మంచు కురిసే వేళలో...వెన్ను నొప్పి వచ్చేవేళలో..

click on the images for bigger picture




అమెరికా లోనున్న తెలుగు వాళ్ళకు జెమిని టీ.వి. తేజ టీ.వి లాంటివి మేమే ఇస్తున్నాం గదా ఇక ఇంటికెళ్ళి సినిమాలు చూసుకో నీ సెలవులు తరువాతి సంవత్సరానికి బట్వాడ గిట్వాడా జాంతానై అన్నారు మా కంపెనీ వాళ్ళు.సరేలే ఈ రెండు వారాలు ట్రిప్పులేసేసి తెగ అమెరికా దున్నేద్దామనుకుంటే పిడుగు లా ఒక దాని తరువాత ఒకటి వచ్చి పడ్డాయి ఆటంకాలు. మొదటేమో బుడ్డోడికి "stomach flu" వచ్చి సెలవుల్ని అశుభారంభం చేసింది. హమ్మయ్య అది తగ్గి పోయింది ఇక ట్రిప్పులెయ్యొచ్చు అనుకుంటుంటే "నిన్ను అంత తేలిగ్గా వదిలేస్తానా" అన్నట్లు "మంచు కురుస్తుందోచ్" అని టీ.వీ.లో వార్త. వీళ్ళ టెక్నాలజీ ఎక్కువ కదా చెప్పినట్టు వచ్చేస్తుంది(అని గట్టి నమ్మకం) "ఆ మనకు మంచు పడ్డం కొత్త కాదు కద ఆ మాత్రం పడకపోతే ఆ స్కీ రెసార్ట్ వాళ్ళు ఎలా బతుకుతారు పాపం అని వీర లెవెల్లో టావోస్ కు, న్యూ మెక్సికో వెళ్దామని చుక్కలు పెట్టేసి గ్రాఫులు గీసేసి బొమ్మలు చూసుకుని తెగ సంబరపడి పోయాం.
** ** ** **
మంగళ వారం సాయంత్రానికి (19-డిసెంబరు-06) టీ.వీ. వాళ్ళు గొంతు మార్చేశారు....అదే వాతావరణ పరిశోధనా శాఖ నుంచి వచ్చిన సందేశం తో. "తూచ్...అది ఒట్టి మంచు కురవడం మాత్రమే కాదు అది ఒక మంచు తుఫానోచ్(snow blizzard)" అని. అయినా ఇది ఒస్తే ఏమయింది ఈ దేశం చాలా అభివృద్ది చెందింది కదా మంచు కరగడానికి ఎండ కోసం ఎదురు చూడరు పెద్ద పెద్ద పలుగు యంత్రాలు ఉంటాయి. దాంతో మంచు ని "ఉఫ్" మని ఊదేస్తారని గట్టి నమ్మకం.ఇంకేం మంచు తుఫాను ఎలా వుంటుందో చూద్దామని( పోయిన సారి, ఎనిమిదేళ్ళ క్రితం, వచ్చి నప్పుడు అదృష్టం కొద్దీ ఆ తుఫాను రోజు ఎయిర్ పొర్ట్ నుండి ఎగిరిన చివరి విమానంలో భారత్ కు ఎగిరి పోయా) ఎదురు చూడ్డం మొదలయింది. బుద్ది గా బుధ వారం వచ్చింది. పది గంటల్నుండి మొదలయింది ధవళ వర్ణం తో ధగ ధగ మెరిసి పోతూ నింగి నుండి కిందకు పడ్డం. కవుల హృదయాల్ని తట్టి లేపే అందమైన దృశ్యాన్ని కళ్ళముందుంచుతూ నల్లటి రోడ్లను తెల్లటి తివాచీ లాగా మార్చే తన ధర్మాన్ని తను నిర్వహించడంలో నిమగ్న మైంది ప్రకృతి మాత. పదుకొండు గంటలకు టీ.వీ. వాళ్ళు తమ వృత్తికి న్యాయం చేస్తూ మిగిలిన కార్యక్రమాలన్నింటిని పక్కన పెట్టి ప్రత్యేక కార్యక్రమాల్ని అందించడం మొదలు పెట్టారు పరిస్థితి తీవ్రతను గమనించి. "అవసర మైతే తప్ప బయటికి పోవద్దు". "ఇంట్లో నే వెచ్చగా వుండండి" మొదలయిన చిన్న పాటి హెచ్చరికలతో మొదలయింది హడావుడి. అప్పుడే గమనించా ఈ తుఫానుకు వారు పెట్టిన పేరు "సెలవు తుఫాను"(holiday blizzard). ఇది క్రిస్మస్ మరియూ కొత్త సంవత్సరం సెలవుల్లొ వచ్చింది కాబట్టి దానికి ఆ పేరు పెట్టారు.

** ** ** **
మూడు గంటలకల్లా గవర్నర్ "రాష్ట్ర అత్యయిక పరిస్థితి" (state emergency) ప్రకటించేశారు. నేషనల్ గార్డు లను రంగంలో దించారు.చాలా ఆఫీసుల్లో పని చేసే వాళ్ళను తొందరగ ఇంటికి వెళ్ళమని చెప్పేశారు. అలా బయలు దేరిన వాళ్ళలో చాలా మంది దార్లో చిక్కుకు పోయారు. రోడ్ల పరిస్థితి అధ్వాన్నంగా తయారయింది. ఎక్కడ చూసినా మంచులో ఇరుక్కుపోయి ఆగిపోయిన కార్లు, ట్రక్కులు. ఎయిర్ పొర్టు చరిత్రలో మొదటి సారిగా 40 గంటలకు పైగా మూసేశారు. రాష్ట్ర చరిత్రలో మొదటి సారిగ జాతీయ రహదారి I-25 మరియు I-70 లు మూసేసారు. రాష్ట్ర ప్రభుత్వ బస్సులు కొన్ని ఎక్కడివక్కడే ఆగి పోయాయి. ఆగి పోయిన కార్లు అక్కడే వదిలేసి కొంత మంది ఇళ్ళకో లేక దగ్గర్లోని హోటల్ కో నడక మొదలు పెట్టారు. ఉష్ణొగ్రతలు 20 నుండి 30 డిగ్రీల సెంటీగ్రేడు కు పడిపొయాయి. గాలులు గంటకు 40 మైళ్ళ వేగానికి చేరుకున్నాయి.
** ** ** **

రాష్ట్రం మొత్తానికి మంచు శుభ్రపరచే యంత్రాలు 600 మాత్రమే వున్నాయి. ఒక రహదారిలో బస్సు 7 గంటలకు పైగా ఆగిపోయింది. అందులోనుంచొ కావిడ టీ.వి. కెంద్రానికి ఫోన్ చేసి నేను 6 గంటలకు పైగా ఉన్నానని చెప్పింది. ఆ విషయం మీద బస్సు సంస్థ ప్రతినిధి నడిగితే వచ్చిన సమాధానం." ఆ రూట్లో మాగ్జిమం మూడు గంటలు మాత్రమే తీసుకుంటుంది. ఆ పాసింజెరెవరో వెయిట్ చెయడం వళ్ళ అలా మాట్లాడు తున్నారు" అని. ఈ మాటలు మన చినంప్పట్నుంచి వింటున్నట్టు వుంది కదా. మళ్ళీ ఇంకో ప్రభుత్వ ప్రతినిది మాట్లాడుతూ మొదట మెయిన్ రోడ్డు శుభ్రం చేస్తాం తరువాత ఇళ్ళ దగ్గర ఒక అడుగు కు మించి పడితే వచ్చి శుభ్ర పరుస్తాం అని. ఇళ్ళ దగ్గర రెండున్నర అడుగులు పడ్డా ఇప్పటికి పట్టించు కున్న నాధుడు లేడు. పోన్లే క్రిస్మస్ కదా శుభ్రం చెయ్యలేదు అని సర్దు కుంటే. ఆ తుఫాను ఆగి వారం రోజులయినా ఇళ్ళ దగ్గరకి ఒక్క snow plower రాలేదు. ఎయిర్ పొర్టు అయిదు వేల మంది తో మెగా హోటల్ అయిపోయింది. అక్కడ వున్న వాళ్ళకి భోజనం దొరకడం కష్టమయి పోయింది. ఎందుకంటే బయటి నుండి ఒక్క వాహనం కూడ అక్కడికి వెళ్ళ లేక పోయింది. ఏదయితేనేం ప్రకృతి మాత ఎట్టకేలకు గురు వారం సాయంత్రానికి శాంతించింది మూడు నుండి నాలుగు అడుగుల మంచు తెచ్చిన తరువాత.
** ** ** **
ఈ తుఫాను వెలిసే అంత వరకు టీ.వీ. ని ఏదో సస్పెన్స్ సినిమా చూసినట్టు చూశాను గుండెలు అర చేతిలో పెట్టుకుని. ఇంట్లో అప్పుడే ఓ చిన్న జబ్బు నుండి కోలుకుంటున్న అయిదేళ్ళ కొడుకు ఒక పక్క, రెండు నెలలు నిండిన చిన్నారి ఇంకో పక్క ఉంటే ఎవరికైనా ఇలానే వుంటుంది.
** ** ** **

గురు వారం ఊపిరి పీల్చుకోవడం అయ్యింది. శుక్ర వారం ఊపిరి వదుల్తూ..పీలుస్తూ ఇంటి ముందు మంచు శుభ్ర పరిచే కార్యక్రమం మొదలయింది. ఇక్కడ కొన్ని పద్దతులు, సూత్రాలు వుండి ఏడ్చాయి. ఇంటి ముందు పక్క బాట (side walk) ఎవడిది వాడే సుభ్రం చేసుకోవాలి. ఇటు వైపు అటు వైపు ఇల్లు వుంటే అటు రెండడుగులు ఇటు రెండడుగులు చేస్తే సరిపోతుంది.నా అదృష్టం కొద్దీ మా ఇల్లు కార్నెర్ ఇల్లు అయ్యింది. నాకు ఓ నలభై అడుగులు దూరం శుభ్రం చేసే అదృష్టాన్ని తెచ్చి పెట్టింది. కార్ గరాజ్(garage) ముందు చేసింది చాలక ఈ పక్క బాట జన్మ భూమి కూడా దక్కిందన్న మాట. బోనస్ గా మా ఇంట్లో కి వెళ్ళే ధారి L ఆకారం లో వుండి ఇంకో 15 అడుగులు జన్మ భూమి కార్యక్రమం. వెరసి నాకు వెన్ను నొప్పి మిగులు. అమెరికా రాక ముందు "మంచు కురిసే వేళలో మల్లె విరిసే నెందుకో.." అని పాడుకొంటే ఇప్పుడు " మంచి కురిసిన వేళలో...వెన్ను నొప్పి వచ్చేనెందుకో" అని పాడు కోవాల్సి వస్తోంది.

** ** ** **

అలా మంచు తొలగిస్తూ వుంటే నాకు గుర్తు కొచ్చిన పాటల్లో మొదటిది నాగేశ్వర రావు, సావిత్రి చేనుకు నీళ్ళు తోడుతూ (గూడ వేస్తూ) పాడుకొన్న "ఆడుతు పాడుతు పని చేస్తుంటే అలుపు సొలుపే మున్నది". తరువాత గుర్తు వచ్చిన పాటలు."జయమ్ము నిశ్చయమ్మురా..జంకు బొంకు లేక సాగి పొమ్మురా..?" మూడడుగుల ఎత్తు నున్న మంచు తొలగించాలంటే ఆ మాత్రం ఇన్స్పిరేషన్ వుండాలి కదా. ఇంకా "ఎవరేమన్ననూ తోడు రాకున్ననూ..నీ ధారి నీదే...సాగి పోరా నీ గమ్యం (రోడ్డు చివరి snow) చేరుకోరా".
** ** ** **

ఉ(బు)డత సాయం.

