Monday, August 27, 2007

ఈ వారం సిద్ధ – బుద్ద (27-Aug-07)

.

“సిద్ధా… సిద్ధా…”

“…...”

“ఓరేయ్ సిద్ధా ఎక్కడున్నావ్రా”

“….”

“వార్నీ ఇక్కడున్నావా. ఆ టివి దగ్గరేం చేస్తున్నావ్. ఏంత పిలిచినా ఉలక్కుండా పలక్కుండా కూచున్నావ్”

“…”

“మాట్లాడ వేరా.”

“నాకు చానా బాధగా వుందయ్యా”

“ఆ.. ఇప్పుడర్థమయింది. ఆ హైదరబాద్ బాంబు పేలుళ్ళ గురించి నువ్వింకా బాధ పడుతున్నావా. సరేలే నేనే వెళ్ళి కాఫీ పట్టుకొస్తా నీక్కూడా. వెళ్ళి ఆ వరండాలో కుర్చీ వెయ్యి”

“అయ్యా ఇగో ఆ చెట్టు దగ్గర వేసా కుర్చీ”

“సరేలే. ఇదిగో ఈ కాఫీ తీసుకో. ఎంత సేపు అలా టి.వి. చూసి మనసును బాధ పెట్టుకుంటావ్.అందుకే ఇలా బయట కూర్చుందామని చెప్పా. నాకు కూడా బాధ గా వుంది. ఆ రాక్షసులను కనిపిస్తే చంపెయ్యాలన్నంత కసి వుంది.”

“అవునయ్యా.. ఆ దొంగ నాకొడుకులు కనిపిస్తే ఒళ్ళంతా కోసేసి ఉప్పూ కారం పట్టిస్తా.”

“సరేలే సిద్ధా. కొంచెం ప్రశాంతంగా వుండు. నీకొకటి చెప్పనా”

“చెప్పండయ్య”

“ఆ మొహమ్మీద గాటేమిటి?”

“అదే నయ్య పొద్దున షేవింగ్ చేసుకుంటా వుంటా తెగింది. ఆ గంబోరే బ్లేడు మంచిది కాదు.”

“ఒరేయ్ బ్లేడు కొనుక్కునే ముందు అది మంచిదో కాదే తెలుసుకోవాలి లేకపోతే అది వెంట్రుకల బదులు శరీరాన్ని కోస్తుంది. అలాగే ఈ ప్రభుత్వాలు కూడా. వీళ్ళను ఎన్నుకునే ముందు ఆలోచించాలి. వీళ్ళ నిర్వాకాల వల్లే భిన్నత్వంలో ఏకత్వం గా జీవించే మన ప్రజల మధ్య చిచ్చు రేగింది. దాన్ని ఆసరాగా తీసుకొని విదేశీ శక్తులు లోనికి ప్రవేశించాయి.”

“అయినా అంతలా పేలే బాంబులు ఎలా తయారు చేస్తున్నారు ఈ నా కొడుకులు”

“అలాంటి వాళ్ళకు సహాయం చెయ్యడానికి కొన్ని లంచగొండి గాళ్ళు వున్నారు కదా మన దేశంలో.”

“అంటే..”

“ఏం లేదు. ఓ లక్ష పడేస్తే ఓ XYZ Explosives అని రిజిస్టరు చేసుకోవచ్చు. ఇంకో రాష్ట్రం నుండి ఈ కంపెనీ పేరు మీద పేలుడు పదార్థాలు, ఆయుధాలు కావాల్సినన్ని కొనుక్కోవచ్చు. ఇంకొంచెం కష్టపడితే విదేశాల నుండి కూడ తెప్పించుకోవచ్చు. వీలయితే వరద బాధితులకు పోట్లాలు విసిరి నట్టు విమానంలో నుండి కిందకు వేయించుకోవచ్చు.”

“ఓ మీరు చెప్పేది 1995 లో కురులియా మీద పడేసినా ఆయుధాల గురించా..”

“అవును అప్పుడు అవి ఏదో హిందూ ఉగ్రవాద సంస్థలకు చేర వెయ్యడానికి అన్నారు…”

“కొన్నాళ కిందటి బాంబే పేలుళ్ళు, మొన్నటికి మొన్న జరిగిన మక్కా మసీదు పేలుళ్ళు. మన వాళ్ళు పెద్ద నేర్చుకుందేమీ లేదు.”
“అయ్య గారొ ఇలానే కొన్నాళు జరిగితే ఏమవుతుంది."

"ఆ ఏమవుతుంది. ఇజ్రాయిల్ వాళ్ళు రోజూ బాంబు పేలుళ్ళకు, కాల్పులకు అలవాటు పడినట్టు అలవాటు పడి పోతారు. ఇజ్రాయిల్ లో బాంబు పేలుడు జరిగిన గంట కంతా ఆ రోడ్డు లో మనుషులు మామూలుగా నడిచి వెళ్ళి పోతుంటారట”

“మనకా దౌర్భాగ్యం పట్ట కుండా వుంటే చాలు. అయినా మన వాళ్ళకు జ్ఞాపక శక్తి తక్కువ లెండి. ఇవన్నీ తొందరగా మరిచి పోతారు”

“అది సరే నీ జ్ఞాపక శక్తి ఎంతుందేంటి”

“నా దానికేం బ్రహ్మాండం అయ్యగారూ”

“అవునా మరి ఆ మిరప చెట్లకు నీళ్ళు పొయ్యలేదేమిట్రా.”

“మర్చి పోయానయ్యగారూ… ఇయ్యి మంచి నషాలానికంటే మిరపకాయలు. మసాల కూరకి బాగా పనికొస్తాయి."

“సరే నువ్వలా నీళ్ళు పోసిరా నేను బ్లాగులు చుట్టోస్తా”

“అయ్య గారూ ఈ మద్దెన నాకు బ్లాగులు నచ్చడం లేదు”

“అదేమిట్రా అందరూ ఒకరిని మించి ఒకరు రాస్తుంటేనూ”

“లేదయ్య బాగా కిక్కెక్కించే మసాలా బ్లాగులు రావడం లేదు”

“నీ దుంపతెగ ఇవి తెలుగు బ్లాగులు రా అందులో మసాలాలు కావలంటే ఈ టివి9 పెట్టుకో లేదంటే గ్రేట్ ఆంధ్ర వెబ్ సైటుకు వెళ్ళు ఈ వైపుకు రావద్దు”

“అబ్బా నేను చెప్పేది అదికాదండీ. వివాదాస్పద టపాలు రావటం లేదు అదే నా బాధ”

“నిన్ను గానీ కలహ భోజన ప్రియుడు నారదుడు పూనాడా? ఆ రోజులు పోయాయి. ఇప్పుడు అందరూ ఎంతో ఎత్తుకు ఎదిగారు. అలాంటివి అప్పుడప్పుడూ వస్తున్నాయి కానీ పెద్దగా ఎవరూ ఖాతరు చెయ్యటం లేదు”

“అదే కదా నా బాధ అలా ఎవరన్నా రాసినా వాటికి రిపీటెడ్ మౌసు క్లిక్కులే కానీ కీ బోర్డు క్లిక్కులు పడ్డం లేదు.”

