ఈ మధ్య ఈ సన్నాయి నొ(డొ)క్కుల మార్కెటింగ్ కాల్స్ ఎక్కువయిపోయాయి. ఎన్నో విధాలుగా ట్రై చేసినా అవి రావడం మాత్రం ఆగలేదు. ఈ సమస్యకు పరిష్కారం కనుగొందామని చింత పిక్కల చిన్నారావ్ వాళ్ళూరికి స్వామి చిటికానంద వస్తే వెళ్ళి కలిశాడు. చిన్నా రావ్ గోడు విన్న ఆయన ఓ పెద్ద చిటికేసి "చిన్నా చితకా ప్రయోగాలు పనికిరావు దేన్నయినా సరే సీరియెస్ గా ప్రయత్నిస్తే సఫలం కాకపోవు.ప్రత్నించు. చిటికోస్తు " అని దీవించారు. సరే స్వామీ అదే మహా భాగ్యం అని ఇంకో పెద్ద చిటికేసి నమస్కారం పెట్టి ఇంటికొచ్చాడు.
ఇంట్లో చిటికెలేసుకుంటూ ఆలోచిస్తే ఓ అద్భుతమైన ఆలోచన వచ్చింది. దానికి "ఆపరేషన్ కుర్రో కుర్రు" అని పేరు పెట్టి ఒక కమిటీ వేసాడు. అందులో ప్రెసిడెంట్ ఒకరు, వైస్ ప్రెసిడెంట్ ఒకరు, కమిటీ మెంబరు ఒకరు అని ముగ్గుర్ని నియమించాడు. ఏక గ్రీవ ప్రతిపాదనలే చిన్నారావుకు ఇష్టం. మూడు పొస్టులూ చిన్నారావే తీసుకున్నాడు ఏ ప్రతిపాదన అయినా ఏక గ్రీవంగా జరగాలని. ఎవరెవరూ అని గుర్తు పట్టడం చాలా వీజీ. ప్రెసిడెంట్ అన్ని దుస్తులూ ధరించి వుంటాడు. వైస్ ప్రెసిడెంటుకు చొక్కా వుండదు బనీను వుంటుంది. కమిటీ మెంబరుకు అది కూడా వుండదు.
**
ఓ మాంచి రోజు చూసుకుని కమిటీ సమావేశ మయింది. ప్రెసిడెంట్ లేచి చెప్పాడు "ఈ మార్కెటింగ్ కాల్స్ నుండి బయట పడాలంటే ఒకటే మార్గం అది ఏంటంటే ఎవరు మాట్లాడినా తెలుగులో నే సమాధానం చెప్పడం".
వైస్ ప్రెసిడెంట్ లేచి (చొక్కా తీసేసి) "అధ్యక్షా! నేను అనుకున్నదే మీరు కూడా అనుకున్నారు. ఇలాంటి హింసించే కాల్స్ అరికట్టాలంటే వాళ్ళు ఏ బాషలో మాట్లాడినా మనము తెలుగులోనే మాట్లాడాలి".
కమిటీ మెంబెర్ లేచి( బనీను తీసేసి) "అధ్యక్షా!, ఉపాధ్యక్షా!. నా నాలుక మీదున్నదే మీ నాలుకల మీదున్నది. మీరు చెప్పిన వాటినన్నింటికి ఒప్పేసుకుంటున్నా" అని చెప్పి కూచున్నాడు.
ప్రెసిడెంట్ (చొక్కా, బనీను తొడిగేసుకుని) "కొనుక్కో..కొనుక్కో అని భిక్ష గాళ్ళ మాదిరి అడుక్కొని మన సమయాన్ని వృధా చేస్తున్న ఇలాంటి ఫోను కాల్స్ అరికట్టడానికి వారితో తెలుగులో నే మాట్లాడాలని తీర్మానించడమైంది" అని చెప్పి సమావేశాన్ని ముగించేశాడు.
**
ఫోను ట్రింగ్..ట్రింగ్…
చిన్నారావ్: " హలో.."
అవతల: " హాయ్ గ్రుద్ మార్నింగ్… కనై స్ప్రీక్ త్రూ చిహింత పీకుల్ చిహిన్నా .." ( మిడిల్ ఈస్ట్ నుండి కాల్)
చిన్నారావ్: " పీకింగ్"
అవతల: " హాయ్ హబ్ ఆర్ యూ.."
చిన్నారావ్: "చండాలంగా.."
అవతల: " వాత క్రెదిత్ కార్ద్స్ ధూ యు యూ…"
చిన్నారావ్: " ఒరేయ్ బుడ్డోడా! ఇలా రారా ఇదిగో మీ అంకుల్ ఎవరో మిడిల్ ఈస్టు నుండి పీకింగ్".
బుడ్డోడు: " ఒహ్ రియల్లీ…ఓ మ్యాన్ (ఫోను తీసుకుని) హలో.."
అవతల: " హలో సార్ ఆర్యూ విద్మీ.."
బుడ్డోడు: " హలో అంకుల్…ఎ..వ.లు..మీ..లు"
అవతల: " హలో సార్. థ్యాంక్యూ సార్. దూ యూ నీద్ ఎనీ క్రెదిథ్ కార్ద్స్"
బుడ్డోడు: " హె..క్రేయాన్స్?...ఎపులు తెస్కొని వస్తావంకుల్"
అవతల: " వ్రుద్ యు లైక్ వన్"
బుడ్డోడు: " యెస్.. థ్యాంక్యూ అంకుల్."
బుడ్డోడూ ఫోను చిన్నారావుకిచ్చి వెళ్ళిపోయాడు.
చిన్నారావ్:" హలో.."
అవతల: "థ్యంక్యూ మిస్తర్ చిహింత పీకల. యు బిల్ రిసీవ్ పాకెత్ ఇన్ తెన్ తూ పిప్టీన్ దేస్. హ్యాబ్ ఎ వందర్పుల్ దే"
చిన్నారావ్: "ఒరేయ్..ఒరేయ్.." అవతల ఫోను కట్.
**
ఫోను ట్రింగ్..ట్రింగ్…
చిన్నారావ్: " హలో.."
అవతల: " హాయ్ గుదా ఈవానిన్..ఆర్ యూ మిస్టర్ చిహింతా పీకుల చీహి.. " ( ఈ సారి చైనా నుండి ఓ అమ్మాయి)
చిన్నారావ్ : " యా పీకింగ్.."
అవతల: " దిద్ ఐ స్పీక్ యువా నేం కరెల్లీ …."(కిల కిల మని నవ్వింది)
చిన్నారావ్: " యా.." (ఆ నవ్వుకు పడిపోయాడు)
అవతల: " థ్యాంకా.. సా.. ధూ యూ హ్య వాటా ఫిల్టా అట్ యువా హో"(Do you have water filter at your home)
చిన్నారావ్: " నో.. ర్మూసుకో"
అవతల: " నో సా. సో యూ నీ వా (So you need one). ఆ ద వాట పొల్ల్యూట సా.(all the water polluted sir). ఫా హెల్ధీ బా యూ షు ఊజ్ వీటా ఫిల్టా(for the healthy body you should use Vita filter). డూ యూ ఆడా వన్ సా(Do you order one sir)"
చిన్నారావ్: (చిర్రెత్తుకొచ్చి) " ఎహే …వేస్ట్..పోరీ.."
అవతల: " థ్యంకూ ఫా సేయిన్.. యెస్ సా. యా ప యూ రిక్యెస్ట్ వుయ్ సెంద్ ఇత్ అల్లీ అండ్ ఫాస్త్" (as per your request we will send it fast and early)
చిన్నారావ్: " అమ్మా తల్లీ.. ఆగవే.."
అవతల:" థంక్యా ఒనాగైన్ "(thank you once again)
చిన్నా రావ్ తల పట్టుకున్నాడు.
**
ఆపరేషన్ "కుర్రో కుర్రు" కమిటీ మళ్ళీ సమావేశమైంది.
"తెలుగులో మాట్లాడ్డం కొంచెం ఫలితాలని ఇస్తోంది. కానీ కావాల్సిన ఫలితమివ్వలేదు. ఈ సారి మరింత మెరుగైన మార్గాలని వెతకాలి" ప్రెసిడెంట్ చెప్పాడు.
వైస్ ప్రెసిడెంట్ లేచి (చొక్కా తీసేసి) "అధ్యక్షా! ???123000, 123000???"
కమిటీ మెంబరు లేచి(బనీను తీసేసి) "అధ్యక్షా!, ఉపాధ్యక్షా!, ???123000, 123000???"
ప్రెసిడెంట్ లేచి (చొక్కా బనీను వేసుకుని) "సభ్యులారా! నేను కూడ ???123000, 123000???. కాబట్టి వెంటనే అమలులో పెడదాం" అని చెప్పి సమావేశాన్ని ముగించేశాడు.
**
ఫోను ట్రింగ్..ట్రింగ్…
చిన్నారావ్ ఫోను చెవిలో పెట్టుకుంటే అవతల ఎవరో ఒక అమ్మాయి గొంతు. "ఇవాళ నీ పని అయిపోయిందే" అని మనసులో అనుకొని హలో కూడా చెప్పలేదు. ఫోనును ఎక్కడ పెట్టాలో అక్కడ పెట్టేశాడు తను గట్టిగా చెవులు మూసుకుని. అయిదు నిముషాల తరువాత ఫోను హ్యండ్సెట్ పగిలి పోయి వుండడం చూశాడు. పోతే పొయిందిలే అని ఇంకోటి కొనుక్కున్నాడు.
నెలయింది.. రెణ్ణెల్లయింది…మూడు నెలలయ్యాయి.
హాశ్చర్యం!!!
ఒక మార్కెటింగ్ కాల్ కూడా రావడం లేదు. చిన్నారావ్ కు క్యూరియాసిటీ పెరిగిపోయింది. తనకెందుకు మార్కెటింగ్ కాల్స్ రావడం లేదో ఆరా తీద్ధామని గూగుల్లో వెతికాడు. "చిన్నా రావ్ చిటకా – మార్కెటింగ్ కాల్స్ గుటకా" అనే హెడ్లైంతో ప్రతి పేపర్లో, ఫొరంస్ లో, బ్లాగుల్లో కనపడుతోంది.తన ప్రయోగం విజయవంత మై దేశం మొత్తం దాన్నే అనుసరిస్తున్నారట. అది చూసి తెగ సంబర పడి పోయాడు చింత పిక్కల చిన్నారావ్.
మళ్ళీ "ఆపరేషన్ కుర్రో కుర్రు" కమిటీ సమావేశాన్ని ఏర్పాటు చేసి అది దిగ్విజయంగా పూర్తి అయిపొయిందని షాంపైన్ బాటిల్ ఓపన్ చేసి మూడు గ్లాసుల్లో పోసు చొక్కా వేసుకుని ఒక గ్లాసు, చొక్కా తీసేసి ఒక గ్లాసు, బనీను కూడా తీసేసి ఒక గ్లాసు తాగేసి తూలుకుంటూ హాయిగా గుర్రుపెట్టాడు.
**
అసలారోజు ఏమి జరిగిందంటే…..
ఊహించగలరా?
చిన్నారావ్ ఫోను తీసుకెళ్ళి జెమిని టి.వి.లో మాట్లాడుతున్న రాజకీయ నాయకుడి ప్రసంగం ముందు పెట్టాడు.
ఫోను అవతల: " హలో గుద్ మార్నింగ్. చిహింత పిక్కల్"
ఇవతల: " ఏమే…ఏమేమే.."
అవతల: " సర్.."
ఇవతల: " ఏమనుకుంటున్నావ్ నువ్వు. ఏమిటే నువ్వు మాట్లాడేది…"
అవతల: " ఎక్స్ క్యూజ్ మీ.."
ఇవతల: " ఏమనుకుంటున్నావ్ నువ్వు. నిన్నివాళ కడిగేస్తా..అసలు నిన్ను ఇవాళ కడిగేస్తా"
అవతల: " సార్ ..ఐ క్యాంట్…."