ఉ(బు)డత సాయం.

మా నాన్న పక్క బాట(side walk) శుభ్రం చేశాడోచ్

కొస మెరుపు పాట "జన్మ మెత్తితిరా అనుభవించితిరా..."
** ** ** **
నేనిలా బ్లాగుతుంటే ఇంకో పక్క రెండో మంచు తుఫాను వస్తున్నట్టు చల్లగా చెబుతున్నారు టీ.వీ. వాళ్ళు. మళ్ళీ పైన చెప్పిన పాటలన్నీ ఓ సారి గుర్తుకు తెచ్చు కోవాలి తప్పుతుందా. గీత లో కృష్ణుడు చెప్పిన కర్మ కాండ కూడ జతవుతుందేమో ఈ సారి.

నా భాషా పరిజ్ఞానం.

పదవ తరగతి వరకు చదివింది చక్కనైన తేట తెలుగు మాధ్యమం లో. అది కూడా మా వూరు చౌడేపల్లి లో (చిత్తూర్ జిల్లా). మన కష్టాలు ఇంటెర్మీడియెట్ తో మొదలయ్యాయి. పదవ తరగతి పాసవగానే ఎలగోలా తంటాలు పడి మదనపల్లె లోని బెసంట్ దివ్యజ్ఞన కళాశాల లో సీటు సంపాదించేశాం. అది కూడ యం.పి.సి. ఇంగ్లిపీసు మీడియం. అది రావడానికి కూడా నానా తంటాలు పడాల్సి వచ్చింది. పదిలో వచ్చింది ఫస్టు క్లాస్. సీటు మాత్రం వెయిటింగ్ లిస్టులో వచ్చింది. మన వెయిటింగు నంబరు మూడు. అంతే మరి అరవై మంది వున్న క్లాసు లో నాకన్నా మార్కులు ఎక్కువ వచ్చిన వాళ్ళు వుండరా ఏంది. అడ్మిషన్ రోజు యెంకటేశులు సామికి ఏడు సార్లు మొక్కి బిక్కు మంటు ఎదురు చూశాం కాలేజ్ లో. నా తరువాత వెయిటింగ్ నంబరు వున్న వాళ్ళు కూడా అడ్మిషన్ పూర్తి చసుకుని ఫీజు కట్టి వెళ్ళి పోయారు. అక్కడ ఏదో జరుగుతోందని అర్థమయింది. ఇక కుదరదని మా నాన్న వెళ్ళి ప్రిన్సి పాల్ తో మాట్లాడి రాగానే సీటు వచ్చేసింది.

మొదటి సారిగ ఇల్లు వదిలి వేరే వూరిలో చదవటానికి రావటం అదే మొదలు. ఆ రోజు బుధ వారం. ఆఫీసు రూముకు వెళ్ళి గబ గబా టైం టేబుల్ రాసుకుని క్లాస్ ఎక్కడుందో కనుక్కుని క్లాసు లోకి దూరా. క్లాసు నిండా కిట కిట లాడే జనం. ఎక్కడో దూరి కాస్త కూచోడానికి సీటు పట్టా. ఇక పక్క వాళ్ళతో పరిచయ వ్యాక్యాలు మొదల్య్యాయి.
"మీ పేరేంటంది" నా పక్క వాడినడిగా.
"రామ కృష్ణ"
"నా పేరు భూపతండి. మీదే వూరండీ" మళ్ళీ ప్రశ్న.
"పెద్ద మండ్యం. మీది"
"మాది చౌడేపల్లండి.". నా సమాధానం.
"అదే బొరుగులకు(మర మరాలు) ఫేమస్..ఆ వూరా?"
"ఆ అదే. అంతే కాదు మా వూరి నుండే మాబడి(7 వ తరగతి) పాఠశాల(10 వ తరగతి) బుక్కులు వస్తాయండి".
ఇక అమ్మేం చేస్తుంది.నాన్నేం చేస్తాడు ప్రశ్నలయిపోయాక ఇంకో వైపు తిరిగి ఇంకొకతన్ని అడిగా.
"నా పేరు భూపతండి.మీ పేరేంటండీ".
"నా పేరు ప్రకాష్ అండీ.మేము కొత్త గా ఈ వూరు వచ్చామండీ".
"అలాగాండీ, మీ నాయిన ఏమి చేస్తాడండీ". మనకు అప్పటికి ఇంకా నాన్నలని సగౌరవంగా పిలిచే, పిలవాలనే తలంపు కలగలేదు.
"మా నాన్న గారు ఇక్కడే ఉద్యోగం చేస్తారండీ. మా అమ్మగారు ఇంట్లో హౌసు వైఫండీ".
ఇదేంటింది ఈ అబ్బాయి అమ్మను పట్టుకుని అమ్మ గారు అంటున్నాడు బహుశా రాజుల వంశమేమో ఆ భాష ఇంకా పోలేదనుకున్నా.
"మా అమ్మా అప్పా ఇద్దురూ టీచర్లేనండీ." అదోరకంగా చూశా నా భాష కు భయపడినాడేమోనని. అదేం జరగలా.
"మీరు మీ నాన్న గారిని అప్పా అంటారాండీ?"
ఇదేం ప్రశ్న రా బాబూ అనుకుంటూ "అవునండీ" అన్నా. అంతే మరి మనది శ్రీ కృష్ణ దేవరాయలు టైపు. తిమ్మరుసును "అప్పా(జీ)" అనే పిలిచేవాడు కదా.
తరువాత క్లాసులోని స్టూడెంట్స్ మీదికి మళ్ళింది టాపిక్.
"అదేంటండీ ఇంత మంది వున్నారు క్లాసులో" అన్నాడు ప్రకాష్ చివరి లైన్లో ఒకరి మీద ఒకరు కూర్చోవడం చూసి.
"నాకూ తెలీదండీ.అరవై మందే అన్నారు క్లాసుకు".
"లేదండీ నూరుమందికన్నా ఎక్కువు మంది వున్నారు ఇక్కడ" అన్నాడు ప్రకాష్.
అప్పుడర్థమయింది నాకు. నా తరువాత వెయింటింగ్ లిస్టు నంబరు వున్న వాళ్ళకు ఎలా సీటొచ్చిందో.
మా నాన్న వెల్లి ప్రిన్సిపాల్ ని అడిగిన తరవాత నాకు ఎలా వచ్చిందో. అప్పుడు లెక్కపెట్టా ఎంత మంది వున్నారో అని. అప్పుడు తేలిన సంఖ్య 152. అది మన మొదటి పరిశీలనా శక్తికి బీజం వేసింది.

అంతలో క్లాసులోకి ఒక అందమైన ఆవిడ ప్రవేశించింది. రాగానే "గుడ్ మార్నింగ్ స్టూడెంట్స్" అని మొదలు పెట్టింది. ఆవిడ లెక్చరర్ అని అర్థమయ్యేసరికి పాఠం మెదలు పెట్టింది మనకు అన్ని సబ్జక్టులలోకి తక్కువ మార్కులు వచ్చిన ఇంగ్లీష్ భాష లో. ఇదేంట్రా దేవుడో ఇంగ్లీషు సబ్జక్టు తో నా ఇంటర్మీడియెట్ చదువు మొదలెట్టావు రో అనుకున్నా. ఒక్క ముక్క బుర్రకెక్కితే ఒట్టు. ఒంటి మీద తేళ్ళు జర్రులు పాకినట్టు, శరీరం వికారమైన భ్రాంతి కి గురయ్యి ఏదో తెల్లవాళ్ళ సామ్రాజ్యంలో పడ్డట్టు అయ్యింది. మా పదో తరగతి టేచరు ఇంగ్లీషు ఎంత బాగ తెలుగు లో చెప్పేవోడో అనుకుంటు టైంటేబుల్ చూశా. అమ్మయ్య ఈ ఇంగ్లీష్ క్లాసు అయిపోయిన తరువాత లెక్కల క్లాసు వుంది. మన కిష్టమైన సబ్జక్టు అనుకుంటూ పక్కనోళ్ళను చూశా. దాదాపు అందరిదీ నా పరిస్తితే. కొంత మందయితే ఆముదం తాగిన ఫేసూ, మరి కొంత మందయితే క్లాస్ వదిలేస్తే పారిపోదామనే ఫేసూ. కొంత మంది మాత్రం రాజకీయ నాయకుడి లెఖ్కన పేద్ద అర్తమయినట్టు ఫోజు పెట్టడమూ గమనించా. బహుశా వాళ్ళిప్పుడు రక రకాల రాజకీయ పార్టీల్లో చేరా రనుకుంటా.

ఎలాగయితేనేమి ఆ కాలేజీ గంట గొట్టే మహాను భావుడి పుణ్యమా అని నా మనో వికారాలన్నింటికి గంట కొట్టడం జరిగిపోయింది ఆ పీరియెడ్ అవగానే. ఆవిడ పేరు మాత్రం ఇప్పటికి మరిచి పోలేది. ఆవిడ పేరు శశి కళ.
అమ్మయ్య! బతుకు జీవుడా అనుకుంటూ పక్కనోడిని అడిగా. మనకు తరువాత క్లాసు మ్యాథ్స్ కదా అని. వాడు నన్ను వింత చూసి తరువాత పీరియెడ్ ఇంగ్లీష్ అన్నాడు.
"మరిదేంటి నా టైం టేబుల్ లో మ్యాథ్స్ అని వుంది."
"అది సోమ వారం టైం టేబులు ఈ రోజు బుధ వారం. సరీగా చూడండి".
మన బుర్ర అప్పుడు వెలిగింది. ఆ రోజు బుధ వారం, నేను కొత్త గా కాలేజీ లో చేరిన సంబరంలో వారం మర్చి పోయి సోమ వారం టైం టేబుల్ ను ఫాలో అయ్యానని.
"మరి ఈ రోజు బుధ వార మైతే ఇందాక అయిపోయిన క్లాసేమిటి" అనుకుంటూ పక్కనోడినడిగితే మనల్ని "బభ్రాజమానం" అనుకుంటాడని నేను టైం టేబుల్ చూశా. వింతల్లో కెల్లా వింత ఇందాకా అయిపోయిన క్లాసు "లెక్కలు" అంటే మనకు ఇష్టమైన లెక్కలు ఇంటర్మీడియెట్లో అంత కష్టం అని బుర్ర గోక్కోవడం మళ్ళీ మొదలు. తేళ్ళు జర్రులు పాకి వెళ్ళి పోయాయి కాబట్టి (ధారి తప్పి) మళ్ళీ రాలేదు. మన పరిశోధన లో తరవాత్తేలిందేమింటంటే ఇందాక వచ్చిన మేడం లెక్కల చెప్పే లెక్చరర్. ఆ విడ చెప్పిన సబ్జెక్ట్ "Set theory". ఆ రోజు మొదటి రోజు పొరపాటున(మొదటి రోజు కదా) చాక్ పీసు తీసుకుని రాలేదు. అందుకని నల్ల బల్ల మీద ఏమీ రాయలేదు. మొత్తం లెక్కలన్నీ "theory" లాగానే చెప్పింది. అది మన ఆంగ్ల భాషా పరిజ్ఞానికి చిన్న మచ్చుతునక.

దాని ఫలితమే మొదటి సంవత్సరం తెలుగు మరియూ ఇంగ్లీషు సబ్జక్టు లలో "రీసెర్చ్" చెయ్యటం జరిగిపోయింది. నా వ్యహారిక భాషలో "రీసెర్చ్" అంటే ఆ సబ్జక్టు లో గుడ్డు పెట్టడం అనగా ఫెయిల్ అవడం. రెండో సంవత్సరం మాత్రం "రీసెర్చ్" లేకుండా గట్టెక్కాం.