“ఇప్పుడిప్పుడే ఆవేశాలకు లోను కాకుండా ఒకరి అభిప్రాయాలు ఒకరు గౌరవిస్తున్నారు. దానికి తాజా ఉదాహరణ ఓనమాలు లో వచ్చిన ఈ టపానే . ఇందులో లలిత గారు, స్టాలిన్ గారు ఇచ్చుకొన్న సమాధానాలు వారి వ్యక్తిత్వానికి అద్దం పడతాయి.”

“అయితే ఇట్టాంటి కోరికలేం పెట్టుకోవద్దంటారు”

“అనే కదా అంట. ఒరేయ్ వెళ్ళి ఇంకో ఫిల్టర్ కాఫీ పట్రా. నాకు కాఫీ పెద్ద అడిక్టు అయిపోయింది.”

“అయ్య గారూ, కొంత మంది మరీ బ్లాగులకు అడిక్టు అయిపోతున్నారేమో అని అనిపిస్తోంది”

“అవున్రా నిద్దర్లో కూడా మెలుకువొస్తే కాసేపు ఎలుక ముక్కుని పొడుస్తున్నట్టున్నారు కొందరు”

“అలా చేస్తే వాళ్ళ ఆరోగ్యాలు పాడవవూ”

“నువ్వో పని చెయ్యి అలాంటి బ్లాగర్ల అమ్మా నాన్నల ఫోను నంబర్లు కనుక్కొని విషయం చెప్పేసెయ్. ముందు కాఫీ చేసి తీసుకుని రా”

“ఇగోండి కాఫీ. నా బతుకు జైలు బతుకు అయిపోయింది. మా ఊర్లో సినిమా స్టార్ లాగ వుండే వాడిని. ఇప్పుడు జైల్లో వున్న సంజయ్ దత్ లాగా అయిపోయాను”

“ఆ సంజయ్ దత్ ఇప్పుడు జైళ్ళో ఎందుకున్నాడు”

“ఏంటి లేడా”

“నేను నీకు అప్పుడే చెప్పా గదా చూస్తూ వుండు కొన్నాళ్ళకే బయటకు వస్తాడు అని. నీకో సంతోష పడే వార్త చెప్పనా. ఇప్పుడు సల్మాన్ ఖాన్ జైల్లో వున్నాడ్లే”

“ఇప్పుడు కొంచెం తృప్తి గా వుంది. ఇంక బ్లాగు విశేషాలు కొన్ని చెప్పండి”

“ఆ ఏముంది ఎప్పుడు అందరి బ్లాగుల్లో కామెంట్ల కళ నింపే రాధిక గారు ఓ నెల తరువాత ఒక టపా రాశారు.”

“కొద్ది కాలం లోనే వంద టపాలు రాసేసిన వాళ్ళు ఇప్పుడేం చేస్తున్నారు”

“వంద టపాలు పెడేల్ పెడేల్ మని రాసిన ప్రసాదం గారు ఈ మధ్యే ఓ రెండు టపాలు రాసి ప్రసాదం చేతిలో పెట్టారు.”

“అలాగే తిరుపతి లడ్డూ ప్రసాదం తినటానికెళ్ళిన లోకేష్-బ్రహ్మిణీలు టిటిడి వాళ్ళకు యభై లక్షరిచ్చారంట. టి.వి.లో చూశా.”

“అదేమన్నా జేబులోనుండి పెట్టిందా? ఎన్టీఆర్ ట్రస్టు నుండి వచ్చింది.”

“అయ్య గారూ టి.టి.డి చేర్మెన్ కావాలంటే ఏమి చదువుండాలి”

“ముఖ్యమంత్రి బందువై వుండాలి..”

.

Wednesday, August 22, 2007

పిల్లల మనసు

:


పిల్లలుంటే సమయమెలా గడిచి పోతుందో తెలీదు. చూస్తూ వుండగానే పాకే పిల్లవాడు పరుగులు పెట్టడం మొదలుపెడతాడు. అలా స్కూలుకు వెళ్ళే సమయం కూడా వచ్చేస్తుంది. అలాంటి పాల బుగ్గల పసివాడు రోజంతా స్కూలుకు వెళ్తే అంతవరకు ఇల్లంతా సందడి చూసిన తల్లి దండ్రులకు ఎంతో వెలితి అనిపిస్తుంది. కొడుకు మొదటి తరగతి కి మొదటి రోజు వెళుతున్నాడు. అమ్మకేమో రోజంతా స్కూల్లోనే వుంటాడు ఏమి తింటాడో ఏమో అని ఒక పక్క వీడు ఇంట్లో లేడని దిగులు ఇంకో పక్క.

అమ్మ: నాన్నా! ఈ రోజునుండి నువ్వు రోజంతా స్కూల్లో వుంటావు. ఐ యాం గోఇంగ్ టు మిస్ యు.
కొడుకు: అమ్మా! ఐ యాం నాట్ గోఇంగ్ టు మిస్ యు. ఎందుకో తెలుసా? నువ్వూ, నాన్నా, తమ్ముడూ ఆర్ ఇన్ మై హెడ్ ఆల్వేస్. సో, ఐ విల్ నాట్ మిస్ యు.

అది విన్న అమ్మ కొడుకును గుండెలకు హత్తుకుందని వేరే చెప్పాలా?


:

Monday, August 20, 2007

ఈ వారం సిద్ధ – బుద్ద (20-Aug-07)

.

గమనిక :

భోజనం లో అన్ని రుచులూ కలిసిన వంటకాలు వుంటే అది వివాహ భోజనము. తీపి, వగరు, మసాలా ఘాటు…అన్ని రుచులూ కలదే ఇది. ఇది వివాహ భోజనమే కానీ వివాద భోజనము కాదని మనవి చేస్తున్నాను. ఎవరినో ఉద్దేశించి ఇది రాయటం లేదు. మనం (మన బ్లాగులు) అనే అంతరాలోచనతో రాయడం జరిగింది. నేను ఒక పుడింగి అని మాత్రం కాదు. ఇది ఎవరినైనా నొప్పించాలని కూడా రాయడం లేదు. నొప్పిస్తే క్షమించండి..క్షమించండి రెండో సారి. క్షమించండి మూడోసారి. ఇది నువ్వు కావలనే రాసావు అంటే “కాంతి” తీస్కోండి. వీలయితే సలహాలు ఇవ్వండి.ఆ చేత్తోనే తప్పులుంటే మన్నించండి.