ఇవతల: " ఏందే నువ్వు మాట్లాడేది.. అసలు నేను మాట్లాడ్డం అయిపోయిన తరువాత ఓ ఇంద్ర వాణి! అసలెందుకు ఈ కంపెనీ లో చేరానా అని అనుకొంటావ్"
అవతల: " హలో ..మ్యానేజెర్.."
ఇవతల: " ఐ యాం నాట్ ఈల్డింగ్..ఐ యాం నాట్ ఈల్డింగ్. ఏమే ఫోను చేస్తావా నువ్వు?.ఫోను చేస్తావా నువ్వు?. నేను మాట్లాడ్డం అయిపోయిన తరువాత ఇంద్ర వాణీ. ఈ భూమ్మీద ఎందుకు పుట్టానా. ఈ కంపెనీలో ఇలాంటి జాబులో ఎందుకు చేరానా అనుకుంటావ్.. ఏమిటే…నువ్వు…"
అవతల: " మ్యానేజెర్ సార్… ఐ యం రిజైనింగ్ టూ మై జబ్…"
ఇవతల: " నేను మాట్లాడ్డం పూర్తయ్యాక….."
హ్యాండ్సెట్ పెద్ద విస్పోటనంతో పేలి పోయింది.
**
మొదటిది ఈనాడు వారిది. రెండోది ఆంధ్రజ్యోతి వారిది.
:
:
* రోడ్డు మీద వెళుతూ వుంటే ఒక మాంచి సీను కనిపిస్తుంది. దీన్ని ఫోటో తీసి బ్లాగులో పెడితే ఎలావుంటుంది.
* ఆఫీసులో పని సరీగా చెయ్యలేక బాసు క్లాసు పీకితే “ థూ ఈ బ్లాగులొకటి ” అని అనుకొంటుంటారు.
* ఫ్రెండుతో మాట్లాడుతూ వుంటే అవాకులు చవాకులు పేలుతూ వుంటాడు. వాడిని ఏమీ అనలేక వీడిని బ్లాగులో పెట్టి ఉతికి ఆరెయ్యాలి.
* ఆ రోజు పేపర్ చూడగానే సంచలన వార్త ఒకటి కనిపిస్తుంది. ఎలాగయినా దీన్ని ముందుగా నేను బ్లాగులో పెట్టి మార్కులు కొట్టెయ్యాలి.
* టి.వి. ఆన్ చెయ్యగానే ఎక్కడో ఆఫ్రికా అడవుల్లో జుంబారె తెగ వారు ఆనందంతో ఒకరి ముక్కులు ఒకరు కోసుకుంటూ సంబరాలు చేసుకొవడం చూస్తారు. అది చూసి ఇది తప్పకుండా బ్లాగులో పెట్టెయ్యాలి.
* పేపర్లో సాహితీ సంపద అన్న వర్గం కిందా కొన్ని పద్యాలు కనిపిస్తే వాటి మీద ఒక వ్యాసం రాసెయ్యాలి.
* ఆఫీసులో కోడ్ రాసేటప్పుడు code బదులు koeD అని రాస్తుంటారు.
* వర్షమొచ్చినప్పుడు ఇంట్లోనో వీధిలోనో బజ్జీలు తింటూ కాఫీ తాగుతుంటే కొన్ని కవితల పదాలు దొర్లుతాయి. వాటిని కూర్చి ఒక కవిత రాసెయ్యాలి.
* వీధిలో కుక్క పిల్లను పిల్లలు రాళ్ళతో కొడుతూ వుంటే చూసి భరించలేక పిల్లల్ని తరిమేసి ఆ కుక్కను దగ్గరకు తీసి ఒక టపా రాసెయ్యాలి.
* హాట్ కేకుల్లా అమ్ముడవుతున్న సినిమా టికెట్లో, బుక్కో లేక వస్తువో చూసి దీని గురించి ఓ టపా నా బ్లాగులో పెట్టెయ్యాలి.
* ఇంగ్లీషులో Ramudu అని టైపు చెయ్యాల్సి వచ్చినప్పుడు rAmuDu అని రాసేస్తుంటారు.
* రెండు ప్రపంచాలున్నాయి. ఒకటి మామూలు ప్రపంచం రెండోది బ్లాగు ప్రపంచం అని గాఢంగా నమ్ముతుంటారు.
* ఆఫీసులో బ్లాగులు చదువుతూ వుంటే కరంటు పోతుంది. “ఇప్పుడే కరంటు పోవాలా. కోడు రాసేటప్పుడు పోవచ్చుగా” అని అనుకొంటుంటారు.
* మౌ(మన)సెప్పుడూ కూడలి..తేనెగూడు.. జల్లెడ.. తెలుగు బ్లాగర్స్.. అంటూ పరుగులు పెడుతూ వుంటుంది.
* రోడ్డు మీద ట్రాఫిక్కులో ఇరుక్కుపోయి వున్నప్పుడు అక్కడ అడుక్కునే వాళ్ళ మీద జాలితో ఒక కథనం రాయాలనిపిస్తుంది. ఇంటికెళ్ళాక ఏమీ గుర్తుకు రాదు.
* పైవన్నీ చదివిన తరువాత ఈ టపా రాసినోడికి ఎప్పుడూ ఇలాంటి ఆలోచనలే వస్తాయి “వీడో పెద్ద అడిక్టు” అని మనసులో అనిపిస్తుంది బయటికి చెప్పడానికి సంకోచిస్తారు.
:
:
అమెరికా వచ్చి చాన్నాళ్ళయింది. చానా అంటే శంకర్ దయాళ్ శర్మ రాష్ట్రపతి గా వున్నప్పుడు అడుగుపెట్టా ఈ రంగుల దేశంలో. వచ్చినప్పుడయితే అనుకున్నా ఇదో పెద్ద కార్ల ఫ్యాక్టరీ వున్న దేశం అని. అప్పుడు దిగిన చోటు అలాంటిది. రోడ్డు మీద నడుస్తుంటే మనుషులందరూ కార్లో మాత్రమే కనిపించే వాళ్ళు ఏదో గ్రహాంతర వాసులు కనిపించినట్టు. ఆ కొత్తలో తెలిసిన ఫ్రెండొకడు కనిపిస్తే “భారత్ బ్రాండ్” అలవాటు ప్రకారం భుజం మీద చెయ్యి వేసి నడవబోతే విసిరి కొట్టాడు “ఉష్ ఇక్కడ అబ్బాయిలు అబ్బాయిల మీద చెయ్యి వేసి నడవకూడదు. అలా నడిస్తే బాగుండదు”.
“మరి మనకిప్పుడు ఉన్నట్టుండి అమ్మాయిలెలా దొరుకుతారు రా చెయ్యి వేసుకోడానికి ? నీకెవరైనా తెలుసేమిటి”
“నాకెవరూ తెలీదు నువ్వు మాత్రం నా భుజం మీద చెయ్యి వెయ్యద్దు అంతే” అన్నాడు.
అమెరికా అంటే ఇదే ఏ ఎండకాగొడుగు పట్టాలి లేకపోతే ఎండిపోవడమో మునిగిపోవడమో జరుగుతుంది.
** ***
కాలంతో పాటూ డ్రైవింగ్ లైసెన్సూ, కారూ వచ్చింది. సంవత్సర జీతం మొత్తం పోసి కారు కొనేసి అప్పట్లో సంచలనానికి కేంద్ర బిందువయి “వీడు బాగు పడడు”, “వీడికి కొవ్వెక్కువ”, “వీడూ వీడి కారూ” లాంటి సినిమా టైటిల్స్ వచ్చేశాయి. మనము జాలిం లోషన్ కు పెద్ద వాడకం దారు. “రండి రండి దయచేయండి తమరి రాక మాకెంతో సంతోషం సుమండీ” అని పిలిచి బొట్టు పెట్టి వీలయితే ఓ జాకెట్టు ముక్క లేక కట్ బనీన్ పళ్ళెం లో పెట్టి (పీట్జా కొనిపెట్టి) ఊరంతా, కొండలంతా, ఏర్ పోర్టంతా తిప్పే వాడిని.
ఇండియా వెళ్ళే సూట్ కేసులు నా కారు డిక్కీ ఎక్కకుండా విమానం ఎక్కేవి కాదు. అలా డిక్కీ చూడలేదంటే తిరుమల వేంకటేశ్వర స్వామిని చూసి లడ్డూ తిననంతగా ఫీల్ అయిపోయేవి సూట్ కేసులు. ఎక్కడ ఎవరు దారి తప్పినా 411(అమెరిక ఎంక్వయిరీ) కు కాల్ చేస్తే నా సెల్ నంబరు రింగయ్యేది.
** ***
కాలం మారింది. తానా సంబరాలొచ్చాయి. వాషింగ్టన్ వెళ్ళాల్సొచ్చింది. ఇంతకు ముందు వెళ్ళాను కానీ ఆ ఎపిసోడ్ ఇప్పుడు రాస్తే.. మా ఆవిడ చూస్తే.. ఇదే చివరి టపా అవుతుంది. మా వూరికి వాషింగ్టన్ కు చాలా తేడాలున్నాయి. మా ఊరు ఎండిపోయిన మైదానంలాగుంటే వాషింగ్టన్ పచ్చని చెట్ల తో అడవి లాగుంటుంది. వర్జీనియా ఈజ్ ఫార్ లవర్స్ అంటారు. మా ఊళ్ళో ఎటు వైపు చూసినా రెండు మైళ్ళు స్పష్టంగా కనిపిస్తాయి రాష్ట్రంలో అవినీతి కనిపించినట్టు. వర్జీనియాలో ఎక్కడ చూసినా చెట్లు కనిపిస్తాయి అధికారులకు ధర్మం నాలుగు పాదాల కనిపించినట్టు.
అక్కడే వచ్చిన చిక్కంతా. ఆ చెట్లు చూసుకుంటూ కారు నడిపితే exit మిస్సయిపోయి న్యూయార్కులోనో న్యూజెర్సీలోనో తేలుతాము. అన్నీ వంకర టింకర రూట్లే. ఒక మైలుకు వంద ఎక్జిట్లు వుంటాయి. అందులో మళ్ళీ ఏ, బి, సి, డి. లు. వాటిని తీసుకుంటే మళ్ళీ ఒకటీ , రెండూ, మూడు ఎక్కాలొస్తాయి. ఒక సారి మిస్సయితే చాలు తిరిగి తిరిగి గ్యాస్ స్టేషంకు వెళ్ళాసొస్తుంది. అందుకని వెళ్ళిన రెండో రోజుకల్లా "ఆఫీసు డిపో" కెళ్ళి పెద్ద పేపర్ క్లిప్పులు రెండు జతలు కొన్నా. నడిపేటప్పుడు కంటి రెప్పలు మూసుకు పోకుండా పెట్టుకునేందుకు. ఒక జత నాకు రెండో జత మా ఆవిడకి. అవేమిరూట్లో కానీ "హైవే" లోకి వెళ్ళగానే ఇంకో ఎగ్జీట్ వచ్చేస్తుంది. ఎవడూ దారి ఇవ్వకుండా తొందరగా లేన్ మారకపోతే మళ్ళీ ఆ ఎక్జిట్ తీసుకోవాల్సి వస్తుంది. లూప్ లైను గానుగెద్దు లాగా తిరుగుతూనే వుండాలి అదృష్టం బాగోలేక పోతే.
తానా సంబరాల్లో చరసాల ప్రసాద్ తో పాటు అప్పుడెప్పుడో పుష్కరం కింద తప్పి పోయిన స్నేహితులు కూడా కనపడ్డారు. వాళ్ళందరిని రెండు మూడు సార్లు కౌగలించుకున్నా. ఇక వాళ్ళను కూడా కలవాల్సి వచ్చింది. ప్రసాద్ గారు కూడా తమ ఇంటికి భోజనానికి రమ్మన్నారు. సరే అంటే ప్రసాద్ గారు తమ ఇంటికి ఎలా రావాలో సూచనలు పంపించారు పక్కా తెలుగులో.