* ** * ** *

ఎలాగోలా ఇంజినీరింగ్ లో సీటు సంపాయించి తిరపతి శ్రీ వేంకటేశ్వరా యూనివర్సిటీ లో పడ్డా. ఇక తిరపతి (తిరుపతి, ఆ చుట్టు పక్కల వాళ్ళు అలాన పిలుస్తారు) లో ఎవడన్నా వున్నడంటే సందడే సందడి. వూర్లో తెలిసిన వాళ్ళందరూ వచ్చి కొండెక్కి దేవుడ్ని దర్శనం చేసుకుని రూము కొచ్చి ఓ లడ్డు ఇచ్చి (రూములో పడుకొంటారు కదా) తరువాత తెలుగు సినిమాల మీద దండయాత్ర చెయ్యడం సాధారణంగా జరిగే తంతు. అలా జరిగే వాటిలో మన గ్యాంగ్ వాళ్ళు ఎక్కువుంటారు.

ఇక సొంత గ్యాంగ్ వచ్చిందంటే తిరపతి కొండకు మనం కూడా వెళ్ళాల్సిందే. అలా ఓ సారి ఉదయం నాలుగు గంటలకు కాలి నడకన బయలు దేరాం దిగవ తిరపతి నుండి. కొండ పైకి వెళ్ళేసరికి తెల్లవారింది.

అలా కొండ మీదకు చేరామో లేదు ఒక ఉత్తర భారతీయుడు నా దగ్గర కొచ్చి, మనకు ఆంగ్లం సరీగా రాదని ఎలా కనిపెట్టేశాడో, "జీ" అన్నాడు. మన ప్రావీణ్యం హిందీ లో కూడా అంతంత మాత్రమే. ఆరో తరగతి లో "ఇంలీ -- ఈక్", పదో తరగతి లో తెలుగు లో చదువున్న దాన్ని హింది లో అంటే హింది అక్షరాల్లో అచ్చు గుద్దేయడం తప్ప మనకు ఇంకేం రాదు.

"క్యా" అన్నా "షోలే" సినిమా చూసిన తెలివితో.
"పేపర్ కిదర్ మిల్తే" అన్నాడు.
"అదర్" అన్నా ఓ బంకు వైపు చెయ్యి చూపించి.నాకు తెలీదు ఉదర్ అనాలో ఇదర్ అనాలో.అది విన్న హిందీ వచ్చిన ఫ్రెండ్సంతా పగల బడి నవ్వారు.

తరువాత ఇంకో సారి అదే ఫ్రెండ్స్ గ్యాంగ్. ఊరు కూడా తిరుమలే. ప్రదేశం మాత్రం 25 రూపాయల టికట్ట్లు అమ్మే విజయా బ్యాంక్ దగ్గర (అప్పుడు అక్కడే అమ్మేవారు)."హిస్టరీ రిపీట్స్" అని ఎవడన్నాడో గానీ ఒక ఉత్తర భారతీయుడు నా దగ్గరకే వచ్చి (వాడి దుంప తెగ హిందీ తెలిసిన నా ఫ్రెండ్స్ అంత మంది వుండగా నా దగ్గరకే ఎందుకు వచ్చాడో).
"భాయ్, పచ్చీస్ రుపియే టికెట్స్ కిదర్ మిలేగా".
కరక్టుగా విజయ బ్యాంక్ వెనుక వున్నాం. దీని వెనుక అని చెప్పాలి.ఆ బిల్డింగ్ వెనుక వైపు చూపిస్తూ "దిస్ కే పీచే". అన్నా.
చెప్పాగా "షోలే" చూసిన అనుభవం.

నా ఫ్రెండ్స్ ను గురుంచి చెప్పక్కర్లేదనుకుంటా.

* ** * ** *

కన్సులేట్ లో నా భాష పరీక్ష సరీగనే సాగిపోయింది. అమాయకులు తొందర్లో ఉన్నారేమో అమెరికా వీసా ఇచ్చేశారు.

అమెరికాలో పడ్డ తరువాత మొదట చెయ్యల్సిన పన్లు. సామాజిక రక్షణ సంఖ్య("Social Securiy Number) తెచ్చుకోవడం తరువాత వాహనాలు నడిపే పత్రం తెచ్చుకోవడం. మొదటిది నిర్విఘ్నంగా జరిగిపోతుంది. రెండోది చాలా క్లిష్టమయింది అందునా కాలిఫొర్నియాలో (ఇక్కడ కొలరాడోలో అయితే ఇన్ స్ట్రక్టరే ఇచ్చేస్తాడు). మనం ఇక్కడికి వచ్చింది "పరిగిలి పోయిన కాలం" లో అంటే పంట అంతా అయి పోయి ఇక ఏమీ వుండదన్న మాట మళ్ళీ వానలు పడే వరకు. అంటే డిసెంబర్ లో వాలాం. అందరూ "హ్యప్పి హాలిడేస్" అంటు చెప్తారే కానీ ఉద్యోగాలివ్వరన్న మాట. సో ఖాళీగా ఆఫీసులో కూర్చోవడం కబుర్లు చెప్పుకోవడం. దాన్నే మన భాష లో "బెంచీ" అంటాం. అక్కడ "బెంచీ" మీద చాలా మంది వుండే వాళ్ళుం. రోజు ఆఫీసుకెళ్ళడం ఇంటికి రావడం. పనిలో పనిగా "వాహనం నడిపే పత్రం" తెచ్చుకోమన్నారు.

దానికే భాగ్యం అని ముందు పరీక్ష రాయడానికి సిధ్ధమయి పోయా. అక్కడే మన "బెంచీ" వీరులు చాల సాయ పడ్డారు. కాలిఫోర్నియా వ్రాత పరీక్ష చాల తెలివిగ నిర్వహిస్తారు. ఎంత తెలివంటే పరీక్ష అయిపోయిన తరువాత మనకు సమాధానాలున్న పేపర్ ఇవ్వరు. కేవలం ప్రశ్నలున్న పత్రం మనకు ఇచ్చేస్తారు. సమాధానాలు మాత్రం మనం కని పెట్టలేమనుకుంటారు. అలా ఇచ్చేసిన ప్రశ్నా పత్రాలన్నీ మనకన్నా ముందొచ్చిన బెంచన్నయలూ, బెంచక్కయ్యలూ సేకరించి తాళ పత్ర గ్రంథాలు లాగా "బెంచీ" ఆఫీసు లో భద్ర పరుస్తారు. అలా మొత్తం కేవలం ఎనిమిద వున్నాయి కాలిఫోనియా DMV వాళ్ళవి. అలా భద్ర పరిచిన వాటిని జాగ్రత్త గా బట్టీ వేసి బెంచీ అన్నయ్యల(అక్కయ్యలెవరూ లేరు) దగ్గర ఆశీర్వాదం తీసుకొని DMV కార్యాలయానికి వెళ్ళివ్రాత పరీక్ష రాశా.

అక్కడున్న ఆవిడ నా పత్రాన్ని దిద్ది నా వంక అదోలా చూసింది.
ఇదేమిట్రా బాబు నేను ఆవిడతో ఏమీ మాట్లాడకుండానే ఏదో అపార్థం చేసుకుందనుకోని. ఓ "యస్వీఆర్" నవ్వొకటి పారేశా ఎందుకయినా మంచిదని. తరువాత ఆవిడ నవ్వి
"కంగ్ర గాటెండ్ర పర్సె".
నా మనసు ఏదో కీడు శంకించింది.మనసౌ పరి పరి విధాలు గా పోతుంటే నా సమాధాన పత్రాన్ని నా ముందుకు తోసింది. ఈ బెంచన్నయలు(బెంచక్కయలు కూడా) ఎదో మోసం చేశారు. నా సమాధానాలన్నీ తప్పనుకుంటూ ఆ పత్రాన్ని చూశా. దాని మీద 100% అని రాసుండటాన్ని చూసి ఎగిరి గెంతు దామనిపించింది. అక్కడ గెంతితే అరెస్ట్ చేస్తారన్ని సంబరాని ఆపుకుని ఆమె మాట్లాడిన దాని మళ్ళీ రీవైండ్ చేసుకున్నా. "కంగ్ర గాటెండ్ర పర్సె" అంటే "కంగ్రాట్స్ యు గాట్ హుండ్రెడ్ పర్సెంట్" అని అర్థమని.
పళ్ళికిలించి చెప్పా "త్యాంక్యూ" అని.
"కవావొన్నే" ఆవిడ మళ్ళీ ఏదో చెప్పింది. ఈ సారి పేపర్ లాంటిదేమి ఇవ్వలేదు అర్థం చేసుకోవడానికి. నా అశ్చర్యార్థకమైన మొహాన్ని చూసి అర్థం చేసుకుందేమో కరుణించి తనే అంది మళ్ళీ.
"కవావొన్నే".
మా నాన్న చిన్నప్పుడు నా చేత బలవంతంగా రోజుకో పది పేజీల చొప్పున చదివించిన "రెన్ అండ్ మార్టిన్" గ్రామర్ పుస్తకాన్నోసారి, "లిఫ్కో" డిక్షనరీ నోసారి వాయు వేగంతో రీవైండ్ చేసుకున్నా దాని అర్థం ఎక్కడన్నా దొరుకుతుందేమోనని. బోఫోర్సు కుంభకోణం లో ఎవరూ దొరకనట్టు వెనక్కు వచ్చేసింది బ్లాంక్ గా.
పాపం ఈ దీనుణ్ణి ఇంక కరుణిద్దామని ఆవిడ మన ఆదివారం బధిరుల వార్తలు చదివే న్యూస్ రీడర్ లాగ పరకాయ ప్రవేశం చేసి ఒక చేత్తో తన ఎడమ కంటిని మూసి ఆ పైనున్న అంగ్ల అక్షరమాలికను చూపించింది.
"కవావొన్నే" అంటే "కవర్ ఒన్ ఐ" అని అర్థమన్న మాట.ఆహా ఎంత చక్కగ చెప్తున్నా నేనే అర్థం చేసులేక పోయానే. వీళ్ళు ఎంత చక్క సందేశాలిస్తారో అని మెచ్చుకోకుండా వుండ లేక పోయాను. వెంటనే ఒక కన్ను మూసేసి గబ గబా మొదటి లైని చదివేశా.
"నారీ సెకాలై".
మళ్ళీ బుర్రగొకుడు ఒంటి కన్నుతో.
"నారీ సెకాలై".
ఓహో.."నౌ రీడ్ సెకండ్ లైన్" అన్న మాట. మనకు అమెరికన్ ఇంగ్లీష్ అర్థమయిపొయిందోచ్.ఇక మూడో లైన్ చదవమంటుంది "నారీ థాలై" అని అంటుందని ఎదురు చూశా.
"నా విధాదై".
పిడుగు పడ్డట్టు అయింది. మళ్ళీ "రెన్ అంద్ మార్టిన్", "లిఫ్కో" డిక్షనరీ తిరగేశా బుర్రలో. సమాధానం ఖాళీ గా వచ్చింది.
"నా విధాదై" ఈ సారి గొంతు హెచ్చింది.
నాకు అమెరికన్ ఇంగ్లీష్ అర్థం కాదని అర్థమయ్యింది. ఎందుకైనా మంచిది ఈ సారి శంకర్ నారాయణ డిక్షనరీ తిరగేద్దామనుకుంటూ వుంటే తను ఆదివారం వార్తల్లోకి పొయ్యి ఈ సారి కుడి చేత్తొ కుడి కన్ను ని మూసుకుంది.
నాకు చచ్చేంత సిగ్గొచ్చి కుడి కన్నుని కుడి చేత్తో మూసేసా.
"నా విధాదై" అంటే "నౌ విత్ ద అదర్ ఐ" అని అర్థం. ఈ సారి అన్ని లైన్లు చివరి నాలుగో లైను దాక గబ గబా చేదివేశా. చెయ్యి మాత్రం కంటి మీద నుంచి తియ్యలేదు.
"నా ఉకెగ" అంది.
"నాకు ఉక్కగా ఉందా? అది ఈవిడకెలా తెలిసింది? ఆఫ్రికన్ భాష తెలుగు కలిసినట్టు ఎక్కడో చదివిన గుర్తు." నాకు కాళ్ళకింద భూమి కంపిస్తున్నట్టు చూచాయిగా తెలిసింది. వెధవది బ్రిటీష్ వాళ్ళు మనకు వాళ్ళ ఇంగ్లీష్ నేర్పించి పొయ్యారు. ఏ లండన్ కో పోకుండా ఇక్కడికెందుకొచ్చాన్రా . అంతలో నా వెనుక లైన్లో నున్న ఒకవిడ నన్ను గుర్రు గా చూసుకుంటు దగ్గర కొచ్చింది. నా ఆరిపోయిన బల్బు మళ్ళీ వెలిగింది. అంటే ఇందాక ఆవిడ అన్నది
"నౌ యు కెన్ గో" అని.
నేను ఇంకా వెళ్ళనందుకు ఈ వెనుకనున్నావిడ నన్ను గుర్రుగ చూసిందన్న మాట. నేను " థా " అని ఆ క్లెర్క్ కు, "సా" అని వెనక నున్న ఆవిడకు చెప్పి ఆ DMV ఆఫీసులో నుండి బయటపడ్డా బతుకు జీవుడా అనుకుంటూ.