అసలు విషయం

“అయ్యా గారూ ఈ మద్దెన ఎవరూ సినిమాలు గురుంచి రివ్యూ లు రాయడం లేదేందుకు”
“ఒరేయ్ సిద్ధా బ్లాగుల్లో అవన్నీ పెద్దగా రాయరు రా”
“అది కాదండీ మొన్నామధ్య శివాజీ సినిమా కి చాలా మంది ఉత్సాహం చూపెట్టారు గదా. అట్టాగే శంకర్ దాదా జిందాబాద్, యమ దొంగ సినిమాల మీద కూడా రాయొచ్చు కదా”
“శివాజీ సినిమా డబ్బింగ్ సినిమా రా. ఇక్కడ ఎట్లా రాసినా ఏమీ కాదు. అందులోనీ దానికి హైపెక్కువయింది. శంకర్ దాదా జిందాబాద్, యమ దొంగ సినిమాలు మన వాళ్ళు నటించిన సినిమాలు కదా ఏమి రాస్తే ఏ అభిమాని దగ్గర్నుండి తలనొప్పి వస్తుందో ఎవరికి తెలుసు. అయినా అది వాళ్ళ సొంత విషయం నీకెందుకు”
“మరి అట్లాగయితే రాజకీయ నాయకుల మీద మీరు కూడా కొంచెం వ్యంగ్యంగా రాస్తున్నారు కదా. ఇలాంటి రాజకీయ నాయకులకు ఫ్యాన్ ఫాలోయింగ్ వుండదా”
“వుంటే వుండచ్చు”
“అట్లా అయితే మీరు ఏదన్నా రాసారని వాళ్ళకు తెలిస్తే మిమ్మల్ని హుస్సేన్ సాగర్ లో ముంచ కుండా ఒదిలి పెడతారా”
“అలా అని వాళ్ళకు భయపడాలా?”
“అంత భయం లేని వాళ్ళయితే సినిమాల గురించి కూడా రాయొచ్చు కదా”
“తప్పకుండా రాస్తా దానికి మనకు కొంచెం జ్ఞానం కావాలి కదా. అయినా నీకిలాంటి అయిడియా లొస్తున్నాయేంటి?”
“అయ్య గారూ ఒకరికి వచ్చిన అయిడియా ఇంకొకరి కొస్తే రెండో సారో మూడో సారో రాసిన వాళ్ళు రెఫెరెన్సు ఇవ్వాలా?”
“ఒరేయ్ పాండవుల వైపు వున్నవాళ్ళకు మంచి బుద్ది వున్నట్టు కౌరవుల వైపు వున్న వాళ్ళకు చెడ్డ బుద్ది వున్నట్టు. బ్లాగులు రాసే వాళ్ళందరికి ఒకే రకపు అయిడియాలు వస్తాయి. అలాంటి ఆలోచనలు వుండబట్టే కదా వాళ్ళందరూ ఒక గుంపు గా వుంటున్నారు. రెఫెరెన్సు ఇవ్వాలంటే ఇవ్వచ్చు లేక పోతే లేదు. నీకో విషయం తెలుసా న్యూటన్ సిద్ధాంతాన్ని న్యూటన్ కన్నా కొన్ని వందల సంవత్సరాల క్రితం కేరళ లో సిద్ధాంతీకరించి ఉపయోగంలో పెట్టారట. న్యూటనుకా విషయం తెలుసో లేదో తెలీదు. న్యూటనుకున్నంత పబ్లిసిటీ మనకు లేదు కదా”
“అయ్య గారో పబ్లిసిటీ అంటే గుర్తుకు వచ్చింది. ఈ మధ్య మొదలు పెట్టిన మొదటి బ్లాగుతోనే విపరీతమైన పబ్లిసిటీ వచ్చి తెగ వ్యాఖ్యానాలు సొమ్ము చేసుకున్న బ్లాగేదో తెలుసా”
“ఎందుకు తెలీదు సిరి సిరి మువ్వ బ్లాగు కదా”
“అయ్యా అది విషయమున్న బ్లాగు అందులోనూ పరిచయం అదిరింది. నేను మాట్లాడుతున్న బ్లాగు అసలు విషయం లేకుండా కేవలం పేరుతోనే మార్కులు కొట్టేసిన బ్లాగు”
“అర్థమయింది అది బ్లాగాగ్ని . కేవలం పేరుతోనే మార్కులేసుకోవడం అంటే అదే. టైటిల్స్ అయ్యాయి కానీ సినిమా మొదలవలేదు. అయినా ఈ మధ్య వచ్చిన కొత్తవాళ్ళు కొందరు ఇరగ దీస్తున్నారు కదా”
“ఇప్పుడు వీవెన్ గారు అందరికీ ఒక పని పెట్టారు. మీకు నచ్చిన బ్లాగులు ఓ పది చెప్పండి అని”
“అలా చెయ్యడం మంచిదే గా”
“ఏమో అయ్యగారూ అలా పబ్లిక్ గా చేస్తే కొంత మంది ఫీలవుతారేమో”
“అలా ఎందుకు అనుకోవాలి ? నన్ను ఆ పది లో చేర్చలేదు కదా ఎందుకు చేర్చరో చూద్దాం అని కసి కలిగి దొరికిన తెలుగు పుస్తకాలన్నీ చదివేసి, దొరక్కపోతే గ్రంథాలయానికెళ్ళి పుస్తకాలు పట్టుకొచ్చి చదివి బ్లాగుల్లో టపాల వర్షం కురిపిస్తారని ఎందుకు అనుకోకూడదు”.
“నాకో అయిడియా వచ్చింది. దానికి రాజీవ పది బ్లాగులు అని పేరు పెట్టేసి వై.యెస్. దగ్గరికెళితే ఏదైనా అవార్డు స్పాన్సర్ చేస్తారేమో ? ”
“నీకు బ్లాగు కిక్కు ఎక్కువయినట్టుంది. ముందు ఆ శంకర్ దాదా సినిమా భజన జెమిని టి.వి. ఛానెల్ మార్చి టి.వి.9 పెట్టు అందులో మిడ్ టర్మ్ ఎలక్షన్స్ అని తెలుగు కార్యక్రమం వస్తుంది దాన్ని చూద్దాం ఏదైనా టపా రాయటానికి ఉపయోగపడుతుంది.”



.