అవి ఇలా వున్నాయి. 95 తూర్పు తీసుకోండి, 395 పడమర తీసుకోండి, 195 ఉత్తరం తీసుకోండి ఆ తరువాత అక్కడ చిల్లర దుకాణం కనిపిస్తుంది అక్కడ ఎడమ వైపుకు తిరగండి, తరువాత మందుల దుకాణం కనిపిస్తుంది అక్కడ కుడి వైపుకు తిరగండి … ఇలా ఏవీ కనిపించక పోతేమీ జేబు చూసుకోండి మీ సెల్ ఫోను కనిపిస్తుంది అప్పుడు నాకు ఫోను చెయ్యండి అని చెప్పారు. మరి తెలుగు బ్లాగా మజాకా.
95, 195, 295...వగైరా రూట్లు చూసిన తరువాత అర్థమయిందేంటంటే అక్కడ రోడ్లకు నంబర్లేసేవారికి లెక్కలు సరీగా రావని. అంటే ఒక్కట్ల స్థానంలో కూడికలు చేత కావు కేవలం వందల స్థానంలో మాత్రం కలపడమొస్తుంది. రూటు నంబర్లన్నీ 95,195… అలా 895 వరకు వున్నాయి.
కంటి క్లిప్పులు బాగా పనిచేశాయి. ప్రసాద్ గారి ఇల్లు దారి తప్పోకుండా చేరుకున్నాము. బెల్లు కొట్టగానే వాళ్ళ పిల్లలు ప్రణతి, ప్రధంలు తలుపు తీశారు. కాసేపటికి వారి శ్రీమతి గారు వచ్చారు. ప్రణతి ఆడ పిల్లలతో తప్ప మగ పిల్లలతో ఎవరితోనూ ఆడుకోదట, మా వాడూ కూడా మగ పిల్లలతో తప్ప ఆడ పిల్లలతో ఆడూకోడు. అదేమి విచిత్రమో గానీ వాళ్ళిద్దరూ చక్కగా కలిసి ఆడుకున్నారు. కాసేపటికి ప్రసాద్ గారు వచ్చారు. ప్రసాద్ గారి దగ్గర డబ్బులు చాలా వున్నాయి. అందుకే 12 బొమ్మల వున్న పిల్లల డి.వి.డి. ని బాగా డబ్బులు పెట్టి కొన్నారు. వాళింట్లో మనీ ప్లాంట్ వుంది మరి. ఇంకా పై అంతస్తులో పి.వి. నరసిం హారావు, కింది అంతస్తులో అంపశయ్య నవీనూ వున్నారు. అంటే వారి పుస్తకాలు వున్నాయన్నమాట. అవే కాక ఇంకా చాలా వున్నాయి ఒక్కో రూములో వున్నప్పుడు ఒక్కోటి చదువుతారన్నమాట.
కాసేపటికి వాళ్ళింట్లో నే పెంచిన గోంగూర తో చేసిన పచ్చడి, ఇంకా బోలెడు వంటకాలు తినేసి ఆక్వేరియం చూద్దామని బాల్టిమోర్ కు బయలు దేరాం. అక్కడి నుండి బాల్టి మోరుకు సూచనలు ఇవ్వకుండా తనను వెంబడించమని చెప్పారు. మామూలుగా ఎప్పుడూ రారాజు లాగా ముందు పోతూ వుంటే వెనక నన్ను ఫాలో అయ్యేవాళ్ళు అలాంటిది ఆ రోజుకు నేను సామంత రాజును అయిపోయా.
ముందు వ్యానూ.. వెనక కారూ.... ముందు రారాజు ..వెనక సామంత రాజు. రారాజు ఒక మలుపు తిరిగితే సామంత రాజు కూడా అదే మలుపు. అప్పుడప్పుడూ మధ్యలో ధూర్జటిలు. అలా ఆ రోజు జీవితం చాలా మలుపులు తిరిగి తిరిగి కారు కు కళ్ళు తిరిగే సమయానికి బాల్టిమోర్ చేరుకున్నాము. బాల్టిమోర్ లో పార్క్ చేసి దగ్గరనున్న ఆక్వేరియం కు వెళ్ళాం.
ముందర చెస్ట్ బెల్టులో (మనూళ్ళల్లో దాసరోళ్ళు (షికారీలు) పిల్లల్ని జోలిలో పక్కకు వేసుకుంటారు కదా అలాంటి సెటప్పే ఇది. కాకపోతే ముందుకు వుంటుంది) వేళాడుతూ చిన బుడ్డోడు వెనక బ్యాక్ ప్యాక్ లో వాడి సరంజామా. ముందర కెమరా పట్టుకుని క్లిక్కులిచ్చుకుంటూ మా ఆవిడ. వీడియో కెమరా ప్రసాద్ చేతుల్లోకి వెళ్ళి పోయింది. అలా ఆక్వేరియం కొంత చూసి అందులోని డాల్ఫిన్ షోకు వెళ్ళాం. దాన్ని పిల్లలందరూ బాగా ఎంజాయ్ చేశారు.
అది అయిపోయి డాల్ఫిన్ షోహాల్లో నుండి అలా బయటకు వస్తున్నామో లేదో సైరన్లు మోగడం మొదలు పెట్టాయి. ముందు పిల్లలూ మా ఆవిడ వెళ్ళి పోయారు. రెండు బిల్డింగ్స్ మధ్యలో వున్న బ్రిడ్జి మీద నడుస్తున్న మాకు రెండు వైపుల వున్న తలుపులు మూసుకు పోయాయి. ఆటో మేటిక్ తలుపులు కాబట్టి అలా మూసుకున్నాయి. అందరి బుర్రలు కామన్ గా బిన్ లాడెన్ గాడి బొమ్మ వేసుకున్నాయి.
అయిపోయింది ఇన్నాళ్ళూ రహస్యంగా వున్నోడు ఇప్పుడు బయట పడ్డాడు అనుకున్నాం. "ధైర్యే సాహసి ఉబ్బసమే దగ్గు" అని గెట్టిగా తలుపులు తోస్తే తెరుచుకున్నాయి. అలా వచ్చామో లేదో “అందరూ బయటికి వెళ్ళండి ..బయటికి వెళ్ళండి” అని హడావుడి గా పంపించేశారు. తిరుపతి బస్టాండులో బఠాణీలు అమ్ముకునే సీను ఊహించుకుంటూ బయటకు పరుగులు పెట్టాము. ఫైరింజనూ, ప్యారామెడిక్సూ, పోలీసు అందరూ బిల బిల మంటూ వచ్చేశారు. అందరూ లోపలికెళ్ళే వాళ్ళూ వచ్చేవాళ్ళే విషయం చెప్పే వాళ్ళెవరూ లేరు. బయట ఓ గంట సేపు నిలబెట్టారు మమ్మల్ని. అక్కడే వున్న స్టార్బక్సుకు వెళ్ళి కాఫీ తాగి వచ్చాము. కాఫీ మహత్యమో ఏమో ఇక మీరు లోపలికెళ్ళ డానికి లేదు ఇంటికెళ్ళండెహె అన్నారు. మీ టికెట్ డబ్బుల గురించి రేపు మాట్లాడుకోండి అని పంపించేశారు.
ఇక చేసేదేమీ లేక ఉస్సూరుమంటూ అక్కడినుండి బయలు దేరాము. ప్రసాద్ గారి కుటుంబం నుండి సెలవు తీసుకుని ఎవరి వాహనాల్లో వారు బయలు దేరాము తిరిగి వెళ్ళి పోవడానికి. కొంత దూరం వరకు రారాజు-సామంత రాజులు ఆట ఆడి నా రూటు రాగానే నేను రారాజు అయిపోయి మేమున్న ఊరి వైపు బయలుదేరాము ఆఫీసు డిపోలో కొన్న క్లిప్పులను కంటి రెప్పలకు పెట్టుకుని.
:
(టపా రాయడం చేసితిని. డబ్బాలో వేయుట మరిచితిని. కొన్ని సవరణలు చేసి ఇప్పుడు నా ఎర్ర డబ్బాలో వేసితిని)
క్రిందటి ఒక విజ్ఞప్తి టపాలో టపాల రేటింగ్ గురించి రాశా. దర్శనాలు ఎక్కువయ్యయి గానీ వోటేసిన వాళ్ళు ఎవ్వరూ కనపడలేదు ఒకరిద్దరు తప్ప. కామెంట్లు బోలెడు వచ్చాయి లెండి కాస్త సంతోషం. ఇంకా సంతోషించే విషయమేంటంటే నా బ్లాగు కొంచెం నెమ్మదిగా లోడు అవుతోంది అని ప్రవీణూ, ప్రసాదూ, శ్రీనివాసూ, విశ్వనాథూ, రావు గారూ, రాధిక గారు నొక్కి వక్కాణించారు. ముందుగా వారికి ధన్యవాదాలు. ఎటూ సొంత గూటికి వెళ్ళే ప్రయత్నంలో వున్నాము కదా దీని గురించి అంతగా పట్టించుకోవడమెందుకని అనుకున్నా. కానీ పరిస్థితి తీరం దాటి వాయుగుండం గా మారింది. మా ఆఫీసులో కూడా చాలా స్లోగా లోడు అవుతోంది. ఇది నెట్ వర్క్ సమస్యేమోనని అనుకున్నా. అందువల్లే కామెంట్లకు సమాధానం కూడా ఇవ్వలేక పోయా. ఇలా అయితే మనల్ని జనాలు మర్చిపోతారని కాస్త పరిశోధన చేసా బ్లాగు నమూనా(Template) మీద. అప్పుడర్థమయిందేంటంటే కొంత కాలం క్రిందట టపా రేటింగ్ కోసమని spotback.com దగ్గర్నుండి కొంత కోడ్ తీసుకొచ్చి నమూనాలో నాటా. అదే ఇప్పుడు బ్లాగుకు కార్బన్ డయాక్సైడు అయి కూర్చుంది. ఇంతకు ముందోసారి ఇలానే స్లో అయితే దాన్ని పీకి పడేశా. కానీ కొందరి బ్లాగుల్లో బాగానే కనిపించడం, గోళ్ళు ఏపుగా పెరగడం వల్ల వంటి దురద ఎక్కువై మళ్ళీ దాన్ని తీసుకొచ్చి నమూనాలో ఎక్కడెక్కడో కలిపా.
ఇందాకా గుంపులో చూస్తే నా పేజీ లోడు అవడానికి సమయం పడుతోందని చెప్పడం చూశాను. రిప్లై ఇవ్వడానికి కుదరడం లేదు. గుంపు సాఫ్టు వేర్ కు కూడా ఏదో మాయరోగం వచ్చింది. ఇన్నిరోజులు అంత నెమ్మదిగా నడుస్తున్నా నా బ్లాగును సందర్శిస్తున్నారంటే నేనెంత అదృష్టవంతుడిని(ఇక్కడ గంగమ్మ జాతర డప్పుల డ్యాన్సు సీను పెట్టుకోండి).
“ఆ విధంగా” నిదానంగా లోడు అవుతోందని పిల్లి మెడలో గంట కట్టిన వందటపాల ప్రవీణుడికి కృతజ్ఞతలు. ఆ గంటను టంగు టంగు మని మోగించి నా చెవుల్లో తుప్పు రేగ్గొట్టిన మిగిలిన అందరికి కూడా కృతజ్ఞుణ్ణి.
తప్పదని చేతికి గ్లౌస్ వేసుకొని అంతా ఓవర్ హాలింగ్ చేశా ఇప్పుడు. ఇప్పుడు బ్లాగు ముదుకన్నా వేగంగా లోడు అవుతోంది. బొమ్మలయితే తొందరగానే కనిపిస్తున్నాయి కానీ రంగులు లోడవటానికి సమయం తీసుకుంటుందేమోనని అనుమానం. ఇక్కడ నాకొస్తున్న సందేహాలు.