మన లక్ష్మణ్ జట్టు లో కొచ్చాడోచ్!

అహా ఎన్నాళ్ళకెన్నాళకు మన స్టయిలిష్ బ్యాట్స్ మెన్ లక్ష్మణ్ కు జట్టు లో అవకాశం వచ్చింది. అన్నీ వుండి ఒక్క గాడ్ ఫాదర్ లేక పోవడం వల్ల జట్టు లో స్థానం ఎప్పుడూ కొల్పోవాల్సి వచ్చేది. తన కు స్థాన రావాలంటే తను చేసిన సెంచురీలూ ఏవీ తన సహాయం చేసేటివి కాదు. ఇక తప్పదనుకున్న పరిస్థితులలో జట్టు లోకి తీసుకునేవారు. ఆస్ట్రేలియా బ్యాట్స్ మెన్ స్టీవ్ వా, రికీ పాంటింగ్ ఎప్పుడే అనేవాళ్ళు " అదేంటో గానీ ఇక్కడ ఆస్ట్రేలియా కొచ్చి బాగ ఆడి ఇండియా వెళతాడు. అక్కడి కెళ్ళిన తరువాత ఎందుకు తీసేస్తారో అర్థమయ్యేది కాదు" అని. ఇది ముమ్మాటికి నిజం. తను జట్టు లోకి రావాలంటే కౌంటీ మ్యాచుల్లో ఎప్పుడూ సెంచురీలు కొడుతూనే వుండాలి. లేక పోతే సీటు గోవిందా. ప్రపంచంలో అగ్రగణ్యులైన బ్యాట్స్ మెన్ బ్రాడ్ మెన్, వివియన్ రిచర్డ్స్ మరియూ సునిల్ గవాస్కర్ లాంటి వాళ్ళచే టెక్నికల్ బ్యాట్స్ మెన్ గా కొనియాడబడిన మన తెలుగు క్రికెటరుడిని జట్టు లోకి తీసుకోక పోవడం సర్వాదా శోచనీయం. మనకున్న కొద్ది మంది టెక్నికల్ బ్యాట్స్ మెన్ లలో ఒకడైన దిలిప్ వెంగసర్కార్(ప్రస్తుతం సెలక్షణ్ బోర్డ్ చైర్మన్) కూడ లక్ష్మణ్ ను పక్కన పెట్టడం విచారకరం.

మన తెలుగు పత్రికలు కూడా మన సొగసరి బ్యాట్స్ మెన్ ఇవ్వాల్సిన ప్రాధాన్యత ఇవ్వట్లేదు. ఈ విషయంలో బెంగాలీలు, ముంబయ్యీలు కన్నా మనం చాలా వెనకబడి వున్నాం. ఆ ప్రదేశం నుండి వచ్చిన వాళ్ళు ఎన్ని సున్నాలు కొట్టినా గింగిరాలు తిరుగుతు మళ్ళీ జట్టు లోకి వచ్చేస్తారు. మనవాడు ఒక్క సారి సున్నా కొడితే చాలు భవిష్యత్తు శూన్యం చేసేస్తారు. ఎదయితేనేం మన తెలుగు బిడ్డడికి మొదటి సారిగా వైస్ కేప్టన్ గా కూడ అవకాశం వచ్చింది. ఎప్పుడో రావాల్సిన అవకాశం ఇప్పటికైనా వచ్చింది. ఈ వచ్చిన సదవకాశాన్ని సద్వినియోగం చేసుకుని జట్టు లో స్థానాన్ని పది కాలాల పాటు కాపాడుకుంటాడని అందరం ఆకాక్షింద్దాం. తెలుగు (దిన)పత్రికలూ! మన వెరీ వెరీ స్టయిలిష్ లక్ష్మణ్ కు ఇవ్వాల్సిన స్థానాన్ని మరిచిపోకండి.

లక్ష్మణ్! గుడ్ లక్. మళ్ళీ వెనక్కి తిరిగి చూడకు. నీ లెగ్ వర్క్, ఫుట్ వర్క్ ,మణి కట్టు మాయాజాలాన్ని మరొక్క సారి ఆఫ్రికా గడ్డ మీద మాకు కనువిందు చెయ్.

మా యవ్వ - 3

ఎబ్బుట్నుంచో సెబ్తామనుకుణ్ణా గానీ ఈ పన్ల వల్ల చానా కష్టమై పోతావుంది. ఇబ్బుడు కుంచెం వీలుబాటు అయ్యింది అందుకని రాస్తా వుండా. ఏమీ రాయకండా బోతే ఎవురు జూస్తారు ఈ బ్లాగుని.

ఏం చెప్పాలన్నా ఎర్రకోట పల్లి ఎర్రకోట పల్లే. ఆ ఏరు ఆ చుట్టు పక్కలున్న గానుగ చెట్ట్లు. కాలవల పక్కనుండే బోద.

మన మట్లా ఏట్లోకి పోగానే మన ఎనకాలనే వచ్చి "భూపతీ ఎబ్బుడోచ్చినావుప్పా? లీవులా? కలికిరికి బొయ్యొచ్చినారా? ఇంగ లీవులు అయిపూడిసే దాకా ఈణ్ణే వుంటావు కదప్పా!" అని ఎనకనుంచి మామ కూతురో కొడుకో పలకరిస్తారు.
"అవును. నేనింకీడ్నే వుంటా లీవులు అయిపుయ్యేవరకు... ఈ తూరి టమాట చేట్లేసినారే..పత్తి చెట్లెయ్యలేదా?" మన పలకరింపులు. దాంతో మొదలవుతుంది ఆవూరి మీద దండయాత్ర.పగలంతా చింత చెట్లమీదనో గనుక చెట్లమీదనో కోతికొమ్మ ఆట సాయంత్రమయితే వంగి దూకుడు, బారా కట్ట.. ఇంగా రాత్రి ఎన్నెల్లో నేల బండ. నేల బండ ఆడేటబ్బుడు ఎన్ని తేల్లు మండ్ర గబ్బలు చంపింటామో గుర్తే లేదు.

ఇంతకు ముందే జెప్పినా గదా మాయవ్వోల్లకు ఆవులెక్కువ అని.ఆవులే గాదు కోళ్ళు గూడా ఎక్కువే. ఎబ్బుడు జూసినా కొక్కురొక్కోమంటు ఏ కోడో...పుంజో వచ్చి కూర్సున్న చోటంతా గబ్బు గబ్బు జేసి పోయ్యేటివి. పిల్లల కోడయితే దాని కోడి పిల్ల కాడికి పోంగానే బొచ్చంతా నిక్కబొడుచుకోని మీదకొచ్చి ముక్కు తో బొడిచేది. ఒగసారి ఇట్లాగే దాని మీదకు బోతే నా కాలి మీద పోడిచిన పొడుచుడికి ఆ చుట్టుపక్కల గుడిసెలెగిరిబొయ్యేట్లు అరిచినా. మా యమ్మయితే యాడ్నుంచో పరిగెత్తుకునొచ్చి " నీ కెన్ని తూర్లు జెప్పినా! ఆ పిల్లల కోడి కాడికి బోవద్దురా అని, జెబ్తే ఇంటావా, వుండు నీ సంగతి జెబ్తా" అని ఆ పక్కన కట్టే దొరుకుతుందేమోనని ఎదకతా వుంటే మనం మామోళ్ళింటికి పరార్. సాయంత్రమైతే సాలు ఇంట్లో నాలుగయిదు గంపల్ని సగం బొర్లిచ్చి, ఎదో రాయి బెట్టి కొంచెం ఖాళీ వుంచతారు. తెల్లారి బొయిన కోళ్ళన్నీ "కుక్కుక్..కుక్కుక్.." అనుకొంటా గంప కిందికి బొయ్యి పండుకుంటాయి. కొన్నింటికి మళ్ళీ గంపలో నుంచీ బయటికి బొయ్యే అదృష్టం వుండదు. ఆ రోజుకు కూరయి పోతాయి. మా లీవులయిపోయ్యసరికి పెద్ద కోళ్ళన్నీ మాయమయి పోతాయి.

బయట నులక మంచమ్మీద మనం దుప్పటి గప్పుకుని నిద్ర పోతావుంటే "సర్రు..సర్రు" మని పాలు పిండే శబ్దాలు, ఆ రోజుకు పెరుగయిపోయిన ముందు రోజు పాలుని గుంజ కాడ సట్లో పోసి కవ్వం వేసి చిలికే సబ్దాలు, అబ్బుడే గంపలొనుంచీ బయటికొచ్చి ఒగ కాలు పైకెత్తి ఒక రెక్క ని విరుస్తూ ఒళ్ళు విరుసు కుంటూ కోళ్ళు చేసే అరుపులు, లేగ దూడ కోసం "అంబా " అనే ఆవుల అరుపులే మనకు "కౌసల్య సుప్రజా రామా" సుప్రభాతాలు. ఆ శబ్దాలకి మంచం మీద నుంచి లేచి వురుకెత్తుకొని బొయ్యేది మజ్జిగ చిలికుతున్న అవ్వ దగ్గిరికి.