Friday, August 17, 2007

ఈ రోజు ఓ ఆంధ్ర రాజీవ జీవి దిన చర్య

:


పొద్దున్నే లేచి రాజీవ ఫోటో దర్శనం చేసుకొనెను. తరువాత రాజీవ బ్రుష్షు మీద రాజీవ పేస్టు పెట్టి బ్రష్షు చేసుకొనెను. రాజీవ సోపు వాడి స్నానము చేసెను. తర్వాత రాజీవ కంప్యూటరును తెరచి రాజీవ బ్రాడ్ బ్యాండు ద్వారా అంతర్జాలమునకు అనుసంధానమయ్యెను. ‘ఇంటి పుట’ అయిన రాజీవ కూడలిని తెరిచెను. ప్రతి బ్లాగులోనూ రాజీవ నామామృతము కనిపించెను. అన్ని బ్లాగులను రాజీవ చెక్కతో చేసిన చిడతలతో రాజీవ భజన చేసెను. నచ్చిన వాటిలో రాజీవ తారక మంత్ర తీర్థం తాగెను. కొన్నింటిలో రాజీవ వ్యాఖ్యలను రాజీవ హుండీలో వేసెను. తరువాత రాజీవ తేనెగూడుకు వెళ్ళెను. అది అంతర్జాల ప్రవాహంలో కనిపించక రాజీవ తెలుగుబ్లాగర్స్ వెళ్ళెను. అక్కడ కూడా ఎన్నో రాజీవ జపములు కనిపించెను. వారితోటి రాజీవ జపము చేసెను. ఇంకనూ రాజీవ మనసు సంతసింపక రాజీవ జల్లెడకు వెళ్ళెను. అక్కడ జల్లించిన రాజీవ విబూది పెట్టుకొని వచ్చెను. తను కూడా రాజీవ చరితం రాయవలెనని రాజీవ లేఖినికి వెళ్ళి రాజీవాక్షరాలతో రాజీవ టపా రాసెను. అది ఇలా తయారయ్యెను. అప్పుడు రాజీవ కుతి తీరెను. తరువాత వెళ్ళి బజ్జుండెను.

మీరు కూడా రాజీవ తపము ఆచరించినచో రాజీవ స్వర్గమునకు రాజీవ మార్గమున రాజీవ విమానమెక్కి వెళ్ళెడి యోగము కలుగును.



:

Wednesday, August 15, 2007

మనవాడు VS పరాయి వాడు

:

మన వాడు : భోజన ప్రియుడు
పరాయి వాడు : తిండి పోతు.

మ.వా. : మాట కారి
ప.వా. : వదురు పోతు

మ.వా. : కార్య సాధకుడు
ప.వా. : కుటిలుడు

మ.వా. : సౌమ్యుడు
ప.వా. : చాత కాని వాడు

మ.వా. : మొండి ఘటం
ప.వా. : మెంటల్ ఫెలో

మ.వా. : మంచి సంపాదనా పరుడు
ప.వా. : లంచగొండి

మ.వా. : జాగ్రత్తపరుడు
ప.వా. : లోభి

మ.వా. : హేతువాది
ప.వా. : వితండవాది

మ.వా. : హనుమంతుడంతటి వాడు
ప.వా. : భజన పరుడు

మ.వా. : పట్టువదలని విక్రమార్కుడు
ప.వా. : జిడ్డు గాడు

మ.వా. : బ్లాగ్ భీష్ముడు
ప.వా. : బ్లాగ్ జలగ

కొత్తగా చేర్చ బడినవి

మ.వా. : వై.యెస్.
ప.వా. : చంద్ర బాబు

మ.వా. : కడపలో ప్రాజెక్టులు చేపట్టిన వాడు
ప.వా. : నాన్-కడపలో ప్రాజెక్టులు చేపట్టిన వాడు

:

Friday, August 10, 2007

ఈ వారం సిధ్ద - బుద్ధ (13-Aug-07)

***


“ఒరేయ్ సిద్ధా ! ఈ మధ్య బ్లాగులు చూశావట్రా?”

“లేదయ్య ఎక్కడా! మీరు ఆ కంప్యూటర్ దగ్గర నుండి కాస్త జరిగితే కదా చూసేదానికి. ఇంతకు ముందు అయితే మీరు అన్నీ చదివేశాక నేను కూడా కాసేపు దాని మీద కెలికే వాడిని”

“అవున్రా బ్లాగుల గురించి చెప్పాక నీకు కూడా వాటి నషాళం తలకెక్కి దాని మాయలో పడి పోయావ్ నాకు ఫిల్టర్ కాఫీ తెమ్మంటే బ్రూ కాఫీ తెస్తున్నావ్. పూరీలో చపాతీలో చెయ్యమంటే ఇడ్లీలు నా నెత్తిన పెడుతున్నావ్. ఇది ఏమీ బాగా లేదురా”

“అసలు సంగతి చెప్పండి అయ్యగారూ”

“నువ్వు కూడుకుని కూడుకుని బ్లాగులు చదువుతావు. ఎప్పుడయినా అవి బాగున్నాయో లేదో చెప్పావా?”

“అయ్యో దానికెక్కడ టైముంటుందయ్య గారూ. అయినా చెప్పాలని రూలేమన్నా వుందా? నాకు నచ్చితే రాస్తా లేక పోతే లేదు”

“రేయ్ టపాలు బాగుంటే కామెంట్లు రాస్తారు లేక పోతే లేదు.అది ఈ మధ్య గమనించా.”

“అంటే మీ టపాలు బాలేవన్నట్టేనా”

“మరంతే కదరా. బాగుంటే బాగుందంటారు. బాలేదని చెప్పడానికి మొహమాటం అంతే. చాన్నాళ్ళనుండి రాస్తున్నాము కదా ఏదో తెలిసినోడని వదిలేస్తున్నారు.”

“అంతే కదా అయ్యగారూ ఎవరైనా మొహమ్మీద బాలేదంటే బాధ పడతారు గదా”

“దానిమీదనే కొత్తపాళి గారు చెప్పారు. వ్యక్తి ని విమర్శించడం వేరు, విషయాన్ని విమర్శించడం వేరు. దాన్ని తెలుసుకోలేక పోవటం దురదృష్టం అని”

“మీరు మీ టపాలను విమర్శిస్తే ఊర్కుంటారా?”

“ఏం నేనేమన్నా ముఖ్యమంత్రి ననుకుంటున్నావట్రా వెళ్ళి వాళ్ళ బ్లాగుల మీద బాంబులు వెయ్యడానికి”

“అలాగా విషయాన్ని విమర్శిస్తే వాళ్ళ అహం దెబ్బ తినదా ?”

“అలా అందరూ అనుకోర్రా. అలా అనుకుంటే మనమేమీ చెయ్యలేము కదా”

“బ్లాగులెక్కువయి పోతున్నాయి కదా వాటి మీద ఎవరైన సలహాలూ సూచనలూ ఇవ్వచ్చు గదా?”

“వాటి కొరకే వీవెనుడూ, ప్రవీణుడూ, వెంకట రమణుడూ, ఇప్పుడు కొత్తగా శ్రీధరుడు వీడియోలతో సహా ఇస్తున్నారుగా”

“అవి సాంకేతిక సలహాలు. నేను చెప్పేది మొత్తం బ్లాగుల కొరకు ఏమైనా ఇవ్వచ్చు కదా”

“నీకు ఈ మధ్య ఏమీ పనీ పాటా వున్నట్టు లేదురా. ఆ తమిళ డబ్బింగు జెమినీ టి.వి.ఎక్కువ చూస్తున్నట్టున్నావ్. అందుకే నాకు సలహాలు ఇస్తున్నావు. గత ఆరేడు నెలల నుండే గదా తెలుగు బ్లాగులు పుంజుకుంటున్నాయి. ఇది ఇంకా శైశవ దశలోనే వుంది అని నా అభిప్రాయం. అది దాటిన తరువాత పెద్దలెవరైనా వుంటే వాళ్ళు సలహాలిస్తారు”

“ఏం మీరు ఇవ్వకూడదా?”