1. బొమ్మలు ఒకటో రెండో వున్నంత మాత్రాన పేజ్ లోడ్ కు ఎక్కువ సమయం తీసుకుంటుందా? కొన్ని ఇతర వెబ్ సైట్లలో(బ్లాగులు కాదు) ఎన్ని బొమ్మలున్నా ఇంత సమయం తీసుకోవడం లేదు.
2. రంగుల బ్యాక్ గ్రవుండ్ వుంటే (అది కూడా బూడిద రంగు) సమయం తీసుకుంటుందా?
3. www.spotback.com వారి రేటింగ్ సిస్టం మాత్రమే అలా లోడు సమయాన్ని తినేస్తుందా? అంతరంగం, శోధన బ్లాగులు కూడా కొంచెం గూడ్సు బండి లా నడుస్తున్నాయి. నా మదిలో కొంచెం ఫర్వాలేదు. ఇంకెవరి సైట్లలో రేటింగ్ సదుపాయం వున్నట్టు కనపడలేదు.
4. టపా లో విషయం ఎక్కువయితే విహరిణి(browser?) యూనీ కోడ్ ను render చేయడానికి ఎక్కువ సమయం తీసుకుంటుందా? ఆ మధ్య కొన్ని బ్లాగుల్లో సునామీ కామెంట్లు వచ్చినప్పుడు కూడా కాస్త నెమ్మది అయిపోయాయి.
5. ఉచిత సత్రాలు (బ్లాగుస్పాటు, వర్డు ప్రెస్సు) వాడటం వల్ల లోడు తక్కువైన ఎడల, సొంత గృహం నిర్మించుకొన్నప్పుడు కాస్త తొందరగా పేజీలు లోడు అవుతాయా?
కాస్త మీ చేతికి గ్రీసు అంటించుకొని సాయం చేస్తే జై కొడతా. :-)
:
(ఇందులో సొంత డబ్బా కూడా కలదు ..)
ఈ సారి తానా లో మన ఈ-తెలుగు( బ్లాగులు, వికీపీడియా వగైరాలు..) గురించి చెప్పేదానికి ఒక స్టాలు కోసం అడగడం జరిగింది. అది కాస్త ముందుగా కార్య రూపం దాల్చలేదు కానీ. తానా సభల రెండో రోజు మాత్రం మనకు స్టాలు దొరికే అవకాశం కలిగింది. నేను స్టాలుకోసం అడిగినతను నన్ను స్టాల్స్ దగ్గరకు తీసుకెళ్ళి కొన్ని ఖాళీగా వున్నాయి తీసుకొంటారా అని అడిగారు. స్టాలు దగ్గర పెట్టాల్సిన సరంజామా లేనందున అన్నింటికి మించి అక్కడ చూసిన “క్రమ శిక్షణ “ వల్ల ఒద్దనేయడం జరిగిపోయింది.
రెండో రోజున యధాలాపం తెలివి మీరి మధ్యాహ్నం భోజనాలు తొందరగా తినేసి అక్కడ ఒక గదిలో “నృత్య పోటీలు” జరుగుతున్నాయంటే అక్కడికెళ్ళి కూలబడ్డా సతీ సమేతంగా. పోటీల్లోని వర్గాలు సీనియెర్స్, జూనియెర్స్, సబ్ జూనియెర్స్. మళ్ళీ అందులో క్లాసికల్, ఫోక్, టాలీవుడ్ వున్నాయి. కొన్ని వర్గాల్లో అసలు పోటీనే లేదు. పాల్గొన్నవాళ్ళే విజేతలు. మా పెద్ద బుడ్డోడు, ఋషీల్, వాషింగ్టన్ లొకల్ వాళ్ళు వేస్తున్న ఒక టాలీవుడ్ నృత్యానికి తూనీగలు అవసరమైతే ఆ వేషం కట్టాడు. వాడికి తోడు తూనీగ వాడి మేనమామ కూతురు, శ్రేయ. ఇద్దరూ అయిదేళ్ళ బుడ్డోళ్ళే. ఇద్దరూ వున్నది “తూనీగా తూనీగా..” పాటలో కాసేపు రెక్కలు కట్టుకుని ఎగరడం అంతే. ఇంకా ఆ పాటతో పాటు ఆ రోజు పాల్గొన్న ఇంకొన్ని నృత్యాల్లో మా ఆవిడ వాళ్ళ అక్క కూతురు, మేఘ, వుండడం వల్ల అక్కడే ఖైదు అయిపోవలసి వచ్చింది. ఈ టాలీవుడ్ డ్యాన్స్ మెడ్లీ లో వున్న పాటలు "గోగులు పూచే…", "ముత్యమంతా పసుపు ముఖమంత..", "తూనీగా తూనీగా.." మరియూ "జల్లంత కవ్వింత కావాలి..." పాటలు. ఈ పాటలకు నేపథ్యంగా డ్యాన్స్ ముందు చెప్పండానికి కొన్ని పరిచయ వాక్యాలు చెప్పమని నన్నడిగితే కాస్త రాసిచ్చాను. తీరా వాషింగ్టన్ వెళ్ళేసరికి ఆ చదివేదేదో నన్నే వేదిక ఎక్కి చదివెయ్యమన్నారు. ఒప్పుకోక తప్పింది కాదు.
అక్కడ వేసిన డ్యాన్సుల్లో కాస్త మంచి సాహిత్యం వున్న రెండు మూడు పాటల్లో ఇవి కూడా వున్నాయి. మిగిలినవన్నీ “చికి చికి మస్తానా..” “చొక్కా చింపేస్తా..” “లాగు లాగేస్తా..” “తిమ్మప్పల నాయిడో..” లాంటి పాటలు. పోటీలు మాత్రం ఠంచనుగా 2:30 P.M. కి పదునుగా మొదలు పెడతామని 4:00 PM వరకు చెప్పారు. చివరికి ఎలాగెలాగో మొదలు పెట్టారు. మొదలు పెట్టేముందు చిన్న ప్రకటన “ రావాల్సిన జడ్జులు ఇంకా రాలేదు కాబట్టి ఇక్కడ ఎవరన్నా ఉద్ధండ పిండాలు వచ్చి జడ్జిల స్థానంలో కూర్చోవాల్సిందిగా కోరుతున్నాము” అని చెప్పారు. దాదాపు ఆరు నెలల ముందునుండి తెలుసు పోటీలు వుంటాయని అలాంటప్పుడు జడ్జీలు ఎలా రాకుండా పోతారు అని సందేహాలొస్తే “ట్రాఫిక్ ఎక్కువయుండచ్చు”. ఇది రోడ్డు మీద కావచ్చు, బుర్ర మీద కావచ్చు. మిగిలిన సందేహాల నివృత్తి కోసం www.ask.com కు వెళ్ళండి.
కార్యక్రమాన్ని ప్రారభిస్తున్నామని ఇక్కడే పుట్టి పెరిగిన ఓ 18 ఏళ్ళ అబ్బాయి మాంచి డెనిం షార్ట్స్ వేసుకుని అచ్చనైన ఆంగ్లమ్న్లో లయ బద్దంగా మాట్లాడి Indian Idol కారుణ్యను వేదిక మీదకు పిలిచి రెండు ముక్కలు మాట్లాడ మన్నాడు. కారుణ్య వేదిక నెక్కగానే కొన్ని కుర్ర కారులు విజిల్స్ వేశాయి. కారుణ్య చిక్కటీ పలుకులు తెలుగులో పలికి కిందికి వచ్చిన తరువాత పోటీలు ప్రారభమయ్యాయి. ఇక పోటీలు ప్రారంభమయ్యాయి. మొదట సీనియెర్స్, తరువాత జూనియెర్స్ ఆ తరువాత సబ్ జూనియెర్స్ అన్నారు. అది నిజమని ఎవరన్నా అనుకుంటే వాళ్ళందరూ $375.00 (జంటకు) డబ్బు కట్టి వచ్చిన వాళ్ళు అని అర్థం చేసుకోగలరు. అలా అనుకోని వాళ్ళు బాగా “స్థా(తా)న” బలము కలిగిన వాళ్ళు అని అర్థం. దీనికోసం మీరు www.ask.com కు వెళ్ళక్కర్లేదు.
ఇక చూసే వాళ్ళ మెదడుకు మేత. ఒక సారి జూనియెర్స్ కేటగిరీ, వెంటనే సీనియెర్స్ కేటగిరీ. చెప్పేదొకటి చేసేదొకటి. ఏలాగయితే నేం ఆ వ్యాఖ్యాత పొట్టి పాంటు వేసుకున్నా గట్టిగానే మ్యానేజ్ చేశేశాడు. ఇక్కడ పుట్టిన వాడా మజాకానా. సీనియెర్స్ విభాగంలో వాళ్ళందరూ ఒకే గ్రూపు అనుకుంటా. గ్రూపులోనూ వాళ్ళే, సోలోలూనూ వాళ్ళే. డ్యాన్సులయితే బాగానే చేశారు. అన్నీ ఊపు పాటలే మరి. సబ్ జూనియెర్స్ విభాగంలో ఒకబ్బాయి “నాయిడో నాయిడో తిమ్మప్పల నాయుడో” పాటకు చేసిన డ్యాన్స్ అందరిని వెర్రెత్తించింది. అలా ఒక దాని తరువాత ఒకటి ఊపు పాటలన్నీ అయిపోయాకా మా బుడ్డోళ్ళ డ్యాన్స్ వచ్చింది. అవన్నీ చూసాక నేను రాసికొచ్చింది చదవను అని చెప్పేశా ఎందుకంటే అన్ని ఊపు పాటల్లో ఇది చదివితే ఎంత మంది బుర్ర కెక్కుతుందో అని. కుదరదు చదవాల్సిందే అన్నారు.
చేసేదేమీ లేక నేను వేదిక ఎక్కి రాసుకొచ్చింది ఇలా చదవటం మొదలు పెట్టా "మన భరతావనికి భాషా, సంస్కృతి,సంప్రదాయాలే పట్టుగొమ్మలు. భాష లేనిదేసంస్కృతి లేదు సంస్కృతి లేనిదే బాష రాదు.అదేబాషకు సంస్కృతికి ఉన్న విడదీయరాని అనుబంధం. కమ్మనైన బాషా సంస్కృతి సౌరభాలను విరబూసివెదజల్లుతోంది వాటికి పుట్టినిల్లయిన ఆంధ్ర దేశం.అటువంటి అంధ్ర దేశంలో ప్రశాంత జీవనానికి కల్మషం లేని మనసులకు ప్రతి బింబాలు మనపల్లెలు.పల్లెటూళ్ళ పేర్లు వినగానే మనకు గుర్తుకువచ్చేది ప్రకృతి అందాలతో అలరారే పల్లె జీవనం.పచ్చని పంట పొలాలు, వివిధ రంగులతో మొగ్గలుగా ప్రకాశించి వికసించే అడవి కుసుమాలు, ఆ పూలకోసం తుమ్మెదలు, పూదోటలో సయ్యాట లాడేతూనీగలు, కోకిలల కిల కిలలు, తీతువు పిట్టల తియ్యటి రాగాలు, వేకువ ఝాము కోడి కూతలు. తెలతెల వారుతుండగా ముంగిళ్ళలో వేసే మనోహరమైనముగ్గులు, పడి లేచి పరుగులు పెట్టే తువ్వాయిలు.వీటికి తోడుగా పండగ సందళ్ళు మొదలైతే... అదిచూసి తొలకరి జల్లు పులకరిస్తే.. ఇన్ని సంబరాలు కనుల ముందు కదలాడుతుంటే పెద్దలకు కూడ ఎగిరి గంతులేయాలనిపిస్తుంది. మనకే అలా వుంటే చిరుజల్లులకే ఒళ్ళు పులకరించి తుళ్ళిపడే చిట్టిపాదాలు,తూనీగలతో ఆడుకునే చిన్నారి చేతులుఎలా స్పందించి ఉప్పొంగి నాట్యం చేస్తాయో మీరే మీకళ్ళతో చూసి ఆనందించండి."