"అవ్వా! ఎన్న బాగ ఎక్కువయి బయటికి వచ్చేచ్చా వుంది. నేను ఆ ఎన్న ని దీసి వేరే సట్లో ఏసేదా?" సహాయం పోజు పెడుతూ
"ఒద్దులేప్పా నేనేచ్చాలే, నిన్నెయ్యమంటే సగం నోట్లో ఎసుకుని సగం కింద దార పొచ్చావ్. నువ్వు బొయ్యి పండ్లు తోముకొని రాపో. నీకోసం పూరీలు జేసినా"

అవ్వెట్ల మన మనసులోని మాట కనిపెట్టేచ్చాదో అనుకుంటా జలజాట్లోకి బొయ్యి గూట్లో బెట్టిన బొగ్గు ముక్క తీసుకోబోతే అత్తంటాది " ఇట్టా రా నాయినా ఈడ నీకోసరం ఆ బొగ్గుని ఈ రాయితో నున్నగా నూరి బెట్టినా.ఇంద ఇది ఆ చేతిలో ఏసుకుని ఈ చేత్తో తోముకో...ఆ పొంతలో (ఒక వైపు రాయి బదులు కుండ పెట్టిన పొయ్యి) వుడుకు నీళ్ళుండాయి చెంబుతో ఎత్తి పోసుకో. సూరమ్మక్క మజ్జిక్కోసరం వచ్చింది. పోసేసి వచ్చా. జాగ్రత్తప్పా. వుడుకు నీళ్ళు కాలిమీదేడన్న పోసుకునేవు"
"అబ్బా నాకేం కాదులే అత్తా. నువ్వు పో నేను తోముకుని వచ్చేస్తా". గబ గబా బొగ్గు పొడి నోట్లో వేసుకుని బొగ్గు నీళ్ళు చెంపల మింద కారతా వుంటే వేలుతో దాన్ని మళ్ళీ నోట్లోకి తోసేసి ఎలాగోలా "దంత ధావనం" కావించేస్తాం. బొగ్గు లేక పోతే ఇటుక పొడి. కొంచెం పెద్దయినంక వంక కాడికి పొయ్యి ఓ పది గానుగ కొమ్మల్నో లేక చింత కొమ్మల్నో పీకి వాటిని నోటితో పరిశీలించి మంచి దయితే ఇంటికొచ్చి అమ్మకొకటి ఇచ్చి హీరో పోజు పెట్టడం బాగ గుర్తు. వేప కొమ్మలు చాలా చేదు కాబట్టి వాటిని నిషేధించడమయినది. అప్పుడప్పుడు తప్పని సరి పరిస్థితులలో అంటే నాన్నా మన కాలరు పట్టుకుని నోట్లో పెట్టినప్పుడు తప్ప వేపను మన శరీరం దగ్గిరికి రానిచ్చేవాళ్ళం కాదు.

ఇంత చేసి మజ్జిగ చిలుకుతున్న అవ్వ దగ్గిరికి బొయ్యేసరికి కవ్వం మాత్రం కనిపిస్తా ఎక్కిరిస్తా వుంటాది. అయినా మనం వదలకుండా ఆ కవ్వానికి అక్కడక్కడ అతుకున్న ఎన్నని జాగ్రత్త గా నాలుకతో శుభ్రం చేసేవాళ్ళం. ఎవురూ చూసే వాళ్ళు గాదు చూసినా నాకు కనిపించేవాళ్ళు గాదు. ఇంగ ముద్దలు జేసిన ఎన్న యాడుందో కనుక్కోవడం మన తక్షణ కర్తవ్యం. ఇంట్లో పైన ఒక పెద్ద ఎదురు బొంగు అడ్డంగా ఏలాడదియ్యబడి దానికింద అయిదు ఉట్ట్లు(మంచి దారంతో పేనినవి) ఏలాడదీసి వుంటాయి. అన్నిట్లోనూ నల్ల ముంతలు రక రకాల సైజుల్లో ఒక దాని మీద ఒకటి పెట్టి వుంటాయి. మన జ్ఞాపక శక్తికి పరీక్ష అక్కడే వుంటుంది. అవ్వ మాత్రం ఒకే ముంత వాడుతుంది ఆ ముంత వున్న చోటు మాత్రం ఒగ వుట్టి మీదనుంచి ఇంగో వుట్టి మీదకు మార్చేస్తా వుంటుంది. ఆ రోజు ఎన్న పెట్టిన ముంతకు ఎక్కడో ఒగ చోట కొంచెం తేమ వుంటుంది. అదే మనకు పెద్ద బండ గుర్తు. దాన్ని గుర్తు బెట్టుకుని ఇంట్లో అందరూ ఏ చేనికాడకో వంక కాడికో బొయినప్పుడు మన దొంగ కార్యక్రమాలు మొదలవుతాయి.

ఉట్టి అంత ఎత్తుకు ఎక్కడం మన సైజు పిలకాయలకు చేత కాదు. అందుకని మామ కూతుళ్ళలో(అందురూ నాకన్నా పెద్ద వాళ్ళే వయసులోనే కాదు హైటు లో కూడా..ఒక అమ్మాయి తప్ప) ఎవురో ఒగర్ని మచ్చిక చేసుకుని వాళ్ళకు ఏందన్నా కావాలంటే అది యాడుందో (మీరు మరిచిపొయింటే....మనకు జ్ఞాపక శక్తి ఎక్కువ) మనం చెప్పి ఇంట్లోకి తీసుకుని వచ్చేవాళ్ళం. ఇంకేం..వాళ్ళు కింద వంగుంటే మనం వాళ్ళ వీపు పైకెక్కి ఆ సట్లోని ఎన్న ముద్ద మీద శ్రీరాముడు ఉడుత వీపు మీద చేతి వేళ్ళతో నిమిరినట్టు నా మూడు వేళ్ళను ఎన్న మీద రాపాడించి దాన్ని నోట్లో కరిగించి మళ్ళీ ఎన్న ముద్ద మీద రాపాడించి..(అలా ఓ పది తూర్లు లేక కడుపు నిండేవరకు ఏది ముందు జరిగితే అది) కిందకు దిగి ఆ వీపు సాయం జెసినోళ్ళకు వాళ్ళ ఋణం బెట్టుకోకుండా వాళ్ళగ్గావాల్సిన సామాన్లు చూపిచ్చే వాణ్ణి.

పొద్దున్నే పిండిన పాలను కాసేదానికి మళ్ళీ పొయ్యి బెట్టకుండా వండే పని అయిబొయ్యినంక ఆ పొయ్యి లో పిడకలు యేసి లేదా పొయ్యి లోని నిప్పులు ఆ పక్కకి ఈ పక్కకి తిప్పి ఆ వేడికే పాలు చిక్కగా కాచేవాళ్ళు. ఇట్లా పాల కుండ పొయ్యి మింద బెట్టి బోయినారంటే మనకు పండగే పండగ. అదే మీగడ పండగ. అట్ల పొయ్యి మీద బెట్టిన పాలు చిక్కగా మరిగి మీగడ మందంగా పేరుకును పొయుంటాది. వేలు బెట్టి తీస్తే వేలు కాలుతుంది..నోరూ కాలుతుంది. అందుకని ఆ పొయ్యి కాడ వున్న చిన్న పుల్లని తీసుకుని( వాటిని గప్ చీప్ కంపలంటారు) దాన్ని ఆ సట్టిలో పెట్టి మీగడ మీద కర్ర సాము తిప్పినట్టు తిప్పి మీగడంతా అతుక్కుణ్ణాకా పైకి లేపి నోటితో ఆ మీగడ వేడిని వూదేసి లటుక్కుమని నోట్లే వేసుకుంటే మాయ మయి బొయ్యేది. ఏదీ దొరక్క పోతే లోట తెచ్చుకుని ఆ సట్లో పాలు పోసుకుని ఆ లోటాని తొట్లో నీళ్ళ మీద ఈత కొట్టిచ్చి చల్లగయిపోనంక తాగేసేవాడిని.

ఎబ్బుడన్నా మా యవ్వ జూసి. "ఏమిప్పా సట్లో పాల్లు పొయ్యి మీదున్నట్లే ఎట్లయిపోయినాయి" అనేది.
"ఆ తెల్ల పిల్లి పాలు తాగేసింటిందిలే అవ్వా, నేనిబ్బు డే జూసినా ఆ పిల్లి మీసాలకున్న పాలు నాకతావుంటే " ఆహా మన తెలివి.
"అవున్లేప్పా రెండు కాళ్ళ పిల్లి తాగేసింటిందిలే" నవ్వుకుంటూ అవ్వ అనేది.

నేను ఆరేళ్ళ వయసులో వున్నప్పుడు బాగా జబ్బు చేస్తే మదనపల్లి గౌషాస్పటల్ (MLL hospital) అడ్మిట్ చేసినారు.

నన్ను చూసేదానికి మా యవ్వ, మామ అందురూ వొచ్చినారు. ఆస్పత్రి లోనే కొన్నాళ్ళుండల్లని చేప్పేసరికి మా మామ గూడా ఆడ్నే ఆస్పత్రి లో వుండిపొయినాడు. ఆయనకు వార్తలు వినకపోతే ఏమీ తోచేది కాదు. వూర్లో అయితే తెరలాంటి యాంటన్నా వున్న పెద్ద వ్యాక్యూం ట్యూబ్ రేడియో వుండేటిది. అది స్టార్ట్ అయ్యేదానికి రెండు నిమిషాలు పట్టేది. వ్యాక్యూం ట్యూబులు వేడెక్కళ్ళంటే మాటలా. ఎందుకైనా మంచిదని మదనపల్లి టవును కొచ్చాం కదా అని అప్పారావు వీధిలో ఒక మంచి ఫిలిప్స్ రేడియో కొన్నాడు. అది హాలండ్ లో తయారయిందని గొప్పగ చెప్పేవాడు. దాన్ని కొనుక్కొనొచ్చి సాయంత్రం మాకూ ఇంగా ఆస్పత్రి లో వున్న వాల్లందురుకి పాటలు వార్తలు ఇనిపిచ్చి చూపిచ్చినాడు. ఆ మరుసుటి దినం ఎదో కొనల్లని ఆస్పత్రి లో నా బెడ్డు పక్కన్నే రేడియో పెట్టి బయటికి బొయినాడు. మా యమ్మేమో ఆస్పత్రి లో పక్కనున్న బెడ్లమీద పేషంట్ల తో మాట్లాడేదానికి బొయ్యింది. ఇంగ జూసుకో మన పక్క రేడియో దానిపక్కన చక్కిర కలపేదానికి పెట్టిన స్పూను (మనకు మంచి పని ముట్టు). మా మామ తిరిగొచ్చేసరికి ఆ రేడియో కవరు ఒగ జోట, సెల్సులు(బ్యాటరీలు) ఒగ జోట, రేడియో పార్ట్లన్నీ ఒగ జోట. మా మామ మొగం చూడల్ల. ఎంతో అపురూపంగా కొనుక్కున్న రేడియో అట్ల అయిబొయ్యేసరికి ఏమీ మాట్లాడలేక ఆ పార్ట్లన్నీ తీస్కోని బొయ్యి రిపేరు చేస్కొని వూరికి తీసుకొని బొయినాడు.

మా యవ్వేమో "అమ్మణ్ణీ వీడు ఇంజినీరు అవుతాడు" అని అప్పుడే చెప్పింది. పేరుకయితే ఎలక్ట్రానిక్స్ ఇంజినీరింగ్ చదివాం కాని చేస్తున్నది మాత్ర ఐ.టి. ఉద్యోగం. ఆ రేడియో ప్రయోగం వల్ల ఎబ్బుడు వూరికి బొయినా మా మామ రిపేరు పన్లంటికీ నన్నే పిలిచేవాడు.

(సశేషం)

నేను సైతం..

తోటి తెలుగు బ్లాగర్లకు,

మన తెలుగు కు మీఅందరూ చేస్తున్న కృషికి నా వంతు సహాయం చెయ్యాలనే ఉద్దేశ్యం తో నేను కొంత కాలం కిందట నా బ్లాగు ను మొదలు పెట్టా. కానీ గత మూడు వారాలనుండి బ్లాగు లో కాలు కానీ వేలు కానీ పెట్టలేదు. ఇందుకు మూడు కారణాలు. ఒకటి రెండో పుత్రుడు("సుహాస్ విహారి") పుట్టడం, రెండు ఇక్కడ తెలుగు సంఘ(మనం సాంస్కృతిక కార్యదర్శి పదవి వెలగ బెడుతున్నాం) దీపావళి సాంస్కృతిక సంబరాలు(18-Nov-06) దగ్గరవ్వడం మరియు ఆఫీసు లో పని ఎక్కువవడం వల్లా నేను కొంచెం వెనకబడ్డా.