“నేను కోలి లో బోలి ని నాకెందుకు”

“అంటే ఏంటి అయ్యగారూ”

“నేను కోటి లింగాలలో బోడి లింగాన్ని. ఏదో దురద కొద్దీ తమాషా టపాలు రాస్తుంటా నాకెందుకు అవన్నీ.”

“అయ్యగారూ..?”

“ఇంకొద్దు ఆపేయ్ ఆ టి.వి. లో తస్లీమా నస్రీన్ గురించి వస్తోంది అది చూడు”


***

Tuesday, August 07, 2007

ఆనంద రావ్ అనుభవాలు -2

:

ఇది కేవలం కల్పితం. యదార్థ సంఘటనల ఆధారంగా రాయ బడిందని ఎవరైనా అంటే అది వాళ్ళ తప్పే కానీ విన్న వాళ్ళ తప్పు కాదని మనవి. పేర్లు కూడా కల్పితమే.

:

అంత పెరుగు తిన్న ఆనంద రావ్ అది అరిగిపోయేలోపు ఆ టేబుల్ మీదనే ఓ నిద్దరేశాడు. చెక్క భజనలు మంద్ర స్థాయిలోకి వెళ్ళగానే నిద్రా దేవి ఆనంద రావ్ నుండి దూరంగా పారిపోయింది. అప్పుడే తెల్లారిపోయిందా అని కళ్ళు తెరిచి చూసేసరికి అందరూ లేచి నిలబడి భజన బాగుందని చప్పట్లు కొడుతున్నారు. వాళ్ళతో పాటు చప్పట్లు కొట్టుకుంటూ తోసుకుంటూ హాలు లోపలి నుండి బయటికి వచ్చేశాడు. అలా ఇంటికెళ్ళాక కూడా చప్పట్లు కొట్టుకుంటూ నిద్రపోయాడు. అర్ధ రాత్రి నిద్రలో మెళుకువ రాగానే లేచి చప్పట్లు కొట్టాడు. ఆ దెబ్బకు నిద్ర పోతున్న బుడ్డోడు లేచి “అమ్మోయ్ బుచాడెవడో నన్ను పిలుస్తున్నాడు” అని ఏడుపు లంఖించుకున్నాడు. ఈ భజన చప్పట్లు ఇంతటితో ఆగవని వాళ్ళావిడ ఓ తాడు తెచ్చి ఆనంద రావ్ రెండు చేతులని రివర్సు గా కట్టేసి పడుకుంది. ఆనంద రావుకు వున్న కొన్ని దివ్య గుణాల్లో మతి మరుపు ఒకటి. అదొక వరమని ఎప్పుడూ చెబుతుంటాడు. పొద్దున్నే లేచిన ఆనంద రావ్ ముందు రోజు జరిగిన విశేషాలు మరచిపోయాడు.


యధాలాపంగా రెండో రోజు సంబరాల్లో దూరి పోయాడు. రెండో పేజీలో మూడో ప్రోగ్రాం చూడాలని ఉబలాట పడి అది ఏ రూములోనో కనుక్కుని ఆ రూముకు చేరేసరికి అక్కడ ఉండాల్సిని ప్రోగ్రాం అయిపోయింది. అది పోతే పోయిందిలే భోజనానికి వెళదామని పక్కకు తిరిగితే అక్కడో పెద్ద లైను కనిపించింది.

దాన్ని చూసి అక్కడున్న బ్యాడ్జి వీరుడిని అడిగాడు.
“బత్తిన సోదరులు ఉబ్బసానికి చేప మందు గానీ వేస్తున్నారా? అంత పెద్ద లైను వుంది ఇక్కడ ”

“హహ్హా…హ్హ్హా. యూ నో..దిస్ లైన్ లీడ్స్ టూ కేఫిటేరియా నో ఉబ్బసం మందు. ఓన్లీ ఉదరానికి విందు” అన్నాడు వికటాట్టహాసం చేస్తూ.

“భోజనాలు పెట్టే చోటు పక్క బిల్డింగ్ లో కదా ఇక్కడ కూడా పెడుతున్నారా” అంత సౌకర్యంగా చేస్తున్నారేమో సదుపాయాలన్నీ అని ఆశగా అడిగాడు.

“రెండు బిల్డింగుల్లో పెట్టేంత సీను లేదు. దిస్ లైన్ డిరెక్ట్లీ గోస్ టూ దట్ బిల్డింగ్”


ఆనంద రావ్ టైము చూసుకున్నాడు. అసలే భోజనాలు పెట్టే సమయం 11:30 నుండి 1:30 వరకు మాత్రమే. వెంటనే వెళ్ళక పోతే అక్కడ కూడా గంట కొట్టేస్తారు అని ఒక్క గెంతున లైన్లో చేరిపోయాడు. అక్కడ కేఫిటేరియా ఎంట్రన్సు దగ్గరికి వెళ్ళేసరికి 1:29 అయింది. అందరూ లైన్లో వెళుతుంటే కొంత మంది నెక్లెస్ రాణులు, రంగుల ఉంగరాల రాజులు తాపీగా పక్క నున్న సందులో(నాన్-రాచ మార్గం) నుండి వెళ్ళి పోతున్నారు బ్యాడ్జ్ వీరుల సహాయంతో.


ఆనంద రావు భోజనం టికెట్లు ఇచ్చేసి లోపలికి వెళ్ళాడో లేదో ఆ దారి మూసేశారు. అక్కడ టికెట్లు తీసుకుంటున్న ఆఫ్రికన్ అమెరికన్ సోదరుడు పక్క సందులోనుండి (నాన్-రాచ మార్గం) వస్తున్న వాళ్ళను ఆపేసి “ఐ యాం నాట్ గోయింగ్ టూ అలో ఈవన్ జార్జ్ డబ్ల్యూ బుష్ ఆఫ్టర్ 1:30 పీ.యెం” అని గట్టిగా అరవడం వినిపించింది.


హడావిడిగా అక్కడ భోజనాలు గావించేసి నృత్యపు పోటీలు తిలకించడానికి వెళ్ళి పోయాడు ఆనంద రావు. ఆ పోటీలన్నీ అయిపోయేసరికి అయిదున్నర అయింది. పెద్ద హాలులో జరుగుతున్న కార్యక్రమాలు చూడ్డానికి వెళ్ళబోతే వాళ్ళావిడ ఆపేసింది.