అంతవరకు ఊపు పాటలు చూసిన వాళ్ళకు కాస్త తెరిపిగా అనిపించిందో ఏమో చప్పట్లు కొట్టారు(???). మా బుడ్డోళ్ళు డ్యాన్స్ మొదలు పెట్టారు. అక్కడున్న అందరూ ఇక చప్పట్లు, ఈలలు, కేకలు. ఆ రోజు వున్న అన్ని డ్యాన్సుల్లోకి మంచి కాస్ట్యూంస్, ప్రాప్స్ తో చేసినది ఇది ఒక్కటే. చివరికి ఆ విభాగంలో వీళ్ళకే ప్రైజ్. బహుమతులివ్వడానికి సినీ నటి రమాప్రభని పిలిచారు. ఆవిడ మాత్రం “భూమి కిందకి” టైపు. పిల్లలని బాగా దగ్గరకి తీసుకొని ముద్దులాడుతూ , వళ్ళో కూచోపెట్టుకుని మరీ ఫోటోలు దిగారు.
ఈ టాలీవుడ్ డ్యాన్సు ప్రాప్స్ తోటి చాలా బావుడడం వల్ల తరువాతి రోజు ప్రైం టైంలో పెట్టించాల్సిన కార్యక్రమం అని అందరూ చెప్పేశారు. ప్రైంటైములొ ముందుగా నిర్ణయించిన కార్యక్రమాలే వుంటాయి కదా అని గట్టిగా అంటే అందరూ కిసుక్ 116 అని చూస్తారు. కాకపోతే ప్రైం టైంలో పదేళ్ళ లోపు వున్న పిల్లల కార్యక్రమాలు వుండవ్ అని ఎవరో చెప్పారు. అలాగయితే ఉదయం పెట్టిస్తాము అన్నారు అక్కడ వున్న వాళ్ళు. ఉదయం అంతే 10 నుండి 12 మధ్యలో అన్నమాట. అప్పుడు మూడు నాలుగు వేల మందో వుంటారు పెద్ద వేదిక మీద. సాయంత్రమయితే ఓ ఎనిమిది వేల మంది దాకా వుంటారు. అంటే నేను తానా పెద్ద వేదిక నెక్కొచ్చన్న మాట. వెంటనే నా బుర్రలో వెలిగింది థామస్ అల్వా ఎడిశన్ కనిపెట్టింది. స్వామి కార్యంతో పాటు స్వకార్యం చేస్తే పోలా. వేదిక నెక్కినప్పుడు తెల్ల చొక్కా మీద e-telugu.org అని రాసుకుని ఎక్కడం. అప్పటికప్పుడు అలా చెయ్యడం కుదరకపోతే పిల్లల క్రేయన్లు ఉపయోగించో లేక మరింకేదయినా చేసో చొక్కా మీద రాసెయ్యాలని నిర్ణయించేశా. అలా ఊహాలోకాల్లో తేలుకుంటూ రాత్రి కార్యక్రమాలు చూసేసుకుని (అంటే ఆ వేదిక మీద నన్ను ఊహించేసుకుని) ఇంటికి బయలు దేరుతూ వుంటే ఈ డ్యాన్స్ కోఆర్డినేటర్ (మా ఆవిడ వాళ్ళ అక్క) నుండి ఫోను. మనము పది గంటలకు అక్కడికి చేరాలంటే అందరూ ఇంట్లో ఆరు గంటలకు లేచి బయలుదేరాలి. ఇప్పటికే పిల్లలని చాలా కష్ట పెట్టేశాం. అక్కడ “క్రమ శిక్షణ-సమయ పాలన” చాలా ఎక్కువ మన పిల్ల వాళ్ళు అది భరించలేరు. అందువల్ల మనం పెద్ద వేదిక మీద డ్యాన్స్ చెయ్యడానికి వెళ్ళడం లేదు అని ఏకగ్రీవంగా తీర్మానించేశాం అని చెప్పింది.
అలా రెండో సారి ఈ-తెలుగు గురించి కాస్త చెప్పే అవకాశం పోయింది.
బ్లాగరయ్యా మరియూ బ్లాగరమ్మా,
మీ అందరికి ఒక విజ్ఞప్తి. వేదిక మీద పాడే గాయకుడికి ఉత్సాహం రావాలంటే చప్పట్లు అవసరం, మంచి సినిమాలు రావాలంటే వాటికి ఆదరణ అవసరం. అంటే డబ్బులు పెట్టి సినిమా టికెట్లు కొనాలి. అలాగే బ్లాగులు కూడా ఉత్సాహంతో రాయాలంటే బాగున్నాయంటే చెప్పడం అవసరం. బాగాలేవంటే అలాంటివి ఇక రాయరు. బ్లాగు హిట్ల కోసం కొందరు రాయొచ్చు. అలాంటి వాటి జోలికి నేను వెళ్ళడం లేదు. నామటుకు నేను వీలయినంత సరదాగా వుండాలని, రాయాలని ప్రయత్నిస్తా. కొందరికి కవితలు నచ్చచ్చు, కొందరికి కథలు నచ్చొచ్చు, కొందరికి ఫోటోలు నచ్చచ్చు, కొందరికి రాజకీయాలు నచ్చచ్చు, ఇంకొందరికి విషయ పుష్టి కలవి నచ్చచ్చు. వారి వారి సమయాన్ని బాట్టి అందులో వేలు పెట్టచ్చా లేదా అని నిర్ణయించుకొంటారు. నాకున్న సమయంలో నేనయితే బ్లాగుల్ని చదవటానికి సూపర్ ఫాస్టు రైలెక్కి రయ్యిమని చదివేస్తా. ఇప్పుడు ప్రస్తుతానికి అందరిది ఇదే పరిస్థితి అనుకుంటా. అటువంటి పరిస్థితులలో టపా బాగుందో లేదో చెప్పటానికి కామెంట్లు రాయలేక పోయే వారికోసం కొన్ని సదుపాయాలొచ్చాయి. అవేంటంటే టపాని రేటింగ్ చెయ్యడం. ఈ రేటింగ్ పద్దతి చాలా బ్లాగుల్లో వుంది కానీ ఎవ్వరూ దాన్ని పట్టించుకున్న పాపాన పోలేదు. నేను నా బ్లాగులో పెట్టి నెలన్నర పైనే అయింది. ఏ ఒకటో రెండో టపాలు తప్పా వేరే వాటికి ఎవరూ రేటింగ్ చెయ్యడం లేదు. బ్లాగు “కొట్టుడులు” లేవా అంటే టపా రాసిన ప్రతి సారి 150 పైగా “కొట్టుడులు” వస్తాయి కూడలి, తేనెగూడు పుణ్యమా అని. అందుకనే పని కట్టుకుని ఒక టపా రాయవలసి వస్తోంది. మీరు టపా చదివిన తరువాత ఏదో ఒక రేటింగ్ ఇవ్వండి. అది ఒకటి కావచ్చు అయిదు కావచ్చు. ఇంకాస్త సమయముంటే కామెంట్లు రాయొచ్చు.
మీరు ఫీడ్ బ్యాక్ ఇవ్వకపోతే నేను రాయడం మానేస్తా అనే స్టేట్మెంట్లు ఇచ్చే రోజులు కాకపోయే. అలాంటి దొకటి ఇస్తే కామెంట్లు వెంటనే వచ్చి పడతాయి “ పోరా బోడిగా నువ్వు రాస్తే ఎంత రాయక పోతే ఎంత “ అనో లేక “ నీ బ్లాగులు చదవలేక చస్తున్నా బతికించావ్ రా “ అనో.
ఆ విధంగా నేను చేసిన విజ్ఞప్తి మన్నించి నా బ్లాగులోనూ ఇంకా కొన్ని బ్లాగుల్లోనూ వున్న రేటింగ్ సదుపాయాన్ని ఉపయోగించుకోండి మరియూ ఉపయోగంలో పెట్టండి. మీరు ఉపయోగించాలంటే ఇక్కడికెళ్ళండి .
ఇది కేవలం కల్పితం. యదార్థ సంఘటనల ఆధారంగా రాయ బడిందని ఎవరైనా అంటే అది వాళ్ళ తప్పే కానీ విన్న వాళ్ళ తప్పు కాదని మనవి. పేర్లు కూడా కల్పితమే.
తెలుగోత్సవాలు జరుగుతున్నయంటే మందహాసం ఆనంద రావ్ పంచెగ్గట్టుకుని టికెట్లు కొనుక్కుని పక్కూరు కెళ్ళాడు. ఉత్సవాలు జరిగే స్థలం దగ్గరికి ఆనంద రావ్ అందరికన్నా ముందు వచ్చాడు కార్యక్రమ టికెట్లు తీసుకొని పోదామని. అక్కడ కౌంటర్ల దగ్గర ఖాళీగా వుంటే అక్కడికెళ్ళి అడిగాడు.
"ఏమండీ నేను అడ్వాన్స్డ్ బుకింగ్ చేసుకున్నా నా టికెట్లెప్పుడు ఇస్తారు"
అక్కడ తెలుగులో వున్న బ్యాడ్జ్ పెట్టుకునివున్నతను
"సారీ సార్ వుయ్ ఆర్ నాట్ గివింగ్ టికెట్స్ నౌ. లుక్ అట్ దట్ కౌంటర్. యు కం దేర్ అట్ త్రీ పీ ఎం. యు విల్ గెట్ యువర్ టికెట్స్ దేర్" అన్నాడు.
"మరిక్కడ ఈ కౌంటరు ఎందుకు"
"దిస్ ఈజ్ ఓన్లీ ఫార్ ఆన్ సైట్ బుకింగ్".
ఓహో అలాగా అని వెళ్ళి పోయి మూడు గంటల తరువాత వచ్చాడు ఆనంద రావ్. లైన్లో అందరూ బుద్దిగా నిలుచున్నారు టికెట్లు తీసుకోడానికి. ఆనంద రావ్ కూడా ఆ లైనులో జననీ జన్మ భూమిశ్చ అని పాడుకుంటూ లైనులో కలిశాడు టికెట్లు తీసుకోవడానికి. ఆ లైను ఎంతకీ కదలడం లేదు. ఇంతలో లైను వెనకనున్నతని దగ్గరికి కోటు వేసుకుని బ్యాడ్జ్ పెట్టుకున్న ఒకతను వచ్చి
"సుబ్బా రావు గారూ పని అయిపోయింది మీరు వచ్చేయండి లైనులోనుండి" అన్నాడు.
సుబ్బా రావు వెంటనే అక్కడనున్న శ్రీమతి సుబ్బా రావుతో "వచ్చెయ్యవే అప్పా రావు గారు మన టికెట్లు తీసుకొని వచ్చేశారు" అన్నాడు. అంతే సుబ్బా రావు కుటుంబమంతా వెళ్ళి పోయింది లైను వదలి. మందహాసం ఆనంద రావ్ అనుకున్నాడు 'చా ఈ వెళ్ళే వాళ్ళెవరో నాముందు నున్న వాళ్ళు వెళ్ళ వచ్చుకదా అప్పుడు చక్కా తాను ముందుకు వెళ్ళుండచ్చు' అనుకున్నాడు.ఇంతలో వెనక సందడి మొదలయింది.
"వెంకట్రావు గారూ, బావున్నారా?" ఓ బ్యాడ్జి బాబూ రావ్ పలకరింపు.
"హలో బాబూ రావ్ గారూ మీరా! బావున్నారా?"
"ఏమిటి టికెట్లు కావాలా? మీ నంబరు చెప్పండి.నేను తీసుకొని వస్తా"
బాబూ రావు రెండు నిముషాల్లో ప్రత్యక్షం టికెట్లతో. వెంకట్రావు మాయం మూడో నిముషంలో.
ఆలోచిస్తూ వుండగా ఎవరో ఆనంద రావ్ ని పలకరించారు.
"డూ యు నో హౌ లాంగ్ ఇట్ ఈజ్ గోయింగ్ టూ టేక్?" లైన్లో వెనకనున్నతను.