ఇక అసలు విషయం లోకి వస్తా. ఈ తెలుగు బ్లాగులకు మరింత ప్రాచుర్యం కల్పించాలని ఈ సారి దీపావళి సంబరాల్లో( 350 నుంచి 500 వరకు రాగలరని అంచనా) మన బ్లాగు గురించి వేదిక మీద చెప్పాలనుకుంటున్నా. అందుకు మీరు ఏదైన సలహాలు ఇవ్వగలరని ఆశిస్తున్నా. కర దీపికను(http://veeven.com/misc/telugu-web.pdf) అందరికి పంచి పెట్టే ఏర్పాట్లు కూడా చేస్తాను(కార్యవర్గం నుంచి అనుమతి తీసుకుని).

దీనికి ఇక్కడి తెలుగు (డెన్వర్, కొలరాడో) వారినుండి మంచి స్పందన లభిస్తే ఇక్కడ అమెరికాలోనున్న మిగిలిన తెలుగు సంఘ కార్యవర్గాలకు కూడా జాబు రాస్తాను.మన బ్లాగులో ఎవరైన తెలుగు సంఘ సభ్యులు వుంటే నాకు టపా పెట్టగలరు. అందరం కలిసి పని చేద్దాం.

మనసు తెలుగు
మాట తెలుగు
భాష తెలుగు
భావం తెలుగు.

జై తెలుగు తల్లి.
విహారి.

ఓ సిరివెన్నెల పాట

హృదయాన్ని కదిలించే మరొ ఆణి ముత్యం సిరివెన్నెల వారి కలం నుంచి...

ఓ సారి ఈ కింది లంకె ను నొక్కండి.


భారత రవి కిరణమా...

స్వర్గం - నరకం

అది 2025 వ సంవత్సరం....

శ్రీ శంకర్ యాదవ్ తను స్థాపించిన ధార్మిక సంస్థ కార్యాలయం లో పనులు చూస్తున్నాడు. తను రెండు కోట్ల రూపాయలు వెచ్చించి కట్టిన అనాధ శరణాలయం నుండి వచ్చిన శరణాలయ పర్య వేక్షణాధికారి అడిగిన పనులకు డబ్బులు మంజూరు చేసేసి అప్పటికే ఎంతో సేపటినుండి తన కోసం ఎదురు చూస్తున్న అభాగ్య జీవుల గాథలు విని తలో అయిదు వేలో పది వేలో ఇస్తున్నాడు. దాన్ని స్వీకరించిన వాళ్ళు ఎంతో అప్యాయంగా "నూరు కాలా ల పాటు చల్ల గా వుండు నాయనా!" అని దీవిస్తున్నారు. వారి ఆశీర్వాదాలను అందుకుని ఏదో ఊరి నుండి వచ్చిన వారికి గుడి కోసమని మరో యాభై వేలు ఇచ్చాడు. అక్కడ గుమికూడిన జనమంతా అయనకు జేజేలు పలికారు.

అది 2004 వ సంవత్సరం....

శంకరన్న పేరు చెబితే ఆ చుట్టుపక్కలున్న ప్రజలందరి కి హడల్. వయసులోవున్న ఆడవాళ్ళెవరూ అతని ఛాయలకు కూడ వచ్చేవాళ్ళు కాదు. అక్కడ సాగే గుడుంబా, కల్తీ సారా లన్నింటికీ అతనే నాయకుడు. అడ్డూచ్చినోళ్ళను అడ్డంగా నరకడమే పని. ఆ వూరి ఎమ్మెల్యే అండగా దగ్గరే వుండి అన్ని పనులూ చేయించే వాడు. అప్పటి దాకా ఓ మాదిరి గా పెరుగుతున్న రియల్ ఎస్టేట్ వ్యాపారం ఫ్యాబ్ సిటీ మరియూ రింగ్ రోడ్ వల్ల ఒక్క సారిగా వూపందుకుంది. ఇక ఎమ్మెల్యే గారి కళ్ళు రియల్ ఎస్టేట్ మీద పడ్డాయి. మందిని బెదిరించడం ఇళ్ళు పొలాలూ ఖాళీ చేయించటం పట్టా లు తన పేరు మీద రాయించుకునే పనులన్నీ శంకరన్న మీద పడ్డాయి. ఎకరా లక్షో లక్షన్నరో ఉన్న భూములు కూడ అమాంతం రెండు మూడు కోట్లు పలకటం మొదలయింది. ఇంకేముంది శంకరన్న సొంత జెండా ఎత్తుకొని ఆ ఎమ్మెల్యే ని ఓ మంచి సమయం చూసి పై లోకానికి పంపించాడు. ఆ వచ్చిన ఉప ఎన్నికల్లో శంకరన్న సత్తా చూసిన ప్రభుత్వం అతనికే టికెట్ ఇచ్చి ఎమ్మెల్యే గా గెలిపించుకుంది.

ఒక ఏడాది తిరిగే సరికి శంకరన్న కు ఆ ఏరియా లో వెయ్యి ఎకరాలకు పైగా భూములు తన పేరు మీదకో లేక బినామి పేర్ల మీదకో రిజిస్టరు చెయ్య బడ్డాయి. అడ్డొచ్చిన వాళ్ళు కైలాసగిరి కి పంపబడ్డారు. బతికున్న కొంతమంది పిల్లా పాపల్తో బజార్న బడ్డారు. శంకరన్న కాస్తా అసలు పేరు తో శ్రీ శంకర్ యాదవ్ గా పిలవ బడ్డాడు. ఇరవై ఏళ్ళ తరువాత తన పలుకుబడిని ఇంకా పెద్దది చేసుకోవాలని తన అరాచకాలను కప్పిపుచ్చు కోవాలనే ఉద్దేశ్యం తో కొన్ని సేవా సంస్థలు కూడ మొదలు పెట్టాడు.

2026 వ సంవత్సరం....

శ్రీ శంకర్ యాదవ్ ఉరఫ్ శంకరన్న అకస్మాత్తుగా గుండె పోటు వచ్చి మరణించాడు. యమ భటులు ఇద్దరు వచ్చి శంకరన్న ఆత్మ ను తీసుకును వెళుతుంటే శంకరన్న అడిగాడు "యమ కింకరులారా! నన్ను మీరిప్పుడు నరకానికి తీసుకు వెళుతున్నారు కదా అది ఎలా ఉంటుందో నాకు చెబితే నేను మెంటల్ గా ప్రిపేర్ అవుతా".
దానికి ఆ కింకరులు ఫక్కున నవ్వి "నువ్వు వెళుతోంది నరకానికి కాదు స్వర్గానికి" అన్నాడో కింకరుడు.
"అదెలాగబ్బా?"
"నువ్వు పిచ్చోడి లాగున్నావే యమ కింకరులు ప్రాణాలు తీసి నరకానికే తేసుకెళ్ళడమే కాదు, నరుడి తప్పొప్పులను బట్టి స్వర్గానికి కూడ తీసుకెళ్ళి అక్కడ డెలివరీ చేస్తాం "
"మరి నేను ఎన్నో మర్డర్లూ మానభంగాలు ఇంకా ఘోరమైన పనులు చేశా కదా నన్ను స్వర్గానికెందుకు తీసుకెళుతున్నారు"
"చూడు నరుడా నువ్వు ఎన్ని అరాచకాలు చేసినా చచ్చే ముందు ఒకటో రెండో మంచి పనులు చేస్తే చాలు స్వర్గానికి బెర్తు కొనుక్కోవచ్చు. అలాగే చాలా సదుపాయాలు కల్పించారు మన దేవుళ్ళు"

శంకరన్న తన మనసులో " అలాగయితే స్వర్గం లో కొన్నాళ్ళుండి మళ్ళీ నన్ను ఈ గడ్డ మీదే పుట్టించమని ఇంద్రుణ్ణి అడుగుతా"

నీతి: ఎన్ని నేరాలు ఘోరాలు అయినా చెయ్యొచ్చు. స్వర్గానికి బెర్తులు జీవితం చివర్లో కొనుక్కో వచ్చు.

ఎక్కడో చదివా...కాపీ చేసి ఇక్కడ పెట్టా

Once upon a time a Washerman was bringing up two donkeys. Let us say Donkey-A and Donkey-B.

Donkey-A felt it was very energetic and could do better than the other. It always tried to pull the washerman's attraction over it by taking more load and walking fast in front of him.

Innocent Donkey-B is normal, so it will walk normal, irrespective of the washerman's presence. After a period of time, Washerman started pressurizing Donkey-B to be like Donkey-A. But Donkey-B unable to walk fast got continuous punishment from washerman. It was crying and told personally to Donkey-A "Dear friend, only we two are here, why to compete with each other.... we can carry equal load at normal speed".

That made Donkey-A all the more energetic and next day it told to washerman that it can carry more load and even it can run fast also.

Obviously happier washerman looked at Donkey-B.., his BP raised and he started kicking Donkey-B. Next day with a smile, Donkey-A carried more load and started running fast. But it was breathtaking for Donkey-B and it couldn't act that way. But the washerman was frustrated, so he harassed Donkey-B terribly, and finally it fell down hopelessly.

Then Donkey-A felt itself as a supremo and happily started carrying more load with great speed. But now the Load of the Donkey-B was also being carried by Donkey-A and still it had to run fast. For some period it did, finally due to fatigue it became tired and started feeling the pain. But the washer man expected more from Donkey-A. It also tried its best, but couldn't cope up with his owner's demand. The Washer man got angry with Donkey-A also and started harassing it to take more load. Donkey-A was crying for long time and then tried its best... But it couldn't meet the owner's satisfaction. Finally the day came when due to frustration the washer man killed Donkey-A; and went searching for some other Donkeys.

It’s an endless story....

But the moral of the Story in Corporate life is...,

"Think all colleagues are same and that everyone is capable... Always Share the Load equally... Don't ever act smart in front of your Boss and never try for getting over-credit. Don't feel happy when your colleague is under pressure… "

It doesn't matter if u are A or B, for theBoss u shall be always be aDONKEY

And most importantly, never Work hard... Work Cleverly  

చికెన్ గున్యా తో ఎవరూ చనిపోలేదట....

http://www.telugupeople.com/news/news.asp?newsid=10275&catid=59

అవును చికెన్ గున్యా వచ్చి ఎవరూ చనిపొలేదు.
మందుల్లేక చనిపొయారు.
డాక్టర్లు దొరక్క చనిపొయారు.
చాంతాండంటి క్యూల్లో నించోలేక చనిపోయారు.
దోమలు కుట్టడం వల్ల చనిపోయారు.
వళ్ళు నొప్పుల వల్ల చనిపోయారు.
వేసుకున్న మందు వికటించడం వల్ల చనిపోయారు.
నొప్పులు తగ్గవనె బాధ తో చనిపోయారు.
దోమల్ని చంపలేక చనిపొయారు.
అవును చికెన్ గున్యా వచ్చి ఎవరూ చనిపొలేదు.


జిందాబాద్...జిందాబాద్..మన పరిశీలనా జ్ఞానానికి జిందాబాద్.
జిందాబాద్...జిందాబాద్..మన దేశ సౌభాగ్యానికి జిందాబాద్.

మా యవ్వ - 2

బాటెంబడి బోతాంటే చేన్లో పన్జేసుకునే వోళ్ళు, మడి కయ్యిల్లో పన్జేసుకునే వోళ్ళు అందురు మమ్మల్ని జూసి పల్కరిచ్చేటోల్లు.

మద్దిలో దిగిడు బాయి దగ్గిరికి రాంగానే మా యమ్మ నా చెయ్యి పట్టుకుని "చిన్నీ, పడిపోతావురా " అని దిగిడు బాయి దాటే దాంక నన్ను బట్టుకుని వుండేది.