“ఏం భోజనాలు ఒద్దా” అంది.

“ఏంటి అప్పుడే భోజనాలా? ఎప్పుడన్నా ఈటైముకు నువ్వు ఎసట్లో బియ్యమేశావా. నువ్వు పొయ్యి వెలిగించేదే ఏడున్నరకు కదా”

“అది ఇంట్లో. ఇక్కడ కాదు. పద పద భోజనాల టైము 5:30 నుండి 7:30 వరకు మాత్రమే."

“నాకు ఆకలేయటం లేదే”

“అలా అయితే అక్కడికొచ్చి తిన గలిగినంత దవడల కింద కుక్కుకోండి. తరువాత ఆకలేసినప్పుడు నెమరు వేసుకోవచ్చు”

“అంతేనంటావా?”

“తప్పదు పదా”.

(అక్కడ కన్వెన్షన్ సెంటర్ నియమాల ప్రకారం టైమును పాటిస్తారు. వాళ్ళ ఉద్యోగాలు వాళ్ళవి)

వీలయినంత లాగించేసి పెద్ద హాల్లో కొచ్చేశాడు. ముందు సీట్లు చూస్తే అన్నీ ఖాళీగానే వున్నాయి. ముందు కూచుంటే చాలా బాగుంటుంది కదా అని పరుగులు పెట్టుకుంటూ వెళ్ళాడు. మొదటి వరుసంతా కుర్చీల మీద పేపర్లు కనిపించాయి.


ఓహో ఇవి తెల్ల చొక్కా వీ.ఐ.పి.ల కేమో అని రెండో వరస చూశాడు. అక్కడ కుర్చీల మీద కర్చీఫులు, కట్ బనీన్లు,కట్ డ్రాయర్లూ, ప్యాంట్లూ, షర్ట్లూ కనిపించాయి. అయ్యో పాపం ఎవరో తడిసి ముద్దయి పోయినట్లున్నారు వెనకలేస్తే ఎవరైనా కొట్టేస్తారని ముందు వరసల్లో ఆరేసినట్లున్నారని అది వదిలేసి మూడో వరస చూశాడు.

ఆశ్చర్యం ఈ సారి కూడా సేం కాంబినేషన్ కర్చీఫులు,కట్ బనీన్లు…వగైరా. కాక పోతే డ్రెస్సు కలరు వేరు. ఇలా లాభం లేదని కొద్దిగా దూరంగా వెళ్ళి అన్ని వరుసలు ఒకే సారి చూశాడు. రాఘవేంద్ర రావు సినిమాలో ఇత్తడి బిందెలన్నీ వరసగా పెట్టి శ్రీదేవి చేత డ్యాన్సు వేయించినట్టు ప్రతి వరుసలోనూ ఏదో ఒక వస్త్రం ముక్క పెట్టి వుంది. రాఘవేంద్ర రావే గనుక వచ్చివుంటే ఏ త్రిషానో, స్నేహానో ఆ కుర్చీల మీద పరుగులు పెట్టించి "కట్.. కట్.. కట్.. కట్.. బనీన్లు.. చెఫ్.. చెఫ్.. చెఫ్.. చెఫ్.. కర్చీఫులు.. " అని ఓ పాట తీసుండేవాడు.

అలా ముందుకు చూస్తున్న ఆనంద రావ్ వెనుక నున్న వాళ్ళను గమనించలేదు. తన వెనుక ఐపాడ్ ల కోసం నులుచున్నంత క్యూ వుంది. తను ముందుకు వెళ్ళకుండా అక్కడ నిలబడి చూస్తున్నందుకు గుర్రు గుర్రు మని గస పెడుతున్నారు. ఆనంద రావ్ తేరుకుని పరుగులు పెట్టుకుంటూ ఇరవై అయిదో వరుసలో కూల బడ్డాడు.


వేదిక మీద రక రకాల ప్రొగ్రాములు ఆనంద రావు బుర్రకు పరీక్షలు పెట్టాయి. ఒక నాటకంలో అయితే మరీనూ ఒక పాత్ర మాట్లాడితే రెండో పాత్ర ఏమి సమాధానం చెబుతుందో వినిపించడం లేదు. అంటే ఆ మైకులు సి.ఐ.ఏ. నుండి తెచ్చినవి. రహస్యంగా మాట్లాడుకుంటాయి. మాట్లాడింది బయట వాళ్ళకు వినపడ నివ్వవు.

అక్కడ ఆనందరావు లేచి నిల బడి చప్పట్లు కొట్టింది ఒకే ఒక కార్యక్రమానికి. సినీ నటుడు చిన్ని కృష్ణ ఒక్క ఆంగ్ల పదం లేకుండా తెలుగులో 45 నిముషాలు మాట్లాడినప్పుడు. పన్లో పనిగా నిలుచున్న వాళ్ళందరి చేతా “నేను తెలుగులోనే మాట్లాడు తాను” అని అందరి చేత ప్రమాణం చేయించాడు.

యువతరం వాళ్ళు వేసిన డ్యాన్సులు నిజంగా యువతరానికే. ఆనంద రావ్ తను యువకుడు కాదని బుడ్డోడికి పాలు పట్టడంలో నిమగ్న మైపోయాడు. ఇంతలో ముందు వరసలో పెట్టిన కర్చీఫులు, బనీన్లు వాళ్ళు గొడవ పడుతున్నారు. అక్కడ గాలికి ఒక కర్చీఫు పడిపోతే ఇంకొకాయన వచ్చి కూర్చున్నాడు. ఆ కర్చీఫ్ నేను వేసానంటే లేదు నేను వచ్చినప్పుడు పేపర్ నాప్కిన్ కూడా లేదంటాడీయన. అలా కొంత సేపు గొడవపడి ఒకే కుర్చీ మీద ఇద్దరూ కూర్చున్నారు కర్నాటక లో జనతా దళ్, బి.జె.పి. ముఖ్యమంత్రి పదవిని పంచుకున్నట్లు. ఇలాంటి సన్నివేశాలతో పాటూ వి.వి.వినాయక్ స్టయిల్లో “నువ్వు హైద్రాబాద్ లో దిగు నిన్ను ఏయిర్ పొర్ట్ లోనే లేపేస్తా” లాంటి సీన్లు కూడా చూశాడు.

మూడో రోజుకి ఆనంద రావు పూర్ణ పురుషుడు అయిపోయాడు.

భోజనాల దగ్గర టైముకు ముందే వున్నాడు. ఏ రూములో ఏ కార్యక్రమం జరుగుతోందో పసి గెట్టేశాడు. ఎవరైనా తెలిసిన వాళ్ళు కనిపిస్తే పలకరించడం మానేశాడు. కనిపిస్తే తల తిప్పుకుని వెళ్ళిపోతున్నాడు. చివరికి వాళ్ళే వచ్చి పలకరించడం మొదలు పెట్టారు.