ఆనంద రావ్ తెలుగు అభిమాని. తెలుగు కోసం వచ్చిన వాడు తెలుగులో మాట్లాడ లేదని బాధ పడలేదు. బహుశా తనకు తెలుగు రాదనుకుని మాట్లాడి వుంటాడు తను మాట్లాడితే తెలుగులో మాట్లాడుతాడులే అనుకొని.
"తెలీదండీ ఎందుకనో ఈ లైను కదలడం లేదు"
"లెట్స్ సీ..." అని "ఆర్ యు అటెండింగ్ టునైట్స్ డిన్నర్"
"అవునండీ"
"డూ యు నో దె సెడ్ దె విల్ నాట్ అలో కిడ్స్ బిలో 17 ఇయెర్స్"
"తెలీదండీ అలా అని రిజిస్టర్ చేశే టప్పుడు చెప్పలేదే"
"యాక్చువల్లీ ఐ వాంటెడ్ టూ బ్రింగ్ మై డాటర్ కిడ్స్ టూ. బట్ దె ఆర్ నాట్ అలొయింగ్"
వీడెవడ్రా బాబూ ఎంతకీ తెలుగు లోకి షిఫ్ట్ కాడు. అయినా సరే తను తగ్గకూడదనుకున్నాడు ఆనంద రావ్.
"వీళ్ళ నడిగి కనుక్కుంటే సరిపోతుంది" అన్నాడు.
కాసేపు విరామం.
"ఆర్ యు లోకల్"
"లేదు దీనికోసమే ఇమానంలో ఎగిరి వచ్చా"
"ఓ ఐ సీ"
"వాట్ డూ యు డూ?"
"నాది లెక్కలు చూసే ఉద్యోగం. మీరేమి చేస్తుంటారు"
"మై డాటర్ ఈజ్ హియెర్. ఐ హ్యావ్ అ స్మాల్ బిజినెస్"
......
ఆనంద రావ్ ఇంక మాట్లాడలేదు. స్మాల్ బిజినెస్ ఫ్ల్యాష్ బ్యాక్ గుర్తొచ్చింది.
కాసేపటికి ఆ స్మాల్ బిజెస్ మ్యాన్ చేతిలో వున్న పేపర్ చూసి ఒక బ్యాడ్జి అతను వచ్చి "సార్ ఈజ్ దిస్ యువర్ రిజిస్ట్రేషన్ పేపర్" అన్నాడు.
"ఎస్స్..ఎస్సెస్స్...ఎస్స్" అన్నాడు స్మాల్ బిజినెస్స్ మ్యాన్.
"ఓ కె. యు కం దిస్ సైడ్ సార్" అని బ్యాడ్జ్ మ్యాన్ స్మాల్ బిజినెస్స్ మ్యాన్ ని తీసుకుని వెళ్ళిపోయాడు.
మందహాసం మ్యాన్ ఊపిరి పీల్చుకున్నాడు.
స్మాల్ బిజినెస్ మ్యాన్ వెళ్ళి పోవడం వల్ల ఆనంద రావ్ వెనక్కి ఇద్దరు ఆడవాళ్ళు వచ్చారు.అందులో ఒకామే " డూ యు నో ఇఫ్ దిస్ లైన్ ఈజ్ ఫార్ ప్రీ రిజిస్ట్రేషన్" అని అడిగింది ఆనంద రావ్ని.
"ఐ థింక్ సో" అని ఊరకున్నాడు మ.ఆ.
ఈ సారి మందహాసం మ్యాన్ అదృష్టం బావుండి ఓ బ్యాడ్జ్ మ్యాన్ వచ్చి అడిగాడు రిజిస్ట్రేషన్ నంబరుందా అని అడిగితే ఉందని ఆ నంబరు చెప్పాడు. బ్యాడ్జ్ మ్యాన్ కాసేపటికి తిరిగి వచ్చి "యు కం విద్ మీ అండ్ స్టే హియెర్ టు కలెక్ట్ యువర్ టికెట్స్" అన్నాడు.
వెంటనే వెనక నున్న ఇద్దరు అందమైన ఆడవాళ్ళు కూడా వచ్చి నిలబడి "థ్యాంక్ గాడ్ వు ఆర్ గెట్టింగ్ అవర్ టికెట్స్" అంది.
ఆనంద రావ్ నవ్వి ఊరుకున్నాడు.
తనకు వచ్చిన టికెట్లను తీసుకుని దూరంగా వెళ్ళి అన్నీ వున్నాయో లేదోనని పరిశీలించు కున్నాడు. ఆ రోజు రాత్రి వున్న ప్రత్యేక కార్యక్రమం టికెట్లు కనిపించక పొయ్యేసరికి వెళ్ళి అక్కడ వున్న ఒక బ్యాడ్జ్ మ్యాన్ ని అడిగాడు.
"మాస్టారూ రాత్రి ప్రత్యేక కార్యక్రమం టికెట్లు రాలేదు. అసలు వున్నాయా లేక అవి అవసరం లేదా"
ఆ బ్యాడ్జ్ మ్యాన్ తెల్ల మొహం వేసి ఇంకొంచెం తెల్లగా వున్న బ్యాడ్జ్ మ్యాన్ దగ్గరకు తీసుకెళ్ళాడు.
ఆ బ్యాడ్జ్ మ్యాన్ ఎంతో ఆత్మ విశ్వాసం తొణికిసలాడుతూ "నువ్వో వెధావాయ్" అని ఫేసు పెట్టి " ఐ డోంట్ థింక్ దేర్ ఆర్ ఎనీ టికెట్స్ యాస్ సచ్" అన్నాడు. అబ్బో కుర్రోడు వృధ్ధిలోకొస్తాడనుకొని అక్కడి నుండి ఆనంద రావ్ వెళ్ళి పోయాడు పెళ్ళాం పిల్లలున్నచోటికి. ఆ టికెట్లు కొన్ని బుక్కులు, బ్యాగూ తీసుకొని లగ్గేజీ ఎక్కువవుతుందని అన్నీ తీసుకెళ్ళి కారులో పడేసి వచ్చాడు.
సాయంత్రాం రానే వచ్చింది. ప్రత్యేక కార్యక్రమానికి ప్రవేశం మొదలయింది. తీరా అక్కడి కెళ్ళి చూస్తే ఏముంది అందరి చేతుల్లో లోపలికెళ్ళ డానికి టికెట్స్ వున్నాయి. అప్పుడు చూశాడు ఏవో అడ్వర్టైజ్ మెంట్ల లాగా వున్న పేపర్లు ప్రత్యేక కార్యక్రమం టికెట్లని.పరుగున వెళ్ళి ఆ టికెట్లు తీసుకుని వచ్చాడు. వస్తూ వస్తూ ఎస్కలేటర్ ద్వారా లోని కి పంపించే దగ్గర టికెట్లు చింపుతున్న బ్యాడ్జ్ మ్యాన్ ని అడిగాడు.
"పిల్లని లోపలికి అలో చేస్తున్నారా మాస్టారూ" అని.
అలో అన్న ఇంగ్లీష్ పదానికి పనిష్మెంట్ గా "వుయ్ ఆర్ నాట్ అలోయింగ్ ఎనీ కిడ్స్ బిలో 17 ఇయెర్స్" అని గట్టిగా చెప్పాడు.
అప్పటికే లోపలికి వెళ్ళి లైను కాళింది మడుగులోని సర్పం లా చుట్టలు చుట్టుకుని పోయింది. పెళ్ళం పిల్లల్ని వదిలేసి ఆ సుడి గుండం లో దూకాడు. ఓ 15 నిముషాలకు ఎస్కలేటర్ దగ్గరకు వచ్చి టికెట్లు ఇవ్వబోతుంటే అక్కడికి వచ్చి దూరు తున్నారు కొంత మంది కోటు బాబులు, రవ్వల నెక్లెస్ రాణులు.
"డాక్టర్ గారూ మీరిలా వచ్చేయండి. అయ్యో శకుంతల గారూ ఆ భరతుడిని ఇలా తీసుకు రండి"
"అయ్యో సీత గారూ రామున్ని ఇలా రమ్మనండి" అన్న మాటలు విన బడ్డాయి. అలా దూరిన వాళ్ళు టికెట్లు చింపుకోకుండానే ఎస్కలేటర్ ఎక్కేశారు. "మనోడా" మజాకానా!!! ఎస్కలేటర్ ఎక్కుతూ డాక్టర్ గారి భార్య "అరే ఈ టికెట్లు తీసుకోలేదే? సరేలే తలా ఒకటి తీసుకోండి" అని అక్కడున్న పెద్దలకిచ్చేసింది. ఇంకా కొన్ని టికెట్లి మిగిలిపోయాయి.
"అరే వీటి నేమి చెయ్యాల్" అని నాలుక్కరుచుకుని అక్కడే తమ తో పాటు వస్తున్న అయిదారేళ్ళ పిల్లలిద్దర్ని పిలిచి "మీరు కూడా తలా ఒకటి
వుంచేసుకోండి" అంది. వాళ్ళు ఆనందంగా తీసుకొన్నారు. ఇంకా ఒక టికెట్ మిగిలి పోయింది ఆవిడ చేతిలో. అప్పుడు మళ్ళీ వెలిగింది ఆ టికెట్లు చింపలేదని. టికెట్లు చింపుకోవాలి అన్న ఒకరి సలహాతో అందరూ వికటాట్టహాసం తో పర్రు పర్రు మని చింపేసి రెండో ముక్కను అక్కడ పడేశారు.ఈ చోద్యమంతా చూస్తున్న ఆనంద రావ్కి ఒళ్ళు మండింది.
తీరా లోపల హాలులో కెళ్ళ బోయే ముందు ఆ రెండో ముక్క ను కూడా తీసుకోడానికి గేట్ కీపర్ గా ఓ నల్ల జాతీయుడిని పెట్టారు. పాపం అతన్ని చూస్తే ఆనంద రావు కి జాలేసింది. అక్కడికెళ్ళి నిల్బడ్డం ఆలస్యం.ఓ ఖద్దరు చొక్కా బ్యాడ్జ్ మ్యాన్ అక్కడికొచ్చి "హె వి.ఐ.పీస్ కమింగ్ మ్యాన్" అన్నాడు
గేట్ కీపర్ "ఓ.కె. యు టెల్ మీ హౌ మెనీ"
ఖ.బ్యా.మ్యా."టెన్" అన్నాడు.లోపలికేమో ట్వెంటీ వెళ్ళి పోయారు "పదండి ముందుకు తోసుకు ముందుకు" అని పాడుకుంటూ. ఆ గేట్ కీపర్ అప్పుడు వాడిన భాష "టెల్ మె ద .... .. నంబర్ మ్యాన్ ".
అలా పాత స్మృతులతో కొత్త సినిమా రిలీజ్ అయినప్పుడు థియేటర్ లోపలికి వెళ్ళినట్టు వెళ్ళిపోయాడు ఆనంద రావ్. పాపం అఆనంద రావ్ కి అటువంటివి ఇంకా ముందు ముందు ఎన్నో వుంటాయని వూహించి వుండడు.లోపలికెళ్ళి అక్కడ తన ఫ్రెండ్ టేబుల్ దగ్గర కొన్ని టికెట్లు వుంటే అవి తీసుకుని బయటికెళ్ళి పెళ్ళా పిల్లలని తీసుకొని ఎస్కలేటర్ లేకుండా లిఫ్ట్ లో హాల్లోకి వచ్చేశాడు. అలా ఆనద రావు కొంచెం తెలివిగా ప్రవర్తించడం నేర్చుకోవడం మొదలు పెట్టాడు. కార్యక్రమం మొదల్లోనే అక్కడ మాట్లాడే ఇంగ్లీషు చూసి డామ్మని పడి పోయాడు. అప్పుడు అతని ఫ్రెండ్ నీళ్ళు చల్లాడు లేపుదామని ఆనంద రావుకు ఎన్ని చల్లినా చలనం లేదు. అలా కాదని ఆ టేబుల్ మీదున్న జగ్గు తీసుకొని అందులోని నీళ్ళు ఆనంద రావు మొహం మీద పొశాడు అతని ఫ్రెండు.