ఇంగ వూరి కాడికి వొచ్చేసరికి రాగి మాను మింద పెద్ద పెద్ద చినిగి పొయిన జెండాలు కనిపిచ్చేటివి. అవి సాయిబూల జెండాలంట ఒగటేమో పచ్చగ ఇంగోటేమొ ఎర్ర వుండేటివి. ఆ రాగి మాను కిందనే పీర్ల పండగ చేసే వోల్లు. ఆ రాగి మాను కింద చినిగి పొయిన అంగీ తో చెడ్డీ లేకుండ నిలబడి ఉన్న పిల్లోడికి ఓ బువ్వమ్మ జెప్పేది " వో రామయ్యన్న బహన్ కో బచ్చేరే" అని. ఆ బువ్వమ్మే మా యవ్వకు బొంతలు కుట్టిచ్చేటిది.

మేం బొయ్యేది ఎండా కాలం లో అయితే ఇంగ చూడల్ల. దారెంబడి చెనెక్కాయలు ఒలిచే శబ్దాలే. చానా మంది ఇండ్ల ముందర, చెట్ట్లకింద చెనిక్కాయలు గుట్లు గుట్లగా పోసేసి ఉండే ఓల్లు. ఒగ గంప చెనిక్కాయలు ఒలిస్తే పది పైసాలిచ్చే ఒల్లు. ఎక్కువ గంపలు ఒలల్లని కొంత మంది నోట్లో చెనిక్కాయలు పెట్టుకుని కొరిక్కొరికి ఒలిచే ఒల్లు. వాల్ల పెదాలు తవుడుని ముద్దు పెట్టుకుణ్ణట్టుందేది. నీకు చాన డౌటొచ్చేది వీల్లు ఒలస్తా వుండారా లేక చెనిగ్గింజలు తింటావున్నారా అని. ఆ ఒలిచే వాల్లలో మా యవ్వో అత్తో వుంటే ఆ చెనిక్కాయలు పక్కనోల్లకి ఇచ్చేసి. " మా యమ్మి ఒచ్చింది నేను బోతాండ" అని ఒచ్చేసొటొల్లు.

ఇల్లు దగ్గిరికి రాంగానే మనము మా యవ్వా వాళ్ళ ఇంట్లోకి వురుకో వురుకు. రొడ్డు ఒరుసుకు పోకుండా రాళ్ళు, చిన్న చిన్న బండలు ఉన్నా గానీ లెక్క చేయకుండ గొడ్ల చావిడి దగ్గిర మెట్ట్లు దాటేసి ఇంటి అరుగు మీదెక్కి బొయ్యెవాడిని. ఇల్లు బీగం ఏసుంటే బీగం యాడుందో నాకు తెలుసు కాబట్టి బీగం కోసం ఇంటి చూరు బట్టుకుని బైకి బొయ్యి బీగం చెవి తెచ్చి మా యమ్మకి ఇచ్చే వోడిని. ఆ వూళ్ళొకెల్ల మా యవ్విల్లు స్పెషల్ ఎందుకంటే గుడిసయితే గోడల్ని మట్టి తో కొంచెం తక్కువ ఎత్తు లో కడతారు. దాన్ని ఎదో కసువు తో నో జమ్ము తోనో కప్పతారు. మిద్దయితే యిటిక తో నో రాయి తో నో కడతారు. దాని మీద్ సుద్ద గార లేకపోత సిమెంటేస్తారు. ఈ ఇల్లు మాత్రం మంచి యిటికల్తో ఎత్తుగా గట్టి దాని మీ కసువు గప్పినారు. యింట్లేకి పోంగానే మా యవ్వ యింట్లో గూడు మీద (మట్టి తో చేసిన బెంచీ లాంటిది) ఉన్న మట్టి కుండ లో నీళ్ళు మా మామ వాడే కంచు లోట తో ఇస్తాది. ఆ లోటా యెవుడు బడితే వాడు వాడ కూడదు. మనం కుంచెం స్పెషల్.

తరవాతా "యెండన బడి వొచ్చినారు..మజ్జిగ తాగతావా ప్పా" అంటుంది.
"ఒద్దు లేవ్వా మళ్ళ తాగుతాలే" అంటా ఇంట్లో ఉట్టి మీద కన్నేసి. " అవునవ్వా ఇబ్బుడు ఎన్నావులు పాలిస్తా వుండాయి" మన ప్రస్నలు మొదలవుతాయి.
"యాడప్పా! యిబ్బుడు తక్కువే ఇచ్చా వుండాయి..ఆ ఎర్రావు ఒట్టి బొయిందీ(ఇ). ఆ నల్లావూ, చారల్వావూ తక్కువే ఇచ్చా వుండాయి.".
"ఏంది సీనిగాడు(జీత గాడు) లేడా?"
"వుండాడు...ఓడు అడివికి బొయినాడు ఆవుల తోలుకునీ(ఇ)...మాపటేల కొచ్చే చ్చాడు."
"నా అత్తిరాసాలేడ?"
"ఆ దొంతి మీద సట్లో ఉండాయి ఇచ్చా వుండు ఆ దొంతి దించల్లుండు"
"ఆ డెందుకు పెట్నావు కింద ఆ పెట్లో పెట్టచ్చు గదా"
"ఎలకలెక్కువయి పొయినాయీ(ఇ)..ఇబుడు పంది కొగ్గొగటి గూడ వచ్చాంది. ఈ పిల్లులు బాగా మాజ్జిగన్నం తిని అటవలోకి బొయ్యి పండుకుంటాయి ఎలకల్ని పట్టేది లా..ఏమీ లా.."
మనకి అత్యంత ప్రీతి పాత్ర మైన వంటకం "అత్తిరాసాలు" (అరిసెలు). దాని తరవాత పాకం పప్పుంటలు.
"పాకం పప్పు జేసినావా?"
"జేద్దామనే బెల్లం గూడ దెచ్చినా.రేపు జేచ్చా ప్పా!".
"సర్లే అయితే నేను అదెప్ప మామొల్లింటికి బొతా ఈ అత్తిరాసాలు దినేసి. బొడోడు(ఇంకో మామ కొడుకు) ఇంటికాడ్ణే వుండాడా లేక యేటి కాడికి బొయినాడా ".
"వోడు యేటికాడికి బొయినాడు మడి కి నీల్లు గట్టేదానికి. నువ్వాడికి బొవద్దుప్పా! యేట్లొ నీల్లు బాగ వుండాయి".
"నాకెం గాదు లేవ్వా ..నేను బొతావుండా"
మనం యేటి కాడికి వురుకు...మా యమ్మ ఇంగ మా మామొల్లింటికి పరుగు. మా మామ కూతుర్ల లో ఒగర్ని మనకు సెంట్రీ గా పంపిస్తుందన్న మాట.

తరువాత మనం పాలెట్ల తాగే ఓల్లమో జబ్తా...అంతవరకు యేట్లొ చేపలు పడ్తా.

(సశేషం)

పోకిరి...పండు..బేబి పండు

ఏ ముహూర్తాన "పోకిరి" సినిమా వచ్చిందో గానీ. మా ఇంట్లో మాత్రం ఓ పోకిరోడు తయారయ్యాడు. ఇక్కడ (డెన్వర్) పొకిరి సినిమా వేస్తున్నారని తెలియగానే నేను మాయావిడా, మా అయిదేళ్ళ బుడ్డోడూ అందరూ వెళ్ళాం. మా బుడ్డోడి వల్ల ఎంత సినిమా మిస్సవుతామో అని అనుమానిస్తు వెళ్ళాము థియేటర్ లోకి. ఎందుకంటే బుడ్డోళ్ళకి కుదురుగా ఒక చోట కూర్చొవడం అలవాటు లేదు. ఇక సినిమా మొదలయినప్పటి నుండి స్క్రీనంతా తన్నులూ.. గన్నులే. ఇకే బుడ్డోడికి పండగే పండగ.

మేము ఒక సీను కూడ మిస్సు కాలేదు.

********************************************************************************

ఇంటికొచ్చి వేడి వేడి గా ఏదన్నా తిందామని సద్ది ఫుడ్డు ఫ్రిజ్ లోనుంచి తీస్తూ "రుషీల్, నువ్వేం తింటావ్ నాన్నా!" అని అడిగితే

"call me as పన్ డూ don't call me rushil". అని బుడ్డోడి నుండి సమధానం.

ఈ పండెవరబ్బ అని అలోచిస్తే అప్పుడర్థ మయింది పోకిరి లో మహేష్ బాబు పేరు పండు అని. ఇక ఆ సినిమా మహత్యమే మో గానీ వాణ్ణి పిలిచి "పండూ ఇది చేసి పెట్టావా" అంటే ఠక్కున చేసి పెట్టేస్తున్నాడు.

వాడి అసలు పేరు తొ పిలిస్తే " నన్ను పన్ డూ అని పిలవాలి ఓ.కే?" అని ఫోజు నడుం మీద చేతులు పెట్టుకుని. అప్పట్నించీ వాడి పేరు పండూ.

********************************************************************************

ఇప్పటికి ఆ సినిమా దర్శనం థియేటర్ లో మూడు సార్లు...ఇంట్లో లెక్కలేనన్ని సార్లు. వెరసి మాకు బోళెడు బుజ్జగింపులు...బోళెడు బూచాడి కతలు మిగులు. పండూ అని పిలవగానే ఠక్కున ప్రత్యక్ష్యం..ఠపీమని పని అయిపోవడం. తరవాత తొండ ముదిరి ఊసరవెల్లి అయింది. ఇదిగో ఇలాగ.

"పండూ! అమ్మ పేరేంటి?"
"అమ్మ పండు" (కిల..కిల..కిలా...బ్యాక్ గ్రవుండ్ లో)

"మరి నాన్న పేరేంటి?"
"నాన్న పండు" (కిల..కిల..కిలా...బ్యాక్ గ్రవుండ్ లో)

"మరి నీకు తొందర్లో తమ్ముడో చెల్లెల్లో పుడుతున్నారు కదా ఏం పేరు పెడదాం?"
"బేబి పండు".

(దబ్బు మని ....ఇద్దరు కింద పడ్డ శబ్దం)

మా యవ్వ. - 1

***************************************************
ఏదో ఒకటి మొదలు పెట్టాలి..మొదలు పెట్టాలి అనుకుంటుంటే అనిపించింది. ఏదో ఒకటి ఎందుకు. ఎందుకైనా మంచిది ఓ మంచి దాన్తో మొదలు పెడితో సరిపోతుంది కదా అని. ఇక చిన్నప్పటి సంగతి తో మొదలు పెడ్తా.
***************************************************

నేను నా చిన్నబ్బుట్నుంచి పెరిగింది చిన్న చిన్నూళ్ళలో. ఏందుకంటే మా యమ్మ మా నాయినా జేసే పని టీచురు పని. అబ్బుట్లో సింగిల్ టీచర్ స్కూల్ లేదా ఇద్దురు పన్జేసే స్కూల్ వుంటే ఆడికి ట్రాన్స్పర్ చేసే వోళ్ళన్న మాట. నేను చాన చిన్న పిలకాయనని నాకన్న రొండేళ్ళు పెద్దోడయిన మాయన్న ని దగ్గరే బెట్టుకుని నన్ను మాయమ్మ మా యవ్వోళ్ళూరు లో పెట్టింది కొన్ని దినాలు .అబ్బుట్లో నే మా యమ్మ బేబి సిట్టింగ్ ని అవుట్ సోర్స్ చేసేసింది.