ఏవైనా కొందామని అక్కడ వున్న స్టాల్స్ కు వెళ్ళాడు. తీరా చూస్తే యాభై శాతానికి పైగా రియల్ ఎస్టేట్ వీరుల స్టాల్సే. పెద్ద పెద్ద వలలు పట్టుకుని, రంగు రంగుల బొమ్మలు పెట్టుకుని అచ్చనైన ఆంగ్లంలో మాట్లాడుతూ వాళ్ళ ప్రాజెక్ట్ పొడుగు వెడల్పులు చెబుతున్నారు. భూములు కొనేముందు “భూమి కోసం” సినిమా, ఇల్లు కొనేముంది “ఇల్లు కట్టి చూడు” సినిమా చూసి తరువాత కొనాలని ఆనంద రావ్ ఆ స్టాల్స్ దగ్గరికి వెళ్ళ లేదు.

ఒక పుస్తకాల షాపు దగ్గరకెళ్ళి పది పేజీలున్న పంచతంత్ర చిన్న పిల్లల పుస్తకం ధర అడిగాడు.

“కోటి రూపాయలు” చెప్పాడా యజమాని.

“ఏమిటి”

“ఈ పుస్తకం ధర కోటి రూపాయలు సార్”

“అంత ధరెందుకు దాని మీద 10 రూపాయలేగా వుంది”

“అక్కడి నుండి ఇక్కడికి షిప్మెంటూ, ట్యాక్సూ అన్నీ కలిపితే అంతే అవుతుంది సార్”. ఆ మాత్రం లెక్కలు తెలీనోడికి వీసా ఎలా ఇచ్చారు అన్నట్లు చూశాడు.

“సరే అయితే ఈ హనుమాన్ డి.వి.డి. ఎంత?”

ఆనంద రావు వైపు కూడా చూడలేదు.“ముప్పై కోట్లు’

ఆనంద రావ్ జేబు చూసుకున్నాడు. కొన్ని పుస్తకాలూ, కొన్ని డి.వి.డి లు తీసుకొని ఎన్నో కోట్లు ఆ షాపు యజమానికి ఇచ్చి వెనుతిరిగాడు.

ఆ షాపు యజమాని వెంటనే వాళ్ళ ఆవిడకు ఫోను చేసి “ఒసేవ్ నీకు డైమండ్ నెక్లెస్ తీసుకు రమ్మన్నావ్ కదూ అదేం కర్మ విలువైన ఎమరాల్డ్ నెక్లేస్ తీసుకొస్తా ఇక్కడ వాషింగ్టన్ లోని ఫేమస్ షాపు నుండి. నీకు నా ముద్దులు.” అని మాట్లాడ్డం వినిపించింది.


ఆ రోజు కార్య క్రమాలు తెగ ఎంజాయ్ చేశాడు.వ్యాఖ్యాత ముద్దు తెలుగులో “ఇక్కడ్ కొచ్చిన్ టెల్గు వారందరికి నమష్కారం” అని మొదలు పెట్టగానే ఆహా ఒక్క ఆంగ్ల పదం కూడా లేదని మురిసి పోయాడు. ఒక కార్యక్రమం అయిపోయిన తరువాత “ఈ ప్రోగ్రాం ఇరగ్ దీషారు కదా” అంటే ఆనంద రావే మొదట చప్పట్లు కొట్టాడు.


మైకులు పని చేయక పోయినా, సౌండు సరీగా లేక పోయినా ఏమీ బాధ పడలేదు. ఒక కేంద్ర మంత్రి “ఏ దేశ మేగిన ఎందు కాలిడినా… అని చాటి చెప్పిన గురజాడ అప్పారావు అడుగుజాడల్లో మీరు నడవాలి.. ” అన్నప్పుడు రాయప్రోలు సుబ్బారావు, గురజాడ అప్పా రావూ ప్రజల మనుషులే కదా ఎవరు చెబితే ఏంటి అని సమాధాన పరుచుకున్నాడు.


ప్రతి కార్యక్రమానికి చప్పట్లు కొట్టే వాళ్ళలో మొదటి వాడు అయ్యాడు. ఏక్కువ చప్పట్లు కొట్టే ప్రేక్షకుడి అవార్డు తరువాత సంవత్సరం ఇస్తామని అడ్రెస్ తీసుకున్నారు కూడా. వజ్ర శర్మ తను సంగీతం కూర్చిన పాటలు మాత్రమే పాడినా చప్పట్లు కొట్టాడు. ఎదురుగా కూచున్న చిన్ని కృష్ణ భజన చేసుకుంటూ చెప్పిన పాటలు, మధ్యలో తెలివిగా కిలో స్టార్ ని పొగుడుతూ పాడిన పాటలూ అన్నీ చూసేసి “భజనే రా అన్నిటికి మూలం.. ఆ భజన విలువ తెలుసుకొనుటే మానవ ధర్మం..” అని పాడుకుంటూ హాయిగా ఊపిరి పీల్చుకుని పది తెలుగోత్సవాల అనుభవాలను చంకనేసుకుని బయటికొచ్చాడు.


(సమాప్తం)

Sunday, August 05, 2007

స్నేహితుల రోజున బెస్ట్ ఫ్రెండ్ అవార్డ్

:

స్నేహం అంటే ఒక ఆత్మీయ అనురాగం. స్నేహితుడెవడంటే కష్టమైనా నష్టమైనా నీతోనే వుండే వాడు. ప్రపంచమంతా నిన్ను వదిలేసినా నీ వెన్నంటి వుండే వాడు స్నేహితుడు. అలా ఎప్పుడూ సర్వ కాల సర్వాయవస్థలందు కలిసి మెలసి వుండి వెన్నంటి వుండే వాళ్ళకు ఒక అవార్డు ఇస్తే ఎలా వుంటుంది? ఆ ఆలోచన రాగానే మొదటగా నాకు తట్టింది మన ముఖ్యమంత్రి రాజశేఖర రెడ్డి. అందుకని ఆ అవార్డుని ఆయనకిచ్చేద్దామని డిసైడ్ అయిపోయా.


అవార్డు ఇవ్వటానికి తీసుకొన్న కారణాలు:


"వాళ్ళు నన్ను గత నలభై ఏళ్ళుగా నమ్ముకుని వున్నారు.వాళ్ళకు ఏదో ఒకటి చెయ్యాలి. అందుకని నాకు తోచిన విధంగా సహాయపడుతున్నా తప్పా?" అని పబ్లిక్ ని ప్రశ్నించడం ఆయన స్నేహ ధర్మాన్ని, స్నేహపు విలువల్ని తెలియ జేస్తుంది.