పొసిన నీళ్ళను నోరు తెరిచి గటగటా తాగేశాడు ఆనంద రావ్. ఇలా లాభం లేదని పక్క టేబుల్ మీద నున్న జాగు తీసి ఆనంద రావ్ మొహం మీద పోశాడు. నోరు తెరిచి ఆ నీళ్ళు కూడా తాగేశాడు పాలు తాగేసే వినాయకుడు లాగా. అలా అన్ని జగ్గులు తీసుకుంటూ అక్కడ వేదిక దగ్గరనున్న టేబుల్ వరకు వెళ్ళి పోయాడు ఫ్రెండు. అక్కాడి దాకా వచ్చాము కదా అని అతని ఫ్రెండు అక్కడ కూచున్న చిన్ని కృష్ణ, విభీషణ బాబు, పార్వతి టంగ్ స్టన్ ల దగ్గర ఆటోగ్రాఫ్ తీసుకుని వాళ్ళ టేబుల్ పైనున్న జగ్గులో నీళ్ళు పోశాడు ఆనంద రావ్ మొహమ్మీద. అలా అన్ని జగ్గులు అయిపోయి ఫైర్ ఇంజెన్ కు ఫోను చేద్దామని బయటికి వెళుతుండగా టపీ మని లేచి నిలుచున్నాడు ఆనంద రావ్. ఆనందర్ రావ్ లేచు కూచున్నాడని తెలియగానానే అందరూ గ్లాసులో బీరు పోసుకొని (నీళ్ళు లేనందున) చీర్స్ చెప్పుకొని కార్యక్రమాలు ప్రారంభించారు. ఒక్కో కార్యక్రమం చూస్తూ ఆనంద రావ్ అక్కడ నున్న బీర్లన్నీ తాగేశాడు ఏ ప్రొగ్రామూ నచ్చక. బీర్లయిపోయినా కార్యక్రమాలు నడూస్తూనే వున్నాయి కాసేపటికి ఒకతను చేసిన మిమిక్రీ చూసి హుషారొచ్చి వెరైటీ గా విస్కీ తాగాడు.
ఆ తరువాత కొన్ని రంగాల్లో నిష్ణాతులైన వారిని సన్మానించడం చూసి ఆనంద రావుకు కళ్ళ లో నీళ్ళొచ్చాయి. అంత వరకూ తాగిన నీళ్ళన్నీ కన్నీళ్ల రూపంలో రావడం గమనించిన ఒక తెలివైన బ్యాడ్జ్ మ్యాన్ అన్ని టేబుల్ల దగ్గరనున్న జగ్గులు తీసుకొచ్చి ఆనంద రావు కళ్ళ దగ్గర పట్టాడు. నిండిపోయిన జగ్గులన్నింటి తీసుకెళ్ళి వాటి టేబుళ్ళ మీద పెట్టేశాడు. తరువాత కొంతసేపటికి గొప్పోళ్ళకు అవార్డుల కార్యక్రమం ఆ తరువాత భోజనం అని చెప్పి వ్యాఖ్యాత కిందికి దిగి రాగానే అక్కడున్న కుర్చీలు ఖాళీ అయిపోయాయి. తీరా అక్కడ భూతద్దం వేసుకుని చూస్తే అవార్డులు తీసుకునే వాళ్ళు ఇచ్చేవాళ్ళు మాత్రం కుర్చీల్లో వున్నారు. ఇదేంటబ్బా ఇలా వుంది అని ఆనంద రావు బయటకు వెళ్ళి చూస్తే అక్కడున్న భోజనాల బఫే దగ్గర ఒక చెయ్యి ఒక కాలు మాత్రమే బయటకు కనిపిస్తూ తోసుకుంటూ ఒకరి తరువాత ఒకరు నిలబడి వున్నారు.
ఆనంద రావు కూడ పాంటుకు బెల్టు టైటుగా కట్టుకుని పరుగులు పెట్టుకుంటూ దూరంగా వున్న బఫే లైన్లో నిలబడ్డాడు. పోలో మంటూ ఇంకో వంద మంది వచ్చి లైన్లో నిలబడ్డారు "వేధవాయ్ నువ్వు నాకన్న ముందొచ్చావా" అనే ఫేసు పెట్టి.
ఆనంద రావ్ ముందు ఒకాయన నిలబడ్డాడు.వెనక వాళ్ళ బంధు వర్గమంతా ఓ ఇరవై మంది నిలబడ్డారు. ముందునున్నతను, "సుబ్బా రావు గారూ మీరంతా ముందు కొచ్చేయండి మన బ్యాచంతా తప్పి పోకుండా ఒక చోటుందాం" అని ఆనంద రావు వెనకనున్న వాళ్ళను లాగడం మొదలు పెట్టాడు. "ఓరి సుబ్బా రావు ఫ్రెండా నీ బ్యాచు అంతా కలిసుండాలంటే నువ్వొక్కడివి నా వెనక్కు వెళితే సరిపోతుంది కదా దానికోసం నీ రెజిమెంటు అంతా ముందుకు రావాలా. నీ తస్సాదియ్య" అని ఓ లుక్కు పదేశాడు. ఆ లుక్కులు పక్కన పెట్టి ఇలాంటివి చాలా చూశాం లేవోయ్ అన్నట్టు అందరికి ప్లేట్లు సప్ప్లై చేసేశాడు. ఆనంద రావు మాత్రం మళ్ళీ అన్నీ దొరుకుతాయో లేదో నని ప్లేటు నిండా పెట్టుకొని హాల్లో తన టేబుల్ దగ్గర కూల బడ్డాడు.అక్కడ చూస్తే కొందరి ప్లేట్లలో జిలేబీలు జాంగ్రీలు కనబడ్డాయి. అరె ఇవి కూడా వున్నాయా అని వాకబు చేసి వెళ్ళేసరికి అన్ని గిన్నెలూ ఖాళీగా కనిపించాయి.అక్కడ వుండాల్సిన రొట్టెల ప్లేటు కూడా ఖాళీగా కనిపించింది. అంటే లేటుగా వెళ్ళిన రొట్టెల పెట్టె ఖాళీ డబ్బా పెట్టె అవును అనే నీతి భోజనాల దగ్గర నేర్చుకున్నాడు(నేరుచుకోబడ్డాడు).
ఆ భోజనాల దగ్గర అందరూ ఒక చోట గుమిగూడి "జై మన అన్నకి" అని వాళ్ళ అన్నలకి జై కొట్టుకోవడం కనిపించింది. లోపలి రాబొతుంటే ఒక ఖద్దరు చొక్కా ఆయన ఎదురొచ్చాడు. ఎవరబ్బ అని ఆలోచిస్తే అయనే చెయ్యెత్తి ఓ ఎలెక్షన్ నమస్కారం పెట్టాడు. వాకబు చేస్తే అయనో ఎమ్మెల్యే అట.
మళ్ళీ ఒకాయన ఇంగ్లీషులో మాట్లాడితే ఆ దెబ్బకు బయటకు పోయి ప్లేటు నిండా పెరుగు తెచ్చుకొని అందులో స్పూన్ లేకుండా చేత్తో తిన్న తరువాత కానీ ఒంట్లో వేడి తగ్గలేదు.(ఆ టైములో పెరుగు దొరికినది అని ప్రత్యేకంగా చెప్పడమైనది)
ఎన్ని సార్లు ఆనంద రావ్ కిందబడ్డాడు? ఇంకెన్ని సార్లు పడతాడో చూస్తూ వుండండి.
ఫస్ట్ డే విశేషాలు...
"అంతరంగం" ప్రసాద్ ను కలిశాను.
క్లింటన్ మాట్లాడాడట. నేను చూడలేదు.
మధ్యాహ్నం భోజనం దొరకలేదు.
రాత్రి భోజనం ఎలాగోలా తంటాలు పడి తిన్నా.
నాకు నచ్చినదేదీ కనపడలేదు.
సెకండ్ డే విశేషాలు...
నాకు నచ్చినదేదీ కనపడలేదు.
భోజనం దొరకబుచ్చుకున్నా కాస్త కష్టపడి.
థర్డ్ డే విశేషాలు...
భోజనం దగ్గరికెళ్ళడంలో అనుభవం రావడం వల్ల మధ్యాహ్నం, సాయంత్రం తొందరగానే ఆత్మా రాముడిని చల్ల బరిచా.
కార్యక్రమం చివరలో మణి శర్మ బృందం పాడిన "జనగణ మణ.." బాగా నచ్చింది. తృప్తిగా గాలి పీల్చుకుని బయటికొచ్చేశా.
హై లైట్సూ, సైడ్ లైట్సూ, డిమ్ము లైట్సూ, ఫ్లడ్ లైట్సూ, యాంగ్రీ లైట్సూ, ఫ్రస్ట్రేషన్ లైట్సూ, గూబ గుయ్ లైట్సూ : ఇవయితే వెయ్యి టపాలున్నాయ్!!! చావా కిరణ్ ని, జ్యొతక్క ని దాటి మరింత ముందుగా ఆకాశమంత ఎత్తుకు ఎగరడానికి, బ్లాగు హిట్లు పెంచుకోవడానికి ఇదే సరైన సమయం.
కంక్లూషన్: కెరీర్ బిల్డింగ్ కి చక్కని సోపానం కొన్ని రిజర్వేషన్లకు లోబడి.
అప్పుడప్పుడూ లైకింగ్ అంశాలు: తెలుగు మాట్లాడే సం పీపుల్స్.
ఎంత మందొచ్చారు: గుమ్మడి లెక్క ప్రకారం 7 లేక 8 వేలు. ఇంకొకాయన చెప్పిన ప్రకారం 12 వేలు. మరింకొకాయన చెప్పిన ప్రకారం 16 వేలు. ఆ సంఖ్య మూడు రోజులకూ కలిపా లేక చివరి రోజా అన్న చచ్చు ప్రశ్నలు బుర్రలోకొస్తే రెండేళ్ళ తరువాత ఫ్లోరిడా వెళ్ళి ఓ నాలుగు వందల దాలర్లు సమర్పించుకుని తలుపు దగ్గర నిలబడి లెక్క పెట్టుకోవాలి.
ఈ టపా చదివితే భోజనాల కోసమె అక్కడికి వెళ్ళినట్టు, మార్కులెయ్యలేక idlebrain.com వాడు సినిమా రివ్యూ రాసినట్టు ఉందా? అక్కడే వుంది కిటుకంతా.
చెప్పొచ్చేదేంటంటే విశ్వసనీయ వర్గాల భోగట్టా రాయాలా, పరిశీలకుల అంచనా రాయాలా, ప్రత్యక్ష సాక్షుల కథనం రాయాలా, విశ్లేషకుల వివరాలు రాయాలా లేక అభిజ్ఞు వర్గాల భోగట్టా రాయాలా తెలీక తికమక లో ఇలా రాసి పడేశా.
ఇట్సాల్ స్మాల్ థింగ్స్ ఐ సే....
(ఇంగ్లీష్ ఎక్కువయితే అది నా తప్పు కాదని మనవి)
:
తండ్రి: స్కూలుకు వెళ్ళి బాగా చదుకోవాలి తెలిసిందా.
కొడుకు: ఏం ఎందుకు స్కూలుకు వెళ్ళాలి?
తండ్రి: స్కూలుకు వెళ్ళి బాగా చదువుకుంటే మంచి ఉద్యోగాలొస్తాయి. మంచి జీతాలొస్తాయి అప్పుడు సుఖంగా ఉండొచ్చు.
కొడుకు: అంటే బాగ డబ్బులొస్తాయా?
తండ్రి: అవును.
కొడుకు: అందుకోసం స్కూలుకెళ్ళి చదువుకోవాలా. నేను వెళ్ళను.
తండ్రి: నువ్వు వెళ్ళక పోతే మక్కెలిరగ దంతా. ఏమనుకుంటున్నావో.
కొడుకు: నేను స్కూలుకెళ్ళను జైలు కెళత బాగా డబ్బులొస్తాయి.
తండ్రి: జైలు కెళితే దబ్బులొస్తాయా? అదెలాగా?
కొడుకు: ఆ మాత్రం తెలీకుండా తండ్రి వెలా అయ్యావ్?
ఓ తండ్రి అవాక్కయ్యాడు.
** ** **
“మావా నువ్వా పురుగుల మందు తాగొద్దు మావా. నువ్వు సచ్చిపోతే మాగతేంగానూ నువ్వు తగొద్దు మావా ”
“లేదే నేనొక్కడే తాగడం లేదు మీ అందరికీ కూడా ఇస్తా. అందరం కలిసి సచ్చిపోదాం”
“ఇప్పుడంత కష్టమేమొచ్చింది మావా. ఏదో కలో గంజో తాగి గుట్టుగా బతుకు తున్నాం గదా మావ”
“పొలానికి చేసిన అప్పులు ఎవడు తీరుస్తారే మంగీ, అప్పులోళ్ళు రోజు ఇంటికొచ్చి పాణం తీస్తా వుండారు”
“నాయినా నువ్వేమీ బాధ పడొద్ధు. నేను డబ్బులు సంపాయిత్తా” పది హేనేళ్ళ కొడుకు.
“నువ్వెట్ట సంపాయిత్తావు నాయినా నీకు జదువు గూడా రాదు. మీ అయ్య జేసే పని కూడా నెర్చుకోక పోతివి”
“అది కాదే అమ్మా నేను జైలుకు పోతా బాగా డబ్బులొస్తాయి”
“అదెట్ట కుదురుద్ది జైలుకు బోతే చిప్ప కూడే కందా”?
“మీకు తెల్వదా జైలుకు బోతే కొన్ని కోట్లు వస్తాయి”
ఓ తండ్రి , ఓ తల్లి అవాక్కయ్యారు.
** ** **
అమెరికాలో ఓ సాఫ్ట్ వేర్ కంపెనీ
ఫ్రెండు: రేయ్ మామా ఇక్కడ వుండడం నా వల్ల కాదురా.
ఇంకో ఫ్రెండు:ఏమి రా ఏమయింది.
ఫ్రెండు: ఏమయింది ఏదో సంపాయించి పొడిచేద్దామని ఇక్కడి కొచ్చామా. తీరాచూస్తే ఏముంది సంవత్సరం చివర్లో చూస్తే బ్యాంకు బ్యలెన్సు ముక్కి మూలిగి పది వేలు కూడా దాటడం లేదు. అది కూడా ఓ ఇండియా ట్రిప్ వేస్తే హాంఫట్.
ఇంకో ఫ్రెండు: అంత డబ్బులు లేక పోయినా ఉన్నంతలో లైఫ్ చాలా హ్యాప్పీ కదరా మామా.
ఫ్రెండు: అలా కాదురా ఇక్కడి కన్నా ఇండియాలో డబ్బులు సంపాదించడం ఈజీ. అందుకోసం నేను ఇండియా వెళ్ళి పోతున్నా.
ఇంకో ఫ్రెండు: ఇండియా లో డబ్బులు సంపాదించడం ఈజీనా. అదెలాగో చెప్పి పుణ్యం కట్టించు కోరా.
ఫ్రెండు: అందులో ఏముది జైలు వెళితే సరి.
ఇంకో ఫ్రెండు: ఇదేంది రో “అందులో ఆలోచించ డానికేముంది చార్మినార్ రేకులు వేయిస్తే సరి” అన్నత ఈజీగా జైలుకు వెళితే సరి అంటున్నావ్. రాత్రి మందు గానీ ఎక్కువయిందా.
ఫ్రెండు: లేదురా బాగా ఆలోచించి చెబుతున్నా. ఇండియాలో జైలు కెళితే సంవత్సరానికి 33 కొట్లకు పైగా మిగలబెట్టచ్చు.
ఇంకో ఫ్రెండు: అంటే దాదాపు ఎనిమిది మిలియెన్లు.
ఫ్రెండు: అందుకే నేను ఇండియా వెళ్ళి ఓ మూడు సంవత్సరాలు జైల్లో వుంటా. మా ఆవిడను, పిల్లలను అత్తగారింట్లో ఒదిలేస్తా. ఓ వంద కోట్లు వస్తాయి. మిగిలిన లైఫంతా హ్యప్పీనే. ఈ ప్రమోషన్లు, వీసాలు, గ్రీనుకార్డులు గొడవే వుండదు.
ఇంకో ఫ్రెండు: నాకు ఇంకా పెళ్ళే కాలేదు. నేను అయిదు సంవత్సరాలు వుంటా. జైలు నుండి బయటికొచ్చిన తరువాత ఏ ఐశ్వర్యా రాయ్ చెల్లెల్నో, త్రిషా కజిన్నో చేసుకోవచ్చు.
ఫ్రెండు: పదా రేపే వెళ్ళి పోతున్నాం.
పక్కనున్న ఇంకొన్ని “ఫ్రెండులు” అవాక్కయ్యారు.
** ** **
డిల్లీ లో సుప్రిం కోర్టు కిట కిట లాడి పోతోంది. దేశ విదేశాల నుండి వచ్చిన విలేఖర్లూ, వీడియో గ్రాఫర్లూ ఎంతో మంది కోర్టు బయట ఎదురు చూస్తున్నారు. సి.ఎన్.ఎన్., ఎన్.బి.సి., జీ టి.వి., స్టార్ టి.వి. మొదలైన దేశ విదేశీ చానెళ్ళకు కోర్టు ఆవరణలోని షామియానాల కింద ముందు సీట్లు ఇవ్వబడ్డాయి. దూరదర్శన్ విలేఖర్లూ, వీడియో గ్రాఫర్లూ షామియానా కి అవతల గోడ దగ్గర బిక్కు బిక్కు మంటూ ఎదురుచూస్తున్నారు.
కేసు లో వాదోప వాదాలు మొదలు పెట్టచ్చని చెప్పే ముందు ఇద్దరు టైలర్లు వచ్చారో లేదో నని వాకబు చేసి వారు వచ్చారని తెలుసుకొని ఇలా మాట్లాడారు జడ్జి గారు“దేశాన్ని కుదిపి వేసిన ఈ సమస్య నేరుగా సుప్రిం కోర్టు విచారణ కు రావడం బహుశా దేశంలో ఇదే మొదటి సారి. అంతే కాకుండా కొన్ని లక్షల మంది తమంతకు తామే జైలుకు వెళతామని దరఖాస్తు పెట్టుకోవడం ప్రపంచ చరిత్రలోనే మొట్ట మొదటి సారి. ఆ దరఖాస్తు లో ముందుగానే తమకు సంవత్సరానికి ముప్పై కోట్లు ఇవ్వమని కోరడము ఎంతో ఆశ్చర్యకరం. అంత అరుదైన ఈ కేసును వాదించ బోయే లాయర్లకు ఒక చిన్న విజ్ఞప్తి. మీరు వాదోప వాదాలు చేసుకునే టప్పుడు హింసకు తావు లేకుండా అహింసా యుతంగా వాదించాలని నా మనవి.”
అలా జడ్జి చెప్పగానే లాయర్లు తమ వాద పటిమ తో కొర్టు హాలును రణ రంగాన్ని మరపింప చేశారు. కొర్టు లో వాదించే లాయర్ల గౌన్లు వాదించి ఒకరి గౌన్లు ఒకరు చింపెయ్యగానే ఇద్దరు టైలర్లు తమ నైపుణ్యాన్ని ప్రదర్శిస్తూ గౌన్లు కుట్టేసి ఇచ్చేస్తున్నారు విచారణ ఆగి పోకుండా. అలా ఏక బిగిన ఆరు గంటల పాటు సాగిన విచారణ జడ్జి ఇచ్చిన బ్రేక్ తో అగి పోయింది. కాసేపు విరామం ప్రకటించారు తమ తీర్పు ని తయారు చెయ్యడానికి.
ఈ అరగంట లో బెట్టింగ్స్ కొన్ని కోట్లలో జరిగాయి తీర్పు ఎలాగుంటుందోనని. సి.ఎన్.ఎన్. అందించిన వివరాల ప్రకారం భీమవరం లో 45 కోట్లు, హైదరాబాద్ లో 70 కోట్లు, ముంబాయి లో 120 కోట్లు, దుబాయ్ లో 100 కోట్లకు పైగా జరిగినట్టు తెలిసింది.
విరామం అనంతరం జడ్జ్ తీర్పు చదవడం మొదలు పెట్టారు.
“సంచలనం సృష్టించిన ఈ కేసు ప్రపంచం మొత్తాన్ని ఆకర్షించిది. ఇంత సంచలనానికి కారణ మైనది ఇంతకు ముందు యావద్భారతాన్ని కుదిపేసిన ఓ కుంభ కోణం కేసు తీర్పు. ముప్పై వేల కోట్ల స్టాంపుల కుంభ కోణానికి కారణమైన అందులోని ముద్దాయికి పడ్డ శిక్ష పద మూడేళ్ళ జైలు మరియూ 102 కోట్ల జరిమానా. ముద్దాయి తాను 102 కోట్లు చెల్లించ లేననగానే ఇంకో 3 ఏళ్ళు జైలు శిక్ష ని అనుభవించమని చెప్పడం ఈ సంచలనానికి కేంద్ర బిందువయింది. దాన్ని ఆసరాగా తీసుకుని కొన్ని లక్షల మంది పౌరులు తమను కూడా జైళ్ళలో పెట్టి “102 కోట్లు 3 ఏళ్ళ జైలు” లెక్క ప్రకారం సంవత్సరానికి ముప్పై కోట్లు ఇవ్వాలని పిటీషన్ పెట్టడం జరిగింది. ఇలా పౌరుల మనసులను మార్చివేసిన ఆ స్టాంపుల కుంభకోణం లోని వ్యక్తికి ఇచ్చిన మూడు సంవత్సరాల కారాగార సదుపాయాన్ని రద్దు చేస్తూ, అతని బంధువుల పేర్ల మీద వున్న ఆస్తులన్నీ జప్తు చేసి ప్రభుత్వ ఆధీనంలోకి తీసుకోమని ఆదేశించడమైనది. ముద్దాయికి యావజ్జీవ కారాగార శిక్ష ను విధిస్తున్నాం” అని చెప్పి ముగించి బయటకు వస్తున్న ఆయన్ను ఒక విలేఖరి అడిగాడు.
“మరి 30,000 కోట్లు తిన్నా మిగతా పెద్దల సంగతేమిటి”
“సాక్ష్యం వుంటే వాళ్ళకు కూడా శిక్ష వేస్తాం నా చేతుల్లో ఏమీ లేదు”
“అంటే వాళ్ళు తప్పించుకున్నట్లేనా?”
“నో కామెంట్ ప్లీజ్”.
** ** **
ఇదంతా టి.వి. లో ప్రత్యక్ష ప్రసారం చూస్తున్న మూడేళ్ళ అబ్బాయి వాళ్ళ నాన్నతో.
“నాన్నాలూ! బెత్తింగ్ ఏజెంత్ అయితే డబ్బులు బాగా వత్తాయా. నేను పెద్దయ్యాక బెత్తింగ్ కంపెనీ పెళతా”.
ఇంకో తండ్రి అవాక్కయ్యాడు మళ్ళీ.
** ** **
గమనిక: బ్లాగుకు వారానికి పైగా సెలవు. సమయం అనుకూలిస్తే తానా సభల విశేషాలు ప్రతి రోజూ ఆ మూడు రోజులూ.
:
లేఖిని వాడండి. కూడలి బ్లాగులు వ్రాయండి. తెవికి ని చూడండి.
:
|
కొత్తవి నేరుగా మీ ఈ-మెయిల్లోకి రావాలా?
|