మాయవ్వంటే మా యమ్మొళ్ళ అమ్మన్నమాట. మా యవ్వ నన్ను చాన బాగ జూసుకునేది. మా పెద్ద మామ గూడ నన్ను చాన బాగా జూసుకునేవాడు. పాపం ఆయనకు పిలకాయల్లేరు. ఆ వూరి పేరు జెప్పలేదు గదూ. ఆ వూరి పేరు యర్ర కోట పల్లి. చిత్తూరు జిల్లా కలకడ దగ్గిర ఓ చిన్నూరు. ఆ వూర్లో మా మామంటే మా మామే. అదే పెద్ద మామ. ఇంక ఇద్దురు మామలుండార్లే అందుర్లోకి చిన్న మామ కిట్ట మామ. ఆయనెబ్బుడు స్టయిలు గా ఉండే వోడు. ఆయన జేసే పనేమో దేశాలు తిరగడం ఎబ్బుడు జూసినా బొంబాయి కి బొయ్యేవాడు. వూళ్ళో అందురూ బొంబాయి కిట్టయ్య అనే వోళ్ళు. ఎబ్బుడూ నళ్ళద్దాలు పెట్టుకుని బొచ్చు టోపీ పెట్టుకునే వాడు. ఇంగో మామేమో మా పెద్ద మామ ఇంటి దగ్గిరే ఇంగో ఇంట్లో వుండే వోడు. ఆయనకు అయిదు మంది కూతుర్లు ఒగ్గొడుకు. కొడుక్కోసరం అంత మందిని కణ్ణాడంట. అందురూ సేద్యం జేసుకునేటొళ్ళే.

అబ్బుడే జెప్పినా కదా మామామంటే మామామే అని. ఆయనకి రేషన్ షాపు, గుడ్డలంగిడి ఇంకా ఏవేవొ వుండేటివి. ఆయన వూళ్ళో అందరికి సహయం చేసే ఓడు. అందురికి తళ్ళో నాలికంట. నేనేమో ఆయన్ను పెద మామా అంటే వూళ్ళో వాళ్ళందరూ రామయ్యన్నా అనేవోళ్ళు. ఈ ముగ్గురి కొడుకులకి ఇంగొ ముగ్గురి కూతుర్లకి అమ్మే మా యవ్వ. మా తాత నేను బుట్టక ముందే చచ్చి పొయినాడంట. నేను చాన చిన్నగ వుణ్ణప్పుడు అంటే నేను చెడ్డీ లేకుండ పరిగెత్తే టబ్బుడన్న మాట చాన ఎర్రగా బుర్రగా బొద్దుగా వుండే వాణ్ణని వూళ్ళో వాళ్ళు నన్ని దీసుకోని పొయి వాళ్ళింట్లో ఆడిచ్చుకునే వాళ్ళంట. నాకు తరవాద్దెలిసింది లే నేను ఎర్ర గా లేనని. నేను కుంచెం పెద్దయిన తరువాత, అంటే ఇంట్లో వున్న నీళ్ళ బాయి బండ మీద నుంచి నిక్కి నిక్కి బాయి లోపలికి చూసేంత పెద్దన్నమాట, మా యవ్వ మా యమ్మని పిలిచి "అమ్మణ్ణీ, వీడు బాయి లోకి పారికి పారికి తొంగి జూచ్చా వుండాడు వీణ్ణింగ నువ్వు తీసుగోని బో " అని జెప్పింది. ఇంగేముంది మా యమ్మ నన్ను తాను పన్జేసే వూరికి దీసుకును పొయింది. ఆ వూరి పేరు నెల్లిమంద. ఇంగ జూసుకో మనికి ఇస్కూళ్ళో పండగే పండగ. మనం టేచురు కొడుకు కదా ఎవుణ్ణయినా తిట్టచ్చు గిల్లొచ్చు కొట్టొచ్చు. ఎవురు పుచ్చకాలైన(బుక్కుల్ని నేనట్లే పిలస్తా) చించొయ్యచ్చు. ఎవురి పలకలైన..ఎవురు తలకాయలైన పగలకొట్టచ్చు.

ఆ వూళ్ళో పిల్లకాయలందరి పలకలు పగిలి బొయినంక మళ్ళీ ట్రాన్స్పరొచ్చి లద్దిగం లో యేసినారు. ఆడ్నే మనల్ని గూడా స్కూళ్ళో యేసినారు. మాయమ్మ స్కూల్లో ఒగటోతరగతి కి రెండో తరగతి కి పాటాల్ జెప్పేది. మా నాయినేమో మూడో తరగతి నాలుగో తరగతి అయిదో తరగతి కి బొయ్యే ఓడు. అబ్బుడు స్కూళ్ళంతే. ఇంగేముంది ఆ స్కూళ్ళో గూడ మనమే రాజులం. ఎవుడూ మనల్ని రేయ్ అనే వోళ్ళు గాదు. అందురు "య్యోవ్" అని పిలిచే వోళ్ళు. "య్యోవ్" అంటే అయ్యా అని అర్థమన్న మాట. పొద్దున్నే ఎవుడో ఒగడు ఒచ్చి మా ఇంట్లో నుండి నా బుక్కులు(పుచ్చకాలైన) దీసుకోని స్కూళ్ళొ నా క్లాసులో ముందు లైన్లో బెట్టే వోడు. మళ్ళీ ఇంగోడు మద్యానానికి ఇంట్లో తెచ్చి పెట్టే వోడు. ఎబ్బుడూ స్కూలుకు బోక పొయినా మనమె క్లాసు ఫస్టు.నా బుక్కులు స్కూళ్ళో వుంటే నేనేమో పల్లి లో చెరువులు కాడ బాయిల కాడ ఆడుకునే దానికి బోయే వోణ్ణి. మా యమ్మ ఎబ్బుడన్న స్కూళ్ళోఎ డిక్టీషన్ జెబ్బేటబ్బుడు ఇద్దుర్నో నలుగుర్నో పంపిస్తుంది మన కోసం. అబ్బుడు వాళ్ళందురు మన కోసం చింతోపుల్లోనో బాయికాడనో చెరువుకాడనో కుంట కాడనో ఎతుకుతారు. నేను దొరికితే ఒచ్చి చేతులు కట్టుకుని "య్యోవ్ మ్యాడం రమ్మంటా వుంది.డిక్టీషన్ జెబుతుందంట" అని జెప్తారు. మనమేమో "తరువతొస్తా పోరా" అని వాణ్ణి గాఠ్ఠి గా అరిచి పంపిచ్చేసేవాణ్ణి. ఇంగొంత సేపటికి మళ్ళీ ఇంగోడు ఒచ్చి జెబ్తే. సర్లే పదరా అని వురుకెత్తుకుని ఒచ్చి క్లాసులో మా యమ్మిచ్చిన డిక్టీషన్ గబగబ రాసేసి చూపిచ్చేస్తే మనకు పది కి పది మార్కులు ఒచ్చేవి. దొంగ మార్కులేమీ కాదు లేబ్బా. అబ్బుడు మనం బాగానే జదివి వేవాళ్ళం ఇంటికాడ స్పెషల్ క్లాసులుంటాయి గదా.నా క్లాసులో ఇద్దురో ముగ్గురో సీ గాన పెసూనాంబ లు వుండే ఓళ్ళులే.

ఇట్లే ఒగ తూరి స్కూలెగ్గొట్టి వూళ్ళో రమణప్పోళ్ళ మొక్క జొన్న తోట్లోకి దూరి మొక్క జొన్నలు తింటా వుంటే ఆ తోటాయనికి దొరికి బొయినా. ఇంగ చూడల్ల నా మొగం. ఆయన్నన్ను గుర్తు బట్టి "సిగ్గు లేదూ టీచురు కొడుకయ్యుండి దొంగతనం జేస్తావా, ఈ తూరికి వొదిలేస్తావుండా టీచురు కొడుకని..పో" అని తిట్టేసరికి నేను నా చేతిలో కంకి ఆడ పారేసి వురుకో..వురుకు. తరువాత మా నాయినకి జెబ్బినాడో లేదో నాకు తెలీదు.

ఇంగ లీవులిచ్చినారంటే ఫస్టు బొయ్యేది మా యవ్వోళ్ళూరికి. లద్దిగం నుండి ఎర్రకోట పల్లి కి బోవాలంటే మొదట కలకడకు బొయ్యి ఆడ బస్సు మారల్ల. బస్సు ఎక్కితే మా యమ్మ కీ కండక్టర్ కీ గలాట. మా యమ్మేమో ఈడు చిన్నోడు టిగట్టక్కర్లేదంటే కండక్టరేమో లేదు ఆఫ్ టిగట్ కొనాల్సిందే అంటాడు. ఒగోతూరి మాయమ్మ గెలుస్తుంది ఇంగో తూరి కండక్టర్ గెలుస్తాడు. మేము కలకడలో బస్సు దిగ్గానే మాయమ్మ తెలిసినోళ్ళు చానా మంది కనిపిస్తారు. వోళ్ళు కనిపిచ్చగానే "ఏం అమ్మణ్ణీ వూరికి బోతావుండావా." అని అడగతారు. "అవును సుబ్బమ్మక్కా! నువ్వూ నీ కొడుకూ బాగానే వుండారా" అని అంటుంది మాయమ్మ. తరువాత ఆణ్ణే బస్టాండ్లో ఏ సాయుబూ అంగడి కాడికో బోయి అరిటి కాయలు బేరం జేసి పేపర్లో పొట్లం కట్టుకొని తీసుకొనొచ్చి సంచి లో పైన పెడతాది. ఇంగ బస్సు కోసం ఎంక్వయిరీ మొదలవుతుంది. అణ్ణే బస్టాండ్ లో ఎవుర్నన్నా "న్నా(అన్నా) బొజ్జు గుంట పల్లి కి బొయ్యే బస్సెప్పుడోస్తుంది" అని అడిగేది. "ఇబ్బుడే ఒక బస్సు ఎళ్ళి పూడిసింది. నేను ఆసందు కాడికొచ్చేసరికి ఆ డ్రైవరు గోడు అపకుండ పూడిసినాడు" అని చెప్పి."నువ్వు రామయ్య చెల్లిలు రంగమ్మ గదూ..ఏం అమ్మణ్ణీ అందురు బాగుండారా? ఈళ్ళిద్దురూ నీకొడుకులా..కూతుర్లు లేరా" అని పిల్చేసరికి ఇంగ మా యమ్మ గూడా "నువ్వా మునెంకటప్పన్నా ఎవురో అనుకుంట్నే బాగ సన్నగయి పోయినావే ఏమ్నా ఒళ్ళు బాగ లేదా ఎంది" అని మాటలు మొదలుపెడుతుంది. కొంజెపటికి బస్సొస్తే "పదమ్మా తిక్క బస్సొచ్చేసింది బిర్నే బోతే గానీ సీట్లు దొరకవు" అని. ఆ బస్సు కు తిక్క బస్సని పేరెందుకొచ్చిందంటే ఆ చుట్టు పక్కలున్న పద్నాలుగు పదైదు చిన్న పల్లిల్ని తిరుక్కుంటూ వచ్చేది. ఒగే రూట్లో చానా సార్లు తిరగడం వల్ల దానికి తిక్క బస్సు అని పేరు పెట్నారు.

కలకడ నుండి బొజ్జుగుంట వారి పల్లి కి ఆరో ఏడో ఎనిమిదో కిలోమీటర్లు. ఆడ దిగేసి ఇంకా ఒగ కిలోమీటరు నడిస్తే గానీ మాయవ్వ వాళ్ళ వూరు రాదు. ఇంగ ఆడ దిగిన కాడ్నించి జూసుకో అందురూ అడిగే వాళ్ళే "నువ్వు రామయ్య చెల్లెలు రంగమ్మ గదూ. నీ కొడుకులా ఏమి చదవతాండారు" అని.

(సశేషం)