పార్టీలతో సంబంధం లేదు, కులంతో సంబంధం లేదు ఎవడైనా సరే తన వాడు అంటే చాలు అతన్ని ఎలాగైనా గెలిపించడానికి, ఏ సహాయం అయినా అందించడానికి వెనకాడే వాడు కాదు. అసెంబ్లీ లో తన పార్టీ వారికి వ్యతిరేకంగా మాట్లాడి ఎన్ని మైకులు విరగ్గొట్టినా (లెక్క ఓ 54 అనుకుంటా), సొంత పార్టీ వారి సభల్లో రాళ్ళు వేయించినా ఈ రోజుటి వరకు తన తోనే వుండి తనను అభిమానించే స్నేహితులు కలిగివుండటం సామాన్య మైన విషయం కాదు. ఆలా వున్నారంటే ఆయనలో ఒక గొప్ప స్నేహితుడు వున్నాడని అర్థం. తన ఊరి వారి కోసం ఏ ప్రధాన మంత్రీ, ఏ ముఖ్య మంత్రీ చెయ్యనన్ని పనులు భూగర్భ డ్రైనేజీ, రింగు రోడ్డు, ప్రాజెక్టులు, అనుచరులకు కాంట్రాక్టులు ఇలా ఎన్నో మరెన్నో చేశారు. ఇదంతా కేవలం తనను అభిమానించినందుకు ఇచ్చిన నజరానా. సైకిలు కూడా లేనివారికి స్కార్పియోలు రావడం ఈ స్నేహం మాధుర్యం యొక్క ప్రభావం మాత్రమే.


అంతటి ఆత్మీయుడికి "బెస్ట్ ఫ్రెండ్" అవార్డు ఇవ్వాలని నా తరఫున ఇచ్చేస్తున్నా.



:

Friday, August 03, 2007

ధ.దే.ఈ.శు.— జోకు

:


మొన్న తానా సమావేశాలు జరిగినప్పుడు మేడసాని మోహన్ వారి అష్టావధానానికి హాజరు అయ్యాను. అందులో పృచ్చకుల్లో ఒకరైన కూచిబొట్ల ఆనంద్ గారు సంధించిన ఒక ప్రశ్నకు సమాధానం చెబుతూ మేడసాని గారు ఈ కింది జోకు చెప్పారు.


“ఈ లోకంలో ఆడ వారి మాటను జవ దాటగల వారెవరైనా వుంటారా” అని శ్రీ కృష్ణ దేవరాయలు గారికి అనుమానం వచ్చిందట. వెంటనే తన ప్రధాన మంత్రి ని పిలిచి అడిగాడట. “మాహా మంత్రీ! నేను భారత దేశంలోని రాజ్యాలెన్నింటినో జయించాను. నేనంటే భయపడని వారు ఎవరూ లేరు ఈ భూమ్మీద. అలాంటి నేను కూడా మా రాణీ గారంటే భయపడవలసి వస్తోంది. అసలు ఈ భూమి మీద ఆడవారంటే భయ పడని వారెవరన్నా వున్నారేమో తెలుసుకోవాలని కుతూహలంగా వుంది” అని అడిగాడట.


“లేదు ప్రభూ! ఇంత వరకు అలాంటి మగధీరుడు పుట్టలేదు” అన్నాడు మహా మంత్రి.


“లేదు లేదు అలాంటి వారు మన సువిశాల సామ్రాజ్యంలో ఎక్కడో ఒక చోట వుండే వుంటారు. అటువంటి వారు వున్నారో లేదో కనుక్కోవడానికి మన మంత్రివర్గ సహచరులందరిని రప్పించి సమావేశాన్ని ఏర్పాటు చేయించండి” అన్నాడు శ్రీ కృష్ణ దేవరాయలు.


“అలాగే ప్రభూ మన మంత్రి వర్గంలోని 14 మంది మంత్రులనూ రప్పించి రేపే సమావేశాన్ని ఏర్పాటు చేయిస్తాను”

“సమావేశం లో 28 కుర్చీలని వేయించండి. ఒక వైపు 14 కుర్చీలు ఇంకోవైపు 14 కుర్చీలు వేయించండి. భార్య మాట జవదాటని వారిని ఒక వైపు, మిగిలిన వారిని ఇంకో వైపు కూర్చోమని మా మాట గా వారికి తెలియ చెప్పండి”

“అలాగే ప్రభూ!” అని ప్రధాన మంత్రి గారు సమావేశాన్ని ఏర్పాటు చేయించారు.

తరువాతి రోజు సమా వేశం మొదలయింది.

ఒక్కో మంత్రీ వస్తున్నారు. వచ్చి భార్యంటే భయపడే వాళ్ళున్న వైపు వేసిన కుర్చీల్లో కూర్చుంటున్నారు. 13 మందీ అటువైపే కూర్చున్నారు. చివరలో వచ్చిన ఒక్కే ఒక్క మంత్రి భార్యంటే భయపడని వారున్న వైపు కూర్చున్నాడు.

అది చూసి శ్రీ కృష్ణ దేవరాయలు వారు లేచి, “సెభాష్ మంత్రి వర్యా! మీలాంటి వారు మా విజయనగర సామ్రాజ్యంలో వున్నందుకు మాకు గర్వంగా వుంది. చూశారా ప్రధాన మంత్రీ! ఇలాంటి మగధీరులు వున్నారంటే మీరు నమ్మలేదు. ఇలా 14 మందికి ఒకరు నిష్పత్తి ప్రకారం మా రాజ్యం లో కొన్ని వేల మంది వుంటారు. ఇంత ధైర్యమైన మంత్రికి తప్పకుండా సన్మానం చెయ్య వలసిందే…”

“క్షమించండి ప్రభూ. ఆ సన్మానానికి నేను అర్హుడను కాను” అన్నాడు ఆ 14వ మంత్రి.

“ఏమిటి ఏమయింది” అన్నారు శ్రీ కృష్ణ దేవరాయలు.

“ఏమీ లేదు ప్రభూ మీరిలా భార్య విధేయులను కనుక్కోవాలనే పరీక్ష పెట్టారనే విషయం అంతః పురంలోనే కాదు రాజ్యమంతా తెలిసిపోయింది. అలా ఈ విషయం మా ఆవిడ చెవిన కూడ బడింది. నేను అలా పది మందిలో భార్యా విధేయుడననే విషయం బయట పడ కూడదని మా ఆవిడ తలపోసింది. అందుకనే ఆవిడ చెప్పినట్లు ఈ వైపు కూర్చున్నాను ప్రభూ.”


:

Wednesday, August 01, 2007

వెరైటీ రోటీను

:

“మా సినిమా అనుకున్నదానికన్నా చాలా బాగా వచ్చింది. అసలు ఇంత బాగా వస్తుందనుకోలేదు. ఈ సినిమా చాలా వెరైటీగా తీశాం. అందరూ రొటీన్ గా చెబుతుంటారు మాది వెరైటీ అని ఇది మాత్రం అలా కాదు నిజంగా వెరైటీనే” ఓ తెలుగు సినిమా వ్యక్తి ఓ తెలుగు సినిమా టి.వి. కెమరా ముందు.

